พิมพ์หน้านี้ - ...เหมือน...

...เหมือน (๑)...

เหมือนสีเทา แกมหม่น บนสายหมอก
เหมือนปลายหอก เสียดแทง เลือดแดงฉาน
เหมือนมัจฉา ด่าวดิ้น เมื่อสิ้นธาร
เหมือนเสียงกานท์ ไร้สิทธิ์ คิดเสรี

เหมือนคำรัก มิขาน ฤาหวานชื่น
เหมือนปลุกตื่น แสร้งนอน ซ่อนตาหรี่
เหมือนมุมมอง สับสน เรื่องคนดี
เหมือนวันนี้ วันไหน ไม่ต่างเลย

เหมือนมืดมน หม่นฟ้า อนาคต
เหมือนโป้ปด พจน์เพลิน แล้วเมินเฉย
เหมือนสำนึก จางหาย ล่มก่ายเกย
เหมือนคำเปรย ขออยู่ เพียงครู่เดียว

เหมือนวาทะ ปฏิรูป ก่อนเลือกตั้ง
เหมือนจริงจัง แปลกแท้ ไร้แลเหลียว
เหมือนหลักการ ร่อยริด กระจิ๊ดเรียว
เหมือนทางเปลี่ยว มืดมิด เดินปิดตา

เหมือนแห่แหน ตามเห็น เป็นแฟชั่น
เหมือนฉับพลัน เปลี่ยนสี ตีมึนหน้า
เหมือนเขียนมือ แต่ลบ ด้วยบาทา
เหมือนนำพา ไปไหน ใครบอกที

เหมือนดังถูก ความโลภ มาโอบอุ้ม
เหมือนห่อหุ้ม ราคิน สิ้นศักดิ์ศรี
เหมือนชิดชั่ว กระทำ เหยียบย่ำยี
เหมือนราตรี สิ้นพราวแสง แห่งศรัทธา

“...พายุฟ้า ครืนข่มคุกคาม
เดือนลับยาม แผ่นดินมืดมน
ดาวศรัทธายังส่องแสงเบื้องบน
ปลุกหัวใจ ปลุกคนอยู่มิวาย...”
[จิตร ภูมิศักดิ์]

F2HZpDeV8Qg

Soul Searcher
Inspired to write 9/5/2019
(แก้ไข 25/10/2020)

...เหมือน (๒)...

เหมือนหลอมรวม อุดมการณ์ สมานสมัคร
เหมือนเปี่ยมรัก ปักลึก สำนึกค่า
เหมือนทอดมอง จุดหมาย สุดสายตา
เหมือนยืนสบ แสงฟ้า อย่างท้าทาย

เหมือนเข็นครก ขึ้นภูเขา หนักเนารู้
เหมือนต่อสู้ ไขว่ค้น มากขวนขวาย
เหมือนอนาคต หดหู่ มิดูดาย
เหมือนแหวกว่าย พยศคลื่น ซัดครืนโครม

เหมือนถามถึง ยุติธรรม มีตำหนิ
เหมือนถามทวง สิทธิ พิจารณ์โฉม
เหมือนสิ้นไร้ คำตอบ ปลอบประโลม
เหมือนทุ่มโถม ใส่กำแพง จนแรงล้า

เหมือนวาดฝัน วันนี้ พลีอุทิศ
เหมือนชีวิต หมุดหมาย เพื่อภายหน้า
เหมือนความหวัง ยืนหยัด ด้วยศรัทธา
เหมือนชีวา วิ่นวาย มิคลายคง

เหมือนเพลี่ยงพล้ำ รังแก มิแพ้พ่าย
เหมือนผูกค่าย กลยุทธ์ จุดประสงค์
เหมือนหน้ากาก เร้นร้าย ทำลายลง
เหมือนประจง ปฏิปักษ์ ประจักษ์ประจาน

เหมือนหม่นฟ้า ราตรี มีเมฆคลุ้ม
เหมือนหมอกคลุม ทึบทา หนักหนา,ด้าน
เหมือนเปิดโปง อัปยศ กบฏบาล
เหมือนเบิกม่าน ตาสว่าง ขจ่างขจร

เหมือนรอแล้ว รอเล่า เฝ้ารอรัก
เหมือนรอฟัก-ฟูมแรง แสงอักษร
เหมือนรอถ้อย จุนเจือ เอื้ออาทร
เหมือนรอวอน-เว้าลิขิต จิตสำนึก

เหมือนคอยชม คมคาย จากชายชาติ
เหมือนคอยวาท วาที ที่ตรึงตรึก
เหมือนคอยจาร จับจิต สะกิดลึก
เหมือนคอยหมึก แห้งเหือด ปุดเดือดดาล

เหมือนแว่วคร่ำ-ครวญเปรย มักเคยคุ้น
เหมือนอบอุ่น ดวงแด พัดแผ่ซ่าน
เหมือนบทเพลง กลับฟื้น คืนกังวาน
เหมือนสายธาร เกินหยุดยั้ง...กำลังใจ

“...อย่าอาวรณ์
รักเราไม่คลอน คลางแคลง แหนงหน่าย
ให้รักเราละลาย กระจายในผองคน
ผู้ทุกข์ทนตลอดกาล...”

“...ขุนเขาไม่อาจขวาง สายทางเที่ยงธรรมได้
ความหวังยังพริ้งพราย เก่าตายมีใหม่เสริม
ชีวิตที่ผ่านพบ มีลบย่อมมีเพิ่ม
ขอเพียงให้เหมือนเดิม...กำลังใจ”
[วิสา คัญทัพ]

Bd8TVzC0s_A

Soul Searcher
Inspired to write 23/10/2020

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน