พิมพ์หน้านี้ - @.. รักเธอคือความว่างเปล่า ..@

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 19 สิงหาคม 2014, 08:42:PM



หัวข้อ: @.. รักเธอคือความว่างเปล่า ..@
เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 19 สิงหาคม 2014, 08:42:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_122.gif) (http://www.klonthaiclub.com)


หนึ่งบวกหนึ่ง แต่ผลลัพท์ เท่ากับศูนย์
หัวใจพรุน เมื่อสุดท้าย รักหายหนี
ความคาดหวัง ถูกทำลาย หายทันที
เมื่อเธอมี ชายคนใหม่ แทนในใจ

รักของฉัน หมดเมื่อไหร่ ฉันไม่รู้
ทางที่ปู สุดท้ายร้าง จางฉไน
หัวใจคน ช่างอ่านยาก จากง่ายไป
หรือแค่ใช้ ฉันแก้เหงา เท่านั้นเอง

ไม่เคยรัก คบเล่นๆ เป็นเรื่องขำ
ใครจะช้ำ ไม่นึกสน ปล่อยทนเคว้ง
ฉันคงโง่ ที่แบกรัก มาหนักเอง
เป็นบทเพลง รักชั่วคราว ก่อนสาวลา

ฉันเพิ่งรู้ อ้อมกอดนั้น มันไม่อุ่น
ไม่หอมกรุ่น สิ่งที่คิด ผิดหนักหนา
มือที่จับ แขนที่ควง ช่วงเวลา
คบกันมา แค่คำปด ไม่จดจำ

ความว่างเปล่า ที่เธอให้ ฉันไขว่คว้า
ล้านน้ำตา ไม่อาจเปรียบ เทียบความช้ำ
แค่ตอไม้ ที่ยืนข้าง ช่างทิ่มตำ
สิ่งที่ทำ คงฝังใจ ไปอีกนาน




(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_122.gif) (http://www.klonthaiclub.com)


หัวข้อ: Re: @.. รักเธอคือความว่างเปล่า ..@
เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 20 สิงหาคม 2014, 12:38:AM
ความว่างเปล่าเข้าหาฉันในวันนี้
หลายสิบปี..เพียงว่างเปล่าเหมือนเล่าขาน
ร่องรอยรักเริ่มร้างราเริ่มร้าวราน
สุดทนทานสายลมฝน..จนภินท์พัง

ฟ้าถล่ม ดินทลาย สายน้ำไหล
เกิดปัญหาพาหวั่นไหว..จึงผิดหวัง
ต้องย้ายแยกแตกกระเซ็นสุดประทัง
น้ำตาหลั่งหล่นร่วงช่วงวัยชรา

ทั้งลูกหลานห้ามปรามถามราวเรื่อง
น้องขุ่นเคืองด้วยสิ่งใดกันนักหนา
มาปรองดองสมานฉันท์เถิดแก้วตา
คืนความสุขนั้นกลับมาเหมือนดังเดิม

รีสอร์ทน้อยยังคอยนางหวนคืนกลับ
พอทราบข่าวจะไปรับมาส่งเสริม
สวนริน..รอ นวลนางมาต่อเติม
ความสุขเริ่ม..ก่อร่าง นางคืนคอน

ตามหานางเกือบสิ้นแรงทุกแห่งหน
ขับรถยนต์ทางใต้ เหนือ แม่ฮ่องสอน
ทั่วแดนดินถิ่นอุบล เมืองอุดร
กลับชุมพร..ความว่างเปล่า เศร้าตรอมตรม.

                               ริน ดอนบูรพา
                                   ๒๐ส.ค.๕๗
                                   
emo_73  นาง..อยู่ที่ใด?  ใครบอกที


หัวข้อ: Re: @.. รักเธอคือความว่างเปล่า ..@
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 22 สิงหาคม 2014, 08:24:PM
emo_116 emo_116
ยินน้ำคำ ร่ำร้อง มองฟ้ากว้าง
สุดอ้างว้าง กลางใจ ให้ขื่นขม
อนาถนัก รักแรก แทรกระทม
จึงต้องตรม ซมซาน จากบ้านไป

หนีเข้ากรุง เมืองหลวง ทุกช่วงฝัน
ผ่านวสันต์ วันคืน กล้ำกลืนไหม
รอคนรัก ตามติด ผิดหรือไร
ไปทำไม แม่ฮ่งสอน อุดรอุบล

หรือเพียงแกล้ง ให้ช้ำ ระกำจิต
จึงเบือนบิด คิดคต สลดหม่น
คงดีใจ จะแย่ แท้พิกล
หลอกหน้ามน ดีใจ ไยแกล้งอำ
พันทอง
๑๑/๘/๕๗
 emo_116 emo_126