|
หัวข้อ: เล่มหนึ่ง เริ่มหัวข้อโดย: BenD.Humbug ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2012, 08:30:PM ใช่ที่นี่หรือเปล่า" ฉันถามตอนลืมตาขึ้นมา
ดวงตาต้องแสง ...พร่ามัว...จัง.. มีเงาตะคุ่ม "ใช่เธอหรือเปล่า" ฉันถามพอดีกับที่ตาเริ่มชินกับแสง เธอๆๆๆ ฉันถาม ฉันพูด ฉันคล้องจอง ฉันเป็นทำนอง "เธอตื้นตันในตัวฉันหรือเปล่า" เธอพูดทวนราวกับท่องอาขยาน "เธอๆๆๆ ฉันถาม ฉันพูด ฉันคล้องจอง ฉันเป็นทำนอง" อ๊ะ ฉันกำลังหลับตาลงอีกครั้ง รอเธอมาเบิกเนตรฉันอีกที เห้! ฉันได้ยินเสียงเธอกับใบหน้าลางๆ ก่อนจะสิ้นแสง เสียงเธอแทรกผ่านมาเบาๆ ก่อนจะสิ้นเสียง "บทกวีนี้ไร้สาระ" ฉันเป็นบทกวี หัวข้อ: Re: เล่มหนึ่ง เริ่มหัวข้อโดย: ข้าพเจ้า ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2012, 09:28:PM บทกวีมีสาระ
อะไร ฉันนึกในหัวฉันเสมอว่า..วันนี้ฉันจะแต่งกลอนอะไร ที่ไหน ทุกที่ ทุกเวลา ได้เสมอ ทำไม ฉันรัก และรู้สึก ในทุกถ้อยคำ ที่มีความหมาย อย่างไร อย่างที่เป็นฉัน และหัวใจร่ำร้อง แต่หลายๆครั้ง ฉันกลับนิ่ง และนิ่ง คิดสิ! บทกวีมีสาระ emo_21 ทัณฑฆาต หัวข้อ: Re: เล่มหนึ่ง เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 08 เมษายน 2012, 08:25:PM ร่างกายฉันสั่นไหว พลิกพลิ้วด้วยแรงนิ้วบันดาล หยาดน้ำตกต้อง ทำนองสายน้ำซาบเต้นเป็นเส้นหมึก ฉันลืมตาขณะที่ตาของเขาหลับลง ไม่มีคำพูดจากปากเขา แต่ฉันเข้าใจ ฉันออกเดินทาง ก้าวเข้าไปในหัวใจของเขา ................................................ หัวข้อ: Re: เล่มหนึ่ง เริ่มหัวข้อโดย: sucklife ที่ 09 เมษายน 2012, 01:27:PM ยามเหมันต์..
กระซิบผ่านสายลมเหน็บหนาว ความรู้สึกอันสะท้าน ก็ผ่านถ้อยร้อยเรียง..บทกวี ยามเพ็ญลอยเด่นบนฟากฟ้า แสงนวลช่างชวนฝัน จึงแบ่งปันผ่าน..บทกวี เมื่อแลเห็นชีวิต..อันเลื่อนไหลใน..กาลเวลา แม้งดงาม แต่ก็แฝงด้วยความทุกข์ยาก สุดคณานับ นำ้ตาก็รินไหล ร่วงหยดเป็น..บทกวี เมื่อมองผ่าน..ม่านมายา ที่ห่มคลุม สรรพสิ่ง เปลือกอันไร้แก่นสาร..พลันหลุดร่อน โอ-จะมองหาสาระ จากสิ่งที่ไร้สาระ..ได้อย่างไร? หัวข้อ: Re: เล่มหนึ่ง เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 09 เมษายน 2012, 01:46:PM ความตายมาเยือนเมื่อวาน
(http://www.tumnandd.com/wp-content/uploads/psychopomp(1).jpg) (ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ) กรุ๋งกริ๊ง กรุ๋งกริ๊ง เสียงโมบายหน้าบ้านดัง แว่ว-แว่ว มา.. "ความตาย" คงมาเยือน เมื่อฉันหลับตา มันจะพรากชีวิตของฉันไป ไม่นะ...เสียงฝีเท้าของมัน เริ่มดังขึ้น เรื่อย-เรื่อย ใจของฉันเต้น ตึก-ตัก ตึก-ตัก มันมองฉันด้วยสายตาเย็นชา มันเดินเข้ามาใกล้ฉันทุกทีแล้ว "กรี๊ดดดดดดด" ...เคียวของมันเจาะลงมากลางอกของฉัน... เลือดสีแดงพุ่งออกมากลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปทั่วห้อง ...มันพรากชีวิตของฉันไปแล้ว ประมาณว่าชีวิตของเราไม่แน่นอนหนะคะ..ไม่รู้ว่าจะตายวันนี้...หรือพรุ่งนี้...หรือ...จะตายในวันไหน |