พิมพ์หน้านี้ - ......ผู้นั้นและคือรจนะนาม.........................กระแก้ว..สุนันทา

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องซึ้งๆ => ข้อความที่เริ่มโดย: ...สียะตรา.. ที่ 02 ตุลาคม 2011, 02:14:PM



หัวข้อ: ......ผู้นั้นและคือรจนะนาม.........................กระแก้ว..สุนันทา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 02 ตุลาคม 2011, 02:14:PM




......เป็นที่เจริญกมลสา..........................มิสมานะชีวัน

...สู้เสียชีวาวาตม์เพราะปิยะอัน..................ปดิพัทธ์ดนัยตน

......ทิ้งทุกข์และอาลยะวิปโยค..................อาดูรโศกะสุดทน

...ไว้แต่อะเนกนิกระชน............................ประยุรญาติและภัสดา

......ผู้นั้นและคือรจนะนาม.........................กระแก้ว..สุนันทา

...สร้อยนามกุมาริรตนา.............................ชีวล่วงคระไลสวรรค์



......พระราชนิพนธ์..อาลัยรัก...ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว.....





หัวข้อ: Re: ......ผู้นั้นและคือรจนะนาม.........................กระแก้ว..สุนันทา
เริ่มหัวข้อโดย: yunbok ที่ 02 ตุลาคม 2011, 02:29:PM
...สุนันทากุมารีมณีแก้ว
นิราศแล้วล่วงลับคืนกลับสรวง
เหลือผู้ทรงพิลาปร่ำทั้งแดดวง
นามเจ้าหลวง...ปิยะราชชาติวงศ์...


เพลงมิ่งแก้วเจ้าจอม...สุนันทา
http://www.youtube.com/watch?v=jnne4xzpa9U (ftp://http://www.youtube.com/watch?v=jnne4xzpa9U)


หัวข้อ: Re: ......ผู้นั้นและคือรจนะนาม.........................กระแก้ว..สุนันทา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 02 ตุลาคม 2011, 05:39:PM



......บางวโรกาศทรงคิดถึงมิ่งมเหสีถึงขนาดเสด็จไปเปิดพระโกศทอดพระเนตรพระศพของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทา..อยู่บ่อยครั้ง....นั่นย่อมแสดงให้ประจักษ์ได้ถึงพระอาการเศร้าโศกทุกข์ระทมพระทัยอย่างชัดเจน....และ..
...การณ์นี้...เจ้าจอมมารดาแพ(เจ้าคุณพระประยูรวงศ์)...ผู้เป็นรักแรกของพระพุทธเจ้าหลวงก่อนขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติ...เห็นเป็นที่..ขัดตา...นัก.....จึงให้จัดละครเรื่องลักษณวงศ์ขึ้นในตำหนัก...โดยจำเพาะเลือกตอนที่พระลักษณวงศ์หลบเข้าไปในฉากเปิดพระโกศพระนางทิพยเกสร...อันมีเนื้อร้องที่นำมาเป็นบทละครร้องกันดังนี้



......ส่วนพระจอมหลักโลกยิ่งโศกเศร้า

...เสด็จเข้าเคียงโกศมิวายหวัง

...ชักวิสูตรรูดรายพระฉายบัง

...พิลาปหลั่งชลเนตรลงเนืองนอง

......เปิดพระโกศมิ่งมิตรพิศพักตร์

...โศกสลักทรงไหม้ฤทัยหทัยหมอง

...สะอื้นอ้อนกรกอดพระโกศทอง

...ชลเนตรตกต้องพระปรางนาง

......เอาผ้าทรงลงเช็ดชลเนตร

...ภูวเรศมิได้คิดอางขนาง

...สะอื้นโหยโรยแรงกันแสงพลาง

...โอ้ว่าปรางแม่ยังอุ่นละมุนมือ

...พระน้องแก้วอยู่ไยในพระโกศ....

..........................



...บทละครร้องนี้ทำให้พระพุทธเจ้าหลวงทรงกริ้วเจ้าจอมมารดาแพยิ่งนัก......ทรงสั่งห้ามมิให้ร้องอีกเป็นอันขาด




......จากหนังสือเรียบเรียงโดย....กันยาบดี......