|
หัวข้อ: ....พยากรณ์..แห่งชีวิต.... เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 15 กรกฎาคม 2012, 03:34:PM ...พยากรณ์..แห่งชีวิต...
เพียงลำพัง....วังเวงไร้เพลงกล่อม อยู่ในหย่อมความกดอากาศ..ที่ขาดเขา ไม่มีความแจ่มกระจ่างในบางเงา ฟ้าทึมเทาเหงาลงอย่างจงใจ เป็นเพราะโลกเปลี่ยนผัน..หรือฉันหลง มากประสงค์เพราะเซ่อหรือเผลอไผล ลมพายุฤดูร้อนมันชอนไช ความชื้นในหัวอก..ถูกปกคลุม ฟ้าคะนองเป็นบางช่วง..แต่ลวงหลอก ไยไม่บอกว่าตก.ตก..คือตกหลุม คลื่นลมแรงแคลงใจไยร้อนรุม เมฆชุมนุม..ฟ้าหลัวแต่หัววัน ภูเขาน้ำแข็งเริ่มละลายกลายเป็นน้ำ เปียกซ้อนซ้ำสองปรางตามทางฝัน ภัยพิบัติกระจัดกระจายตายจากกัน พื้นโลกลั่นสั่นรัวคลอนทั่วเมือง ความสุขมีจำเพาะเป็นเกาะแก่ง กลับถูกแบ่งให้ท้ออย่างต่อเนื่อง ขวัญเจ้าเอยเคยปรุงจรุงเรือง กลับฝืดเคืองอารมณ์จมภวังค์ ห้ามชาวเรือออกล่า..ปลาสมุทร แต่ไม่ห้ามคนหยุดล่าความหวัง น้ำทะเลหนุนนำเปรียบกำลัง เพียงลำพัง..เสมือนไร้เพื่อนตาย ก่อนจะเริ่มใส่ใจสิ่งแวดล้อม เราต้องพร้อมพันผูกปลูกเป้าหมาย เพียงฉันเธอจดจำ..อย่าทำลาย ความเดียวดายสิ้นสุดไร้จุดยืน เราจะกลับมารักกันเหมือนวันก่อน เจ้าขวัญอ่อนอึดอัดอย่าขัดขืน วันนี้ร้อนพรุ่งนี้เย็น..เป็นมะรืน จะกลมกลืนลงตัวอย่ากลัวเลย .........๑๐๙๑๓.......... หัวข้อ: Re: ....พยากรณ์..แห่งชีวิต.... เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 15 กรกฎาคม 2012, 04:46:PM (http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/6f8a2663.jpg) โลกวันนี้มีร้อนในตอนเที่ยง เย็นก็เลี่ยงมีฝนพิกลเอ๋ย ครั้นดึกหน่อยค่อยมีลมรำเพย จงชื่นเชยสามฤดูในวันเดียว แต่ฤดูของฉันในวันนี้ มันไม่มีแม้เงาของเขาเกี่ยว ไม่เหมือนก่อนเชยชมอย่างกลมเกลียว วันนี้เหลียวไม่พบเหมือนหลบใน จะตอนเที่ยง,ตอนเย็น,หรือตอนดึก โปรดรำลึกว่าฉันนั้นอยู่ใกล้ คิดถึงกันหรือเปล่ายามเหงาใจ หรือมีใหม่ลืมเก่า...มันเศร้าจริง พยากรณ์ชีวิตไม่คิดถึง ว่าใครหนึ่งหมองหม่นต้องทนนิ่ง จะแดดร้อนฝนพรำไม่พร่ำติง ถูกทอดทิ้งลอยแพ...ได้แต่มอง “ไพร พนาวัลย์” หัวข้อ: Re: ....พยากรณ์..แห่งชีวิต.... เริ่มหัวข้อโดย: watchtbb01 ที่ 15 กรกฎาคม 2012, 04:48:PM แทบจะผมมาทุกวันนครับบบบบ
หัวข้อ: Re: ....พยากรณ์..แห่งชีวิต.... เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 15 กรกฎาคม 2012, 08:54:PM ......พลันเกิดแล้วก็ดับ..น่าสับสน ...มีตัวตน..ไร้ตัวตน...บนวิถี ...แต่บัดนี้..รู้เพียงภิณท์...สิ้นรมณีย์ ...รอนาที...สุดท้ายห้วง.......ของบ่วงเวร หัวข้อ: Re: ....พยากรณ์..แห่งชีวิต.... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 15 กรกฎาคม 2012, 09:23:PM คนชื่อน้อย แบกไถ ตัวใหญ่หลาย คนชื่อส่าย แคะดัง นั่งนิ่งเฉย คนชื่อสุข เจ็บคอ บ่เสบย คนชื่อเงย ก้มหน้า หาเศษตังค์ บ้านหนองลึก โคลนลื่น แล้งตื้นเขิน ดอยสูงเนิน เห็นอ่วม น้ำท่วมขัง คลองยืนยง เรือวิ่ง ตลิ่งพัง กาดฝรั่ง ล้วนไทย เดินไปมา น้ำปลาดี ของแท้ แต่ตรากุ้ง แก่กว่าลุง หลายปี ศรีเรียกป๋า รับไม่ได้ รูปโป๊ โชว์สภา พอลับตา ลิ้นแลบ แอบเปิดดู พระกรุแตก บูชา ค่าหกร้อย* พวกปากพล่อย ว่าวิบัติ สัตว์สิงสู่ มันบ่แน่ ดอกนาย ชายปีงู งวดนี้รู้ จน.รวย หวยบอกเอง emo_47 ....พยากรณ์..แห่งชีวิต....ละครับ รพีกาญจน์ 59 *แผงพระ 1บาท=100บาท 600=60000 หัวข้อ: Re: ....พยากรณ์..แห่งชีวิต.... เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 16 กรกฎาคม 2012, 12:50:PM emo_106 พยากรณ์ชีวิตไม่คิดถึง ว่าใครหนึ่งหมองหม่นต้องทนนิ่ง จะแดดร้อนฝนพรำไม่พร่ำติง ถูกทอดทิ้งลอยแพ...ได้แต่มอง ....“ลุงไพร พนาวัลย์”.... emo_94 หย่อมความกดอากาศ..คงขาดช่วง รักทุกห้วงส่งให้ไยหม่นหมอง มิกล้าเผยเอ่ยวจี..ตีตราจอง คนหมายปอง"ลุงไพร"เอาใจตรึม มรสุมคลุมเครือ..ห่วงเรือน้อย ยังเคลื่อนคล้อยคอยท่าสีหน้าขรึม รู้ที่มาหลายเรื่องยังเซื่องซึม ทุกข์เงื่อนงึม-เงื่อนงำเต็มกำลัง emo_82 บ้านหนองลึก โคลนลื่น แล้งตื้นเขิน ดอยสูงเนิน เห็นอ่วม น้ำท่วมขัง คลองยืนยง เรือวิ่ง ตลิ่งพัง กาดฝรั่ง ล้วนไทย เดินไปมา ....."พี่รพีกาญจน์"..... emo_95 นั่นเกินกว่าคาดเดา..เอาใจยาก เดี๋ยวมีมาก-มีน้อย-ร้อยปัญหา คิดแง่ดีระหว่างโคลนกับลาวา ทั้งโลการับโทษทัณฑ์..แบ่งกันไป พยากรณ์สิ่งใด..ใช่ถูกหมด มันเป็นกฏความพอดีที่มีให้ ถึงคราวโลกปลดแอกแบกเพียงใด ย่องถึงกาลบรรลัย..ได้เช่นกัน ....... emo_126...... |