|
หัวข้อ: บันทึกกลางสายฝน เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 14 กันยายน 2013, 03:44:PM บันทึกกลางสายฝน
๑๔ กันยายน ๒๕๕๖ บ่ายสองโมงเศษ เมฆเริ่มครึ้มและลมพัดแรง ฉันรีบเขียนบันทึกเวรวันหยุดอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะได้หนีฝนกลับบ้าน ขี่จักรยานยนต์กลางสายฝนไม่ใช่เรื่องสนุก นอกจากเปียกปอนแล้วยังอันตราย โชคดีที่วันนี้ กศน. มาขอใช้โรงเรียนเป็นสนามสอบ เพื่อนบอกว่ากลับบ้านไปเถอะ จะอยู่เวรให้เอง เพราะหลายคนต้องอยู่เป็นกรรมการคุมห้องสอบจนถึงสี่โมงเย็น เฮร่าถูกจักรยานยนต์ของนักเรียนที่มาสอบจอดปิดทางไว้ โชคดีที่ไม่มีใครล็อกคอรถตามมารยาทของการจอดรถขวางทางคันอื่น และศิษย์เก่าคนหนึ่งก็เข้ามาทัก จึงได้อาศัยไหว้วานให้ช่วยเคลื่อนรถให้พ้นทาง บิดเฮร่ามาได้ประมาณครึ่งทาง ละอองฝนเริ่มหนาเม็ดจึงตัดสินใจจอดรถเพื่อสวมเสื้อกันฝน จอดตรงทางเลี้ยวเข้าบ้านคนที่มีหญ้ารกเรื้อ ชะเง้อดูก็คือบ้านที่มีรูปปั้นไก่ชนอยู่ข้างทางเข้าบ้านจริงๆ ด้วย ยังคงไม่ได้คำตอบมาจนบัดนี้ว่าบ้านหลังนี้เป็นบ่อนไก่ชนรึเปล่า ไขกุญแจเปิดเบาะรถยกขึ้น ในที่เก็บของใต้เบาะฉันจะมีอุปกรณ์ช่างเล็กน้อยเก็บไว้ เผื่อรถมีปัญหาจะได้มีเครื่องไม้เครื่องมือให้คนมาช่วยใช้งาน และที่ขาดไม่ได้คือเสื้อกันฝนและผ้าเช็ด บนผ้าขนหนูผืนขาวที่ฉันใช้เป็นผ้าเช็ดรถ มีตะขาบตัวหนึ่งหมุนตัวไปมาอย่างงงๆ มันคงสงสัยว่าทำไมที่อับส่วนตัวที่มันเลือกถึงโดนแสงจ้ากะทันหัน ฉันจับมุมหนึ่งของผ้าเช็ดรถโยนลงบนพื้นถนนทั้งผืน เอาเสื้อกันฝนในช่องเก็บของขึ้นมาคลี่ออกอย่างระมัดระวัง กลัวจะเจอญาติพี่น้องของเจ้าตะขาบชุมนุมสังสรรค์กันอยู่ แต่ปรากฏว่าคุณตะขาบเป็นพวกไร้ญาติขาดมิตร สวมเสื้อกันฝนเรียบร้อยจะเก็บผ้าเช็ดรถเข้าที่ ยกชายผ้าขึ้น ตะขาบตัวนั้นก็ยังเลือกใช้ผ้าขาวเป็นที่ซ่อนตัวดังเดิม แต่ฉันไม่กล้าให้มันโดยสารรถกลับบ้านด้วยกัน จึงใช้วิธีสลัดมันลงจากผ้า คุณตะขาบรีบเลื้อยเข้าไปมุดใต้ใบไม้หนาสีเขียวอ่อนใบหนึ่งซึ่งตกอยู่ใกล้ๆ คงถูกลมแรงพัดมา ฉันพับผ้าเช็ดรถเก็บเข้าใต้เบาะ ขี่เฮร่ากลับบ้านท่ามกลางสายฝน นึกขอโทษคุณตะขาบอยู่ในใจที่เป็นสาเหตุให้เขาต้องหลงทางอยู่กลางป่า หวังว่าคุณตะขาบคงจะดูแลตัวเองได้นะ... emo_85 เพรางาย มณีโชติ add complete by Klonthaiclub fb (https://www.facebook.com/poemwebboard) หัวข้อ: Re: บันทึกกลางสายฝน เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 14 กันยายน 2013, 08:16:PM ......บันทึกกลางสายฝน อืมมม...มีเหมือนกันค่ะ..... ...ฝนตกหนักทั้งคืนจนเช้าก็ยังไม่เลิกลา......มีธุระสำคัญที่ต้องเข้าบ้านเพ......โชคดีมีรถสองแถวผ่านมารอไม่นานนัก...ฝนก็ยังคง กระหน่ำตลอดทาง...เสร็จธุระ............ตัดสินใจว่าจะเดินฝ่าฝนไปเกือบหนึ่งกิโลไปที่ท่ารถสองแถว...ออกเดินกางร่มไปได้ไม่กี่ก้าว มีรถพ่วงข้างแบบทีระยองนิยมน่ะค่ะผ่านมา....ผ่านไป.....ชิ้วววว....แต่แล้วก็วกรถกลับมา..........ขึ้นมาเลยครับ ไปไหนครับ... .............หนุ่มน้อยเปียกปอนทั้งตัวถามถึงจุดหมายปลายทาง.............ส่งถึงที่เรียบร้อย...........ยื่นเงินให้ช่วยค่าน้ำมัน....ก็ปฎิเส ธพัลวัน.........แต่ก็ยัดเยียดให้น้องเค้าไปจนได้............เป็น....น้ำใจ.........ที่ไม่ได้ร้องขอ......หากหลั่งมาเองเหมือน...ฝน... ที่หนาวชะมัดเลยค่ะ... หัวข้อ: Re: บันทึกกลางสายฝน เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 14 กันยายน 2013, 10:47:PM คุณตะขาบต้องแย่แน่ ๆ เปียกฝนเสื้อฝนก็ไม่มีใส่เหมือนคุณเพรางาย อุตส่าห์ซ่อนตัวอย่างดีหวังติดรถไปด้วย ก็มาถูกจับได้ แม้บาทาจะมีมากก็จริง แต่กว่าจะเดินถึงก็หลายวันอยู่ทีเดียว สู้คุณสียะตราไม่ได้ มึคนเต็มใจไปส่งให้เลย คนสวยก็เป็นอย่างนี้แหละ |