ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ดั่งดารา...สะพั้งฟ้า...ขี่เมฆาท่องวิหค
ใจเหมือนนก..ขับขานกึกก้องฟ้า..ไม่หวั่นไหว
บอกรักเธอ โอ้..นางฟ้าผู้แสนไกล
นั่งนับใจแสงบนฟ้าที่ปรากฏมากลางใจฉัน
ดั่งเรียงคอยเอื้อมอิงปริ่มด้วยคันสิลากายทอแสง
คอยสำแดงอรรถบทปักยศด้วยใจฉัน
เป็นเช่นนี้ดั่งแสงดาวคอยเรียงร้อยทุกคืนวัน
ทำฉันนั้น...ไม่หวั่น..แหละ..ฝ่าฟันสิ่งร้ายนั้นให้สิ้นไป

(http://sphotos-b.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/934918_4889612474146_497767504_n.jpg)

...รักเจ้าเอย..เผยบอก..ดูออก..แปลก
...เธอไล่แจก..ฟุ่มเฟือย..มันเหนื่อยไหม?
...ลองทบทวน..ถ้อยคำ..ที่ทำไป
...ทิ้งหนึ่งใคร?..ที่ชอบ..รอครอบครอง

...กว่าจะหยุดชอกช้ำเจ็บซ้ำซาก
...ยากแสนยากข้ามพ้นความหม่นหมอง
...เสียน้ำตา-น้ำใจไปก่ายกอง
...โปรดพักมองความหวานอย่าผ่านเลยยย

...พัทยา..ราตรี..ไม่มีดาว
...เหมือนครั้งคราว..เธอฉัน..รำพันเผย
...ระยิบระยับ..กับตักหนุน..อันคุ้นเคย
...รักเจ้าเอย..กาลครั้งหนึ่ง..ซึ่งไม่สำคัญ!!