|
หัวข้อ: ดอกฟ้า... เริ่มหัวข้อโดย: muneenoi ที่ 28 มีนาคม 2013, 12:24:AM เมื่อเป็นดิน ถวิลปอง มองดอกฟ้า
คงถึงครา ลาลับ ดับความหวัง เมื่อดอกฟ้า ไม่ลาร่วง ทรวงจึงพัง อนิจจัง หวังสูงเกิน ประเมินตน ขออยู่เป็น ชาวดิน ถวิลต่ำ ไม่เพ้อพร่ำ ดอกดวง ที่ร่วงหล่น แม้นรักเธอ เสมอทรวง ดวงกมล จะยอมทน หม่นหมอง เฝ้ามองเธอ emo_62 "มุนีน้อย" หัวข้อ: Re: ดอกฟ้า... เริ่มหัวข้อโดย: อาทิตา ที่ 28 มีนาคม 2013, 10:48:AM เกิดเป็นดิน ถวิลปอง มองดอกฟ้า ให้อุรา พาตรม ขมขื่นเอ๋ย ไร้วาสนา พาคู่ ชู้ทรามเชย มิกล้าเอ่ย เฉลยคำ นำรักไป ได้แต่ยืน มองฟ้า อุราเศร้า แหงนมองเจ้า เฝ้าฝัน วันสดใส มิอาจสู้ คู่นาง ที่ห่างไกล ให้ช้ำใจ ใยดอกฟ้า ไม่อาทร --------------------------- อาทิตา 28 / 03 / 56 |