พิมพ์หน้านี้ - สิบห้าค่ำ เดือน สิบสอง

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอวยพรอื่นๆ => ข้อความที่เริ่มโดย: saknun ที่ 28 พฤศจิกายน 2012, 10:34:AM



หัวข้อ: สิบห้าค่ำ เดือน สิบสอง
เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 28 พฤศจิกายน 2012, 10:34:AM
ดั่งสายฟ้า ผ่าเปรี้ยง ส่งเสียงร้อง
ดังกึกก้อง ทั่วล้า มหาสินธุ์
ปะทุแตก แยกกระดอนบนดิน
สายธารา ไหลริน แห่งคงคา

เกิดเป็นไฟ พุ่งไป ในอากาศ
แสงวาววาด เป็นเส้น กระทงสาย์
พญานาค ดีใจ ผู้คนมา
อนุโม ทนา ให้พ้นภัย

เป็นบุญตา พาให้ ใจสุขสม
สร้างอารมณ์ แห่งฝัน  วันฟ้าใส
ตกค่ำคืน สายน้ำ ชุ่มฉ่ำใจ
กระทงไหล เป็นสาย สบายเอย

สิบห้าค่ำ เดือนสิบสองน้ำนองไหล
ทุกคนให้ สำคัญ ไม่นิ่งเฉย
ร่วมประดิฐษ์ กระทง ไม่ละเลย
ประเพณี ที่เคย เอ่ยทำมา

ขอขมา แม่น้ำ สิ่งศักดิ์สิทธิ์
และอุทิศ ผลบุญ หนุนหรรษา
ให้แคล้วคลาด ปลอดภัย ทุกเวลา
อย่านำพา กรรมเวร เว้นไปเลย


หัวข้อ: Re: สิบห้าค่ำ เดือน สิบสอง
เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 28 พฤศจิกายน 2012, 01:37:PM
    เมื่อถึงวันจันทร์เพ็ญลอยเด่นฟ้า
จักเป็นวันบูชาคงคาใส
สิบห้าค่ำเดือนสิบสองของคนไทย
ต่างร่วมใจทำกระทงทรงงดงาม

    ทุกคนต่างเบิกบานในการนี้
ประเพณีที่ยิ่งใหญ่ในสยาม
ปล่อยความหลังทิ้งความคิดที่ติดตาม
ทุกโมงยามแสงสุขสันต์สราญใจ

มนัสศิยา


หัวข้อ: Re: สิบห้าค่ำ เดือน สิบสอง
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 28 พฤศจิกายน 2012, 07:55:PM
(http://image.ohozaa.com/i/e55/LvyECO.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wsr1dsSqD6NmNgcQ)
ลอยกระทง บ้านกลอน แสนอ่อนล้า
มองซ้ายขวา เงียบเหงา เศร้าไฉน
ขาดคู่ลอย คืนนี้ มิมีใคร
ขาดคู่ใจ เคียงข้าง เขาหมางเมิน

ฝนยังพรำ ไม่หยุด สุดหดหู่
มองประตู หน้าต่าง ช่างห่างเหิน
เห็นหญิงชาย เกี่ยวแขน แสนเพลิดเพลิน
เราบังเอิญ หรือเปล่า ไม่เข้าใจ

ยินประทัด กึกก้อง มองเห็นแสง
ท้องฟ้าแดง แรงสั่น สะท้านไหว
อีกหนึ่งปี ผ่านพ้น ทนเพียงได
อีกหนึ่งปี ผ่านไป ใจเหมือนเดิม
พันทอง
(http://image.ohozaa.com/i/e55/LvyECO.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wsr1dsSqD6NmNgcQ)


หัวข้อ: Re: สิบห้าค่ำ เดือน สิบสอง
เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 29 พฤศจิกายน 2012, 12:49:PM
ตอบพันทอง
ไม่ต้องรอ ฟ้าฝน ให้หยุดตก
อย่าโกหก พี่เลย น้องพันจ๋า
ไหนเคยบอก มีแฟน เป็นแสนกว่า
ถึงเวลา มิมี ที่ควงไป

อย่าให้ผ่าน เดือนนี้ ที่สุขสันต์
ดวงพระจันทร์ เต็มฟ้า ธาราใส
ควรจะปลีก  หลีกงาน ไปด้วยใจ
ควงคนใหม่ สักครา หาความจริง

แค่ยืนมอง ลอดช่อง ทางหน้าต่าง
ความอ้างว้าง ของจิต ไม่คิดนิ่ง
ยังเคว้งคว้าง กลางฟ้า จนประวิง
เป็นความจริงของรักที่หนักหน่วง