พิมพ์หน้านี้ - จากรัก

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: เพรางาย ที่ 18 มีนาคม 2014, 09:04:PM



หัวข้อ: จากรัก
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 18 มีนาคม 2014, 09:04:PM


(http://image.ohozaa.com/i/566/TctAb1.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/xtbDOnUfFZxVRCtN)
(ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต)

ฉันรักทุ่งหินและดินหอม
ที่หญ้าโอบล้อมเฝ้ารักษา
รักไม้ยืนต้นทนเวลา
แม้ไฟผลาญพร่าไม่ยอมตาย

ฉันรักจั๊กจั่นแบ่งปันเสียง
สำเนียงคิมหันต์อันเฉิดฉาย
รักต้นโมกป่าผลิขาวพราย
หอมกรายสัมผัสรัดรึงใจ

ฉันรักราตรีไฟฟ้าดับ
ดาวจับเดือนแจ้งแผลงศรใส่
มะละกอเอื้อมคว้ายอดฟ้าไกล
ทับทิมที่ให้ผลทับทิม

ฉันเห็นเมฆคลุ้มมาตั้งเค้า
กอดเจ้าชีวาน้ำตาปริ่ม
ใช้ตากวาดจำเก็บภาพพิมพ์
ก่อนลิ้มรสพราก...วันจากลา




(http://image.ohozaa.com/i/435/wDqpaH.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/xtbDSZD7muG0KfGv)
(ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต)


หัวข้อ: Re: จากรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 18 มีนาคม 2014, 10:08:PM

(http://w3.manager.co.th/asp-bin/Image.aspx?ID=2025393)

อนุสรณ์แดนไกลครั้งไปรบ
ได้ไปพบไหหินทั่วถิ่นหล้า
อัศจรรย์หินใหญ่ใส่สุรา
เมื่อครั้งครา “ขุนเจือง”กระเดื่องนาม

แม่หญิงลาวแสนสวยห้วยน้ำใส
จะสุขใดไหนเล่าเฝ้าไถ่ถาม
ลงขัดสีฉวีวรรณ,สั่น,วาววาม
เข้ารุกลามยามเจ้าเฝ้าเอียงอาย

ยามต้องจากเนื้อเย็นแทบเป็นบ้า
กาลเวลาจำกัดด้วยนัดหมาย
เพียงหนึ่งวันหนึ่งคืนสะอื้นพราย
เพราะเจ้านายให้กลับกองทัพไทย

แสนเสียดายไหหินถิ่นสาวสวย
โชคอำนวยชั่วคืนสะอื้นไห้
เมืองเชียงขวง(ขวาง)ไหหินถิ่นจอมใจ
เพราะคลั่งไคล้ถิ่นนี้ “นิวซีลาว”

ไพร พนาวัลย์


โปรดติดตามไปชม ทุ่งไหหิน ถิ่นสวรรค์แห่งเมือง “นิวซีลาว”ได้เลย เด้อ emo_56

http://w3.manager.co.th/Travel/ViewNews.aspx?NewsID=9540000121114 (http://w3.manager.co.th/Travel/ViewNews.aspx?NewsID=9540000121114)



หัวข้อ: Re: จากรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sleepforever ที่ 25 มีนาคม 2014, 06:52:AM
มีนา..ทุกวันมันร้อนนัก
นึกรักเช้าตรู่ฤดูหนาว
นอนแผ่ชานเรือนลาเดือนดาว
ผ้าพิมพ์ลายราวสวนดอกไม้

มีนา..ทุกวันมันร้อนนัก
นึกรักน้ำค้างข้างใบไผ่
รวมหยดแล้วพรากจากปลายใบ
ยังชื่นฉ่ำไว้ในเม็ดดิน

มีนา..ทุกวันมันร้อนนัก
นึกรักเดือนหนาว..เฝ้าถวิล
ลมหวิว..ดุจเรียวนิ้วศิลปิน
กรีดบนสายพิณไร้ตัวตน

มีนา..ทุกวันมันร้อนนัก
เปลวแดดไม่พักความเข้มข้น
ยังมีเครื่องทั้งหลายคลายร้อนรน
แต่แทบจนเมื่อปะหน้า..บิลค่าไฟ
 emo_66