พิมพ์หน้านี้ - ๐๐๐ ศรัทธา ๐๐๐

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ก้าวแรกฯ... ที่ 11 ตุลาคม 2012, 12:27:PM



หัวข้อ: ๐๐๐ ศรัทธา ๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: ก้าวแรกฯ... ที่ 11 ตุลาคม 2012, 12:27:PM

- ๑ -

๐ ในสภาวะกลัดกลุ้มเข้ารุมเร้า
ความขลาดเขลา.เศร้าทุกข์เข้ารุกล้ำ
ดั่งบอดใบ้คลำทางหว่างมืดดำ
กี่คืนค่ำย่ำผ่านมานานนม

๐ ความเจ็บจนข้นแค้นแสนสาหัส
กว่ากี่กัดก้อนเกลือจนเหลือขม
กับบางคืนสะอื้นต่อผืนลม
กี่คืนข่มจ่อมจมกับลมรวน

๐ ขยับผวยด้วยหมายซุกกายซ่อน
จากหลอกหลอนฉากฝันอันผันผวน
กระท่อมผุปะทุลั่นครั้นลมทวน
ด้วยอบอวลกลิ่นสาปคราบน้ำตา...

- ๒ -

๐ ขอผ่านหิวกิ่วหนักอีกสักหน
ขอผ่านพ้นสักคืนเถอะผืนหล้า
จะมีไหมไท้.สรวงปวงเทวา
เพราะศรัทธาข้าฯนั้นมันเลือนราง

๐ เพียงย่ำฟากปากกัดหยัดยังชีพ
เพียงตีนถีบรีบยืนฝืนก้าวย่าง
จึ่งศรัทธาหล่นหายตามรายทาง
มันไร้ร้างว่างเปล่าร้าวระทม

๐ มิเคยขอต่อฟ้าจวบครานี้
จวบราตรีเคี่ยวกลืนความขื่นขม
ก่อนร่วงโรยโบยเฆี่ยนสังเวียนลม
กระหน่ำคมลมเหนือเข้าเถือกาย ฯ

- ๓ -

๐ ณ แท่นบรรณาการตระหง่านตั้ง   
เปิดความหวังเลือนรางต่างหลากหลาย
สู่ลัทธิบอดบ้ามาทำลาย
ถูกงมงายศรัทธาพันธนาการ

๐ ชายชราเก็บขยะผู้ละฝัน
ที่ยักแย่ยักยันดันรถผ่าน
ผู้มองเห็นเครื่องเซ่นบรรณาการ
ต่างอาหารผ่านท้องร้องระงม

๐ เมื่อเทวาเฉยชาชะตานี้
สู่วิถีหยัดยืนจึงขื่นขม
ตราบความหวังยังอยู่เพียงครู่ลม
จะยังก้มหน้าเดินเมินศรัทธา ฯ

ก้าวแรกฯ...



หัวข้อ: Re: ๐๐๐ ศรัทธา ๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 22 ตุลาคม 2012, 08:03:AM
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/838/9838/images/thesun.jpg)

- ๑ -

๐ สภาวะ.กลัดกลุ้ม.ที่รุมเร้า
โลกใบเก่า.เหตุผล.ท้นปัญหา
ค่อยค่อยวาง.ย่างเท้า.ก้าวออกมา
ช่วงเวลา.เรียนรู้.ยังดูงาม

๐ จ้องแสงโชน.โพ้นฟ้า.เดินหน้าต่อ
หยุดการรอ.กับของ.ควรมองข้าม
สร้างศรัทธา.ฟ้าใหม่.ใส่นิยาม
จะเป็นความ.ผ่องผุด.เมื่อหยุดมอง

- ๒ -

๐ ภาพตะวัน.เทาทอง.ของวันใหม่
ยังยิ่งใหญ่.เสมอ.ถ้าเธอจ้อง
จงรีบรับ.เหลืองอำพัน.ฝันเรืองรอง
ลบละออง.เทาทาบ.ราบคาบลง

๐ "กำลังใจ".ไหนอื่น.คือคลื่นส่ง
ทั้งหยิบโย่ง.เยื่อใย.ทำให้หลง
ความมุ่งมั่น.หมื่นลี้.พื้นที่ตรง
ต้องทรนง.เยี่ยงหยั่ง.ผู้ยั่งยืน

- ๓ -

๐ เมื่อไร้ความ.อาวรณ์.อาทรกลับ
ทะเลหลับ.เงียบงัน.ใจมันตื่น
หากร้อนผ่าว.ร้าวขวัญ.บางวันคืน
แอบสะอื้น.เบาเบา.เท่านั้นพอ

๐ แต่มิต้อง.ล่องไหล.ดั่งสายน้ำ
ความเหลื่อมล้ำ.ใช่ว่า.ตั้งท่าขอ
เมื่อมิอาจ.ทดทบ.ให้หลบ..รอ
มัวบ้าบอ.เสียเวลา.ก้าวฝ่าฟัน

.......๑๐๙๑๓.......