|
หัวข้อ: ความรัก ที่พาดผ่านเส้นขอบฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: gittiga vongtema ที่ 01 สิงหาคม 2018, 07:19:PM '' ความรัก '' ที่พาดผ่านเส้นขอบฟ้า
emo_79 .. แสงแดดเริ่ม..กระจัดกระจาย..ปกคลุมไปทั่วผืนป่า..ผืนน้ำ..ผืนดิน แสงแดดในช่วงเช้า..ใบไม้เริ่มสังเคราะห์แสง..สัตว์ป่าเริ่มออกหากิน แสงแดดในช่วงบ่าย..สิ่งมีชีวิต..เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง พื้นผิวน้ำ..เริ่มร้อนระอุ..สัตว์ป่าทุกชนิด..เริ่มหาที่หลบแดด .ไม่ว่ามนุษย์รึสัตว์ เริ่มขยาด..แสงแดดที่เร้าร้อน แสงอาทิตย์ที่อยู่เหนือศีรษะ..หนังหัวที่แซมไปด้วยผมขาวขาวปนดำ ....ผิวที่หยาบกร้าน..หลังเท้าที่เริ่มเหี่ยว.. เหงื่อ...เม็ดเล็กเล็กเริ่มซึม...ทั่วทุกรู..ขุมขน.... แต่งานที่ทำ..ณ..ตอนนี้..ต้องอยู่กลางแสงแดดที่แผดเผา พื้นนาต้องการคนใส่ใจ..พื้นไร่ ต้องการคนรดน้ำ.. ต่อให้หนังหัวถลก..ผิวถลอก..ก็ต้องยืนอยู่ตรงนี้ เวลานี้ ... ยืนอยู่..บนขอบเส้น..ที่เขียนกำกับไว้ว่า '' ความรัก '' อีกหลายชีวิต ต้องกินข้าว กินน้ำ..ต้องเจริญเติบโต ตอนนี้..เวลานี้..มีเราคนเดียว..เป็นหลักของครอบครัว ตราบใดที่ตะวัน ยังไม่ทิ้งแผ่นฟ้า .ปูปลา..ไม่เคยทิ้งผืนน้ำ เราจะทิ้ง..ตาดำดำไปได้อย่างไร .. อาทิตย์ยังโผล่ขึ้น..ทุกทุกเช้า และลาลับไปในตอนย่ำค่ำ หน้าที่..ยังต้องดำเนินต่อไป ตราบยังมีแรง..และลมหายใจ .. กวีชาวบ้าน |