|
หัวข้อ: ~*~ม่านบังตา~*~ เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 22 ตุลาคม 2019, 09:11:PM ~*~ม่านบังตา~*~ ๐ ปลายคาบกาลวรรษาท้องฟ้าหม่น คลับคล้ายกับอกคนกมลหมอง ลมหนาวเริ่มโชยกลับเข้าจับจอง กลืนห้วงห้องฟ้าฝั่งอีกครั้งคราว ๐ เมฆลอยเลื่อนเคลื่อนครอบสุดขอบสรวง พระลบหลบเร้นดวงจากห้วงหาว ร้างไร้แสงพราวแพรวจากแววดาว โลกดับราวห้อมห่มด้วยพรมดำ ๐ เย็นยะเยียบเพียบอกสะทกสั่น เมื่อฟ้ากลั่นน้ำตาเพลาค่ำ ความเงียบเหงาเลาะลอบเข้าครอบงำ พิรุณร่ำพรำหลั่งประดังประเด ๐ ปนเสียงแผ่วแว่วคีตประณีตสาส์น ความอ่านหวานหว่านล้อมเหมือนกล่อมเห่ พิเราะร่ายบรรเลงเพลงบุเพ ทอนว้าเหว่กลางทรวงจนล่วงรอย ๐ แต่กลับแทรกแซมพิษความคิดถึง ลอบตอกตรึงลงแล้วอย่างแผ่วค่อย จากนี้คงเฝ้าฝันทุกวันคอย รอร่วมร้อยไมตรีไว้ที่เดียว วลีลักษณา ๒๒ ตุลาคม ๒๕๖๒ r_H2dZOhvLA หัวข้อ: Re: ~*~ม่านบังตา~*~ เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 23 ตุลาคม 2019, 09:29:PM เปิดม่าน ม่านเมฆหมอกพอกหนาทั่วฟ้าหนาว ดับดวงดาวสะพรั่งแสงสิ้นแรงเหลียว เงียบสงบรำงับรับสู้อยู่เดี่ยวเดียว เช่นชลเชี่ยวกรากกราวเราร้าวราน ทำใจเถิดเปิดรับซึมซับประจักษ์ เล่ห์อัปลักษณ์ก้ำกึ่งน้ำผึ้งหวาน สดใสซื่อมือขยับรับประทาน เพียงเสี้ยวพานพบแรกจ่ายแจกฤทัย เก็บกักคนึงตรึงตรารอท่าแท้ ยังมีแน่ดำรงหายสงสัย เคียงค่ารอต่อหน่อยค่อยปลอดภัย เนิ่นนานวัยขั้นตอนคอยสอนตัว เนิน จำราย หัวข้อ: Re: ~*~ม่านบังตา~*~ เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 24 ตุลาคม 2019, 10:04:PM ม่านพราง “เล่ห์อัปลักษณ์ก้ำกึ่งน้ำผึ้งหวาน”(เนินจำราย) ย้อมสร้อยกานท์ผ่านบอกเหมือนหยอกหัว ลิขิตนั้นปั้นแต่งอย่างแกว่งรัว จะรู้ชั่วรู้ดีก็ที่ใจ เลือกหยิบแล้ววางลงไว้ตรงนั้น คำประพันธ์แม้งามชวนหวามไหว ก็เพียงแค่ยามอ่านเมื่อผ่านไป จะหลงเหลืออะไร ควรให้จำ จะน้ำผึ้ง น้ำตา หรือยาพิษ ตามแต่จิตแต่ใจ จารให้หนำ แต่งอักษรเรียงรายออกร่ายรำ เพียงลำนำวางไว้เพื่อให้ยล วลีลักษณา หัวข้อ: Re: ~*~ม่านบังตา~*~ เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 25 ตุลาคม 2019, 01:24:PM
หัวข้อ: ~*~ในลมหนาว~*~ เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 13 พฤศจิกายน 2019, 03:36:PM ~*~ ในลมหนาว ~*~ ๐ เมื่อแสงรุ้งพุ่งพรายเริ่มวายสี ดวงสุรีย์เรืองระยับมาลับหาว อีกสักพักฟ้าจะพรายประกายดาว กระพริบพราวพร่างพร้อยขึ้นลอยดวง- ๐ หากเอื้อมหยิบดาวน้อยมาร้อยได้ จะร้อยเป็นมาลัยโยงใยสรวง ปล่อยสองปลายจรดยังสองฝั่งทรวง แล้วมัดพ่วงมิให้เคลื่อนด้วยเงื่อนตาย ๐ แต่สุดเอื้อมเชื่อมต่อเป็นข้อสร้อย จึงเรียงร้อยถ้อยโศลกให้โบกสาย ไปกับลมหนาวล่องยามต้องกาย เพื่อผ่อนคลายแรงคะนึงส่งถึงกัน ๐ ทุกอณูอากาศยามวาดไหว หวังแทรกนัยซ่านล่วงสู่ห้วงขวัญ คลายความหนาวว้าเหว่ในเหมันต์ ผ่านคืนผันวันเปลี่ยวกลางเกลียวลม ๐ แม้โลกแห้งแล้งฝนเปรอปรนพฤกษ์ แต่ยามดึกน้ำค้างก่อร่างห่ม ล้านหยดน้ำใสวางหยาดพร่างพรม กลั่นผสมน้ำใจคนไกลตา ๐ วานเดือนเพ็ญเด่นดวงกลางสรวงนั่น อย่าด่วนผันพรากพ้นให้ค้นหา ช่วยผ่อนแสงลงสู่วสุธา แทนนัยนาจากแดนอันแสนไกล ๐ ด้วยแววเอื้ออาทรอันอ่อนหวาน ปนผสานผ่านสู่แม้อยู่ไหน โปรดรับรู้จำนงค์ที่ส่งนัย ทอดอาลัยลงแล้วทุกแนวทาง ๐ ลมหนาวโชยโบยโบกโลมโลกล้อม ไอเย็นย้อมทุกอณู กว่าตรู่สาง- อาจเหน็บหนาวเกินเปลื้องเคืองระคาง คงไม่ต่างกับอีกหนึ่งซีกแดน ๐ แผ่วพลิ้วหอมระเหยรำเพยผ่าน ให้หอมซ่านลาน รั้งถึงฝั่งแถน เมื่อดอกปีบโปรยกลิ่นสุดถิ่นแมน คือหมื่นแสนคะนึงหาที่ปร่าโปรย ๐ สู่ทิศทางที่ซึ่งคนหนึ่งนั้น ในคืนวันโลกแล้งอันแห้งโหย ลมเหนือผ่อนสายเอื่อยพัดเฉื่อยโชย จะร่ำโรยพาทย์ผสมตามลมครวญ วลีลักษณา ๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๒ ที่มาhttps://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=waleelaksana&month=11-2019&date=13&group=26&gblog=155 ไกลรัก - สุชาติ ชวางกูร W_jjLaRaa9w หัวข้อ: Re: ~*~ม่านบังตา~*~ เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 14 พฤศจิกายน 2019, 09:10:AM @ ฝนหนาว ร้าวใจ ไม่เลิก เอิกเกริก เป๋าล้วง กลวงโบ๋ ลูกหลาน ญาติเพื่อน ร้องโฮ วิ่งโร่ แปะโป้ง โล่งสบาย ฮา หัวข้อ: ...ไม่บอกเธอ... เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 20 พฤศจิกายน 2019, 08:34:AM
|