พิมพ์หน้านี้ - วกวนจนปล่อยวาง

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: มนัสศิยา ที่ 23 ธันวาคม 2012, 01:09:PM



หัวข้อ: วกวนจนปล่อยวาง
เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 23 ธันวาคม 2012, 01:09:PM
    อยากละวางทางวกวนบนโลกนี้
สู่ทางที่สว่างกระจ่างใส
ตัดรักโลภโกรธหลงให้หมดไป
เหลือแต่ใจบริสุทธิ์ผุดผ่องพันธ์

    ในโลกนี้มีแต่ความสับสน
ทุกแห่งหนคนมากมายคล้ายเสกสรร
ต่างสร้างเยื่อผูกใยสายสำพันธ์
ยึดเหนี่ยวกันเอาไว้ด้วยใจกาย

    เมื่อพลัดพรากจากกันมันก็ทุกข์
ใจไร้ซึ่งความสุขหมดความหมาย
ต้องพานพบสิ่งต่างๆมิเว้นวาย
ล้วนมากมายในวันนี้ที่เผชิญ

    หนีไม่พ้นโลกธรรมนำชีวิต
ทั้งจมติดกับลาภยศสุขสรรเสริญ
ต้องเวียนวนจนกว่าจะกล้าเดิน
สู่ทางที่เจริญด้วยปัญญา

    พอแล้วพอขอลาในครานี้
สู่วิถีที่ใจปรารถนา
ใช้ธรรมะเป็นแสงส่องนำพา
สู่มัคคาที่สุขสันต์นิรันดร

        มนัสศิยา