ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ลมหนาว
เสียงลมหนาวเกรียวกราวใบข้าวล่อง
ฟ้าขลิบทองรองเรืองมองเหมือนฝัน
รู้สึกหนาวเกินคำกล่าวรำพัน
รอตะวันมาเยือนเป็นเพื่อนเนา

คนอยู่ไกลเฝ้าคอยใจลอยหลง
ใบไม้คงลอยคว้างกลางความเหงา
หมอกยามเช้าอ้อยอิ่งทิ้งทอดเงา
ดูบางเบาเป็นแพแผ่ลาดเนิน

ฤดูกาลหมุนวนใจทนสู้
รู้ทั้งรู้เลือนรางอย่างลมเหิน
กับความหลังทบทวนเหมือนส่วนเกิน
วันก้าวเดินไร้คนเคียงเพียงลำพัง

เฝ้ารอคอยน้อยใจใครจะรู้
น่าอดสูหมางเมินเกินจะหวัง
เสียงลมหนาวมาเตือนเยือนอีกครั้ง
ยังรอฟังขอบใจนะสายลม

วาริน
15/2/62

มาอ่านกลอนหวานกันครับ