พิมพ์หน้านี้ - ได้ยินไหม

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: ปากกาดำ ที่ 20 เมษายน 2014, 12:38:AM



หัวข้อ: ได้ยินไหม
เริ่มหัวข้อโดย: ปากกาดำ ที่ 20 เมษายน 2014, 12:38:AM
ได้ยินไหม

ฟังสิฟัง.....เจ้าฟังสิ        
เสียงเสียงนี้เจ้าได้ยินบ้างไหม
เสียงของความคิดถึงขจรไกล   
เสียงหัวใจเสียงความรักประจักษ์ทรวง

ฟังสิฟัง.......เจ้าฟังหน่อย         
เสียงเด็กน้อยเพรียกหาว่าห่วง
เจ้าได้ยินบ้างไหมพุ่มพวง         
ข้าวทุกรวงยังรอเจ้ากลับมา

ฟังสิฟัง.....ฟังเสียงบ้าง         
คนคอยอยู่ข้างข้างยังเรียกหา
ทั้งพ่อแม่น้องชายยายตา
รอเจ้ากลับมาคอนเดิม


...

ปากกาดำ


หัวข้อ: Re: ได้ยินไหม
เริ่มหัวข้อโดย: ~ขลุ่ยกันแสง~ ที่ 20 เมษายน 2014, 01:41:AM
emo_68
ยินคำน้อง ร้องสั่ง ประดังโสต
เสียงนงโพธ ทวีคูณ เร่งพูนเพิ่ม
ต้องการอุ่น อกไอ ไปต่อเติม
เพื่อสร้างเสริม สุขสันต์ สู่ขวัญตา..
 emo_47 emo_19
..เรียกให้พี่ นี้หวน เอื้ออวลอุ่น
อยากนอนหนุน แนบตัก เป็นหนักหนา
งั้น..นงราม รอหน่อย คอยเวลา
จะคืนหา ให้น้อง..รอสองปี
 emo_84 emo_89 emo_60


หัวข้อ: Re: ได้ยินไหม
เริ่มหัวข้อโดย: ปากกาดำ ที่ 20 เมษายน 2014, 02:02:AM
emo_107 emo_84
ได้ฟังคำ พร่ำบอก ที่บอกน้อง
ให้รอก่อน สักปีสอง จะคืนหา
น้องเฝ้านับ วันเดือน เลื่อนเวลา
รอพี่ยา หวนกลับ มารับขวัญ

จากปีเดือน เคลื่อนผ่าน กาลผันเปลี่ยน
ฤดูเวียน คิมหันต์ เหมันต์หวั่น
จนวสันต์ ผันอีกครา ข้านับวัน
เปลี่ยนแลผัน นานหลายปี พี่หนีไกล
emo_79 emo_79


หัวข้อ: Re: ได้ยินไหม
เริ่มหัวข้อโดย: จันทร์กระพ้อ ที่ 20 เมษายน 2014, 07:25:AM
๏ ได้ยินเสียงเพียกพร่ำลำนำร้อง
เป็นละอองความคิดถึงคนึงหา
เป็นเสียงครวญหวนถึงรำพึงมา
สู่ห้วงโสตโอดวาจาเว้าวอนใจ ฯ
๏ แหมคงเป็นความคิดถึงซึ่งคนรัก
อยากรู้นักว่าเป็นใครมาขานไข
เขาคงทุกข์โทมนัสเจนจัดใจ
จึงพร่ำเพ้อเสนอไปเป็นบทกลอน ๚๛


 emo_40 emo_40


หัวข้อ: Re: ได้ยินไหม
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 20 เมษายน 2014, 02:19:PM
emo_116 emo_126
ยินสำเนียง เรียกกู่ ก็รู้ว่า
คนรักมา คร่ำครวญ จวนถ่ายถอน
แว่วสำเนียง เสียงร่ำ เป็นคำวอน
อีกบทกลอน แต่งแต้ม มาแย้มเย้า

คะนึงนึก ตรึกตรอง มองหน้าต่าง
ดั่งเสียงคราง ทางไกล คนใจเหงา
อากาศร้อน รอนแรม แซมด้วยเงา
อยากจะเนา แนบนอน อ้อนวจี

คงไม่สม ประสงค์ ดำรงค์มั่น
คอยคืนวัน ผันผ่าน ป่านฉะนี้
ยังไม่เห็น วี่แวว แห้วเต็มที
อุระรี่ ร่องแร่ง มาแกล้งกัน

ความคิดถึง ขึงขอบ มามอบรัก
สิงสลัก ปักป้าย ทั้งหลายนั่น
ให้อยู่ยั้ง ยืนหยัด อัศจรรย์
โลกของฉัน มีเธอ เสมอมา

ยินสำเนียง เรียกกู่ จึงรู้ได้
คนรักใคร่ คืนหวน ด่วนมาหา
สมดังใฝ่ ฝันหวาน ซ่านชีวา
ยามนภา ส่องสว่าง มิห่างกัน
พันทอง
๒๐/๔/๕๗
 emo_116 emo_126