พิมพ์หน้านี้ - โลกมืด

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: พ.พิมพา ที่ 19 กันยายน 2013, 12:14:AM



หัวข้อ: โลกมืด
เริ่มหัวข้อโดย: พ.พิมพา ที่ 19 กันยายน 2013, 12:14:AM
โลกมืด

@โลกนี้ช่างเย็นชืดมืดสนิท
อำมหิตผิดออกไปนอกแถว
ความดีงามจึงไร้ไม่ฉายแวว
เหมือนดวงแก้วหล่นแตกแหลกกระจาย

@ความเลวทรามตามประชิดคิดไม่ถึง
ศีลธรรมก้ำกึ่งจึงสูญหาย
เพียงผีบ้าอาละวาดผาดกรีดกราย
แสนโหดร้ายจากนรกปกมืดมัว

@ลูกทรพีฆ่าพ่อขอซื้อเหล้า
เอาไม้น้าวเฝ้าฟาดเลือดสาดทั่ว
น้ำมันราดจุดไฟเผาใส่ตัว
อำพรางความชั่วช้ากล้ากระทำ

@ร่างระริกพลิกหายกายที่สั่น
กลิ่นน้ำมันเหม็นเนื้อเชื้อไฟซ้ำ
ม่านสีโศกความระทมพรมสีดำ
ขึงพาดนำอธรรมชั่วตัวกาลี

@ใจมืดบอดกอดมารซาตานไว้
ชีวิตวายไร้รู้สึกสำนึกหนี
ใจลืมสิ้นไม่กลัวความชั่วดี
ความอัปรีย์มาอุบัติกัดกินเมือง

@เมื่อไหร่หนอบัวอุบลจะพ้นน้ำ
คือคำถามสะเทือนไหวไปต่อเนื่อง
พบคำตอบปลอบใจไม่เปล่าเปลือง
เมืองจะเรื้องเรื่องดีเริ่มที่เรา

///////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๘/๙/๕๖


หัวข้อ: Re: โลกมืด
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 กันยายน 2013, 02:00:PM

ดูที่มือถือสากปากทาศีล
น้ำหลั่งรินสองตาท่าขลาดเขลา
ร่างสีเรื่อเนื้อในใจดำเทา
ตีหน้าเศร้าขมขื่นลับรื่นเริง

ยุติธรรมนำทางอ้างอธิป
ท่านยื่นหยิบทุกคนลืมจนเหลิง
เอ่ยสิทธิ์ขาดบาทใหญ่ใช้เถิดเทิง
ก่อยุ่งเหยิงเมามั่วทั่วพารา

เอาพวกมากลากไปน้อยไม่สน
จุดฟืนปล้นถมึงฉวยซึ่งหน้า
ใครหาญหือมือเขย่าเข่าบาทา
ลั่นวาจาเง่าโง่โตวัวควาย

ผุดโครงสร้างง้างเคียวเกี่ยวประโยชน์
มิกองโกฏิกู้ทรัพย์แจงจับจ่าย
ร่ำระริกพลิกพลิ้วหิววุ่นวาย
ค้านเกาะรั้วชั่วตายน้ำลายกลืน

ล้นขอบตวงร่วงรูสู่เบื้องล่าง
เศษสตางค์แจกปันแค่พันหมื่น
ชี้ทวงบุญคุณแย้มขอแต้มคืน
ปีมะรืนลงแข่งแย่งลานเท

ดังทำนายทายทุกข์ย่างยุคมืด
เกลื่อนเน่าอืดไร้กลบกองจบเห่
ร้อนประทุอุทกตกทะเล
ผสมเคมีร้ายตายทั้งเป็น

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: โลกมืด
เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 19 กันยายน 2013, 02:42:PM
(http://www.jaowka.com/wp-content/uploads/2012/09/junjaowka-1270-1.jpg)
ขอบคุณภาพจากInternetค่ะ


...ในโลกมืด มองทะลุ มิปรุโปร่ง
ไร้เชื่อมโยง อารมณ์ จึงตรมเศร้า
ความรู้สึก เช่นนี้ มีเพียงเงา
ที่คอยเฝ้า ครอบงำ ตามนำพา...

...ในโลกมืด ทุกที่ มีจุดแสง
ส่องทะแยง มาให้ โปรดใฝ่หา
แสงจุดเล็ก พร่างพราย ประกายตา
คือหน้าต่าง ให้ค่า อย่าเลยเลือน...

...ลองเดินเข้า มาใกล้ มองให้ชัด
สมาธิ รวบรัด จัดให้เหมือน
แสงส่องมา ค่ามี ดีมาเยือน
ปลอบใจเตือน มามอง ส่องทางไกล...

 ☆ รัตนาวดี ☆
 emo_116 emo_126

ขอภัยส่งช้า ไม่ร้อยสัมผัสค่ะ  emo_55


หัวข้อ: Re: โลกมืด
เริ่มหัวข้อโดย: พ.พิมพา ที่ 19 กันยายน 2013, 07:10:PM
([url]http://www.jaowka.com/wp-content/uploads/2012/09/junjaowka-1270-1.jpg[/url])
ขอบคุณภาพจากInternetค่ะ


...ในโลกมืด มองทะลุ มิปรุโปร่ง
ไร้เชื่อมโยง อารมณ์ จึงตรมเศร้า
ความรู้สึก เช่นนี้ มีเพียงเงา
ที่คอยเฝ้า ครอบงำ ตามนำพา...

...ในโลกมืด ทุกที่ มีจุดแสง
ส่องทะแยง มาให้ โปรดใฝ่หา
แสงจุดเล็ก พร่างพราย ประกายตา
คือหน้าต่าง ให้ค่า อย่าเลยเลือน...

...ลองเดินเข้า มาใกล้ มองให้ชัด
สมาธิ รวบรัด จัดให้เหมือน
แสงส่องมา ค่ามี ดีมาเยือน
ปลอบใจเตือน มามอง ส่องทางไกล...

 ☆ รัตนาวดี ☆
 emo_116 emo_126

ขอภัยส่งช้า ไม่ร้อยสัมผัสค่ะ  emo_55
ในความมืดหฤโหดคืนโหยไห้
ยังมีใต้คบพร่างสว่างแสง
กลางความมืดยืดยาวหนาวลมแรง
ยังมีแสงหิ่งห้อยแม้น้อยนิด

แสงเทียนยังริบหรี่ไม่มีดับ
ไหววิบวับความหวังฝังดวงจิต
รอแสงทองเรืองรองส่องชีวิต
เนรมิตวันนั้นได้ฝันไกล

ความืดคือความมืดอาจมืดบ้าง
แสงสว่างแห่งนภางค์กระจ่างใส
เมื่อหมดฝนเมฆเคลื่อนเลื่อนลอยไป
ความมืดในหัวใจเราไม่มี

//////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๙/๙/๕๖