พิมพ์หน้านี้ - ...เพียงคำเดียว...

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 07 มีนาคม 2020, 05:14:AM



หัวข้อ: ...เพียงคำเดียว...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 07 มีนาคม 2020, 05:14:AM

...เพียงคำเดียว...

อันใดหนอบาดริ้ว..............อารมณ์
รอยกรีดเถือมีดคม-............กริบแท้
ยังบ่ ลึกเทียมจม...............ใจจ่อม
ตรึงติดถ้อยคำแม้..............ตราบม้วยมรณ์ถวิล

I3geOWeu3mA

เหมือนฝนฟ้าไอฟองละอองฟุ้ง
แต้มแต่งรุ้งสวยใสชื่นใหลหลง
แล้วเปลี่ยนแสงแปลงสีริบหรี่ลง
เมื่ออาทิตย์อัสดงตรงฟ้าปลาย

บทร้อยร่ำคำกลอนก่อนฟ้าสาง
คงมิต่างรัญจวนเย้ายวนหมาย
ครั้นตกค่ำน้ำตากลับพร่าพราย
ท้นทลายท่วมในดวงใจนั้น

ดั่งดาวดับลับเลือนเดือนหลงฟ้า
ตราบคอยท่าพาทีอยู่ที่นั่น
รอความรักคืนมาห่วงหากัน
คู่เคียงจันทร์กระจ่างหว่างฟ้างาม

อันคำรักอ่อนช้อยร้อยอักษร
เอื้ออาทรจากใจใครจักห้าม
แต่หากเผลอลุ่มหลงพะวงตาม
สิครั่นคร้ามหัวใจหวั่นไหวนัก

อีกสำอางปางวาทที่พาดถึง
ส่งคะนึงสรวงใดใคร่ประจักษ์
ฤาเพียงร้อยสร้อยสายคำทายทัก
ช่วงโลมรักวรรคหวานพัดผ่านใจ

ยลสังคีตโคลงกลอนอักษรสวย
เกือบมอดม้วยละเมอเธอรู้ไหม
เมื่อยามตื่นพลัดหายสลายไป
ก่อนพานพบกันใหม่ในนิทรา

เดือนเจ้าเอยอย่าเร้น..........ลอยดวง
ลี้หลบเลือนจากทรวง..........เหว่ว้า
ขอจงอย่าโลมลวง.............ลาญจิต
จนเจ็บเกินอ่อนล้า.............กว่าฟื้นคืนฝัน

Soul Searcher
Inspired to write 5/8/2019
(แก้ไข 7/3/2020)