|
หัวข้อ: “ช่างเถอะ!..ฉันมันก็แค่..?” เริ่มหัวข้อโดย: MASAPAER ที่ 11 พฤษภาคม 2011, 12:51:PM (http://www.ohzeed.com/bar_164.gif) (http://www.ohzeed.com) “ช่างเถอะ!..ฉันมันก็แค่..?” (http://i436.photobucket.com/albums/qq85/arokas3/icon_mini/icon_mini479.gif) เธอสร้างตราบาปไว้แล้วไกลจาก มอบแผลฝากซากคนแหลกป่นปี้ กลายสภาพสาปสู่ผู้ภักดี ให้จมสู่อเวจีนี้ทั้งเป็น สะอึกอั้นกลั้นร้องก้องรู้สึก กับเจ็บลึกฝังในเธอไม่เห็น คงสะใจได้เชือดแบบเลือดเย็น คนกระเด็นเซ่นใจคือใครกัน ฉันคงแค่ขอทานที่ร่านรัก รอเศษใจเธอควักฝากลงขัน ต่อชีวิตของใจไปเพียงวัน แค่คนรั้นยื้อใจให้เธอแล รักที่สร้างวางลงคงสูญเปล่า ได้แต่เฝ้าเกาเก็บเย็บรอยแผล เป็นเศษเถ้าเก่าร้างทางรักแปร หรืออาจแค่ของว่างทางใจคน แก้วขยะคละเกลื่อนเปื้อนดินฝุ่น ยังเอาหมุนเวียนใหม่ใช้อีกหน บัดหัวใจใช้แล้วแผ่วกมล มิมีใครใคร่ยลมลทินครอง จะเอาน้ำอันใดใคร่ชะล้าง ช่วยสะสางราคีที่ขื่นหมอง สายตาเธอเผื่อแผ่แค่หันมอง คล้ายเป็นของเก่าผุลุใกล้พัง เถอะชะตาคนบาปถูกสาปรัก ถูกปฏักปักลงตรงกลางหลัง ฉันก็แค่เศษเบื่อเหลือกำลัง ของเธอแล้วกระมัง..จึ่งร้างลา ~masapaer~ (http://www.ohzeed.com/bar_164.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: "ฉันมันก็แค่..เศษธุลีที่ไร้ค่า" เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 11 พฤษภาคม 2011, 01:31:PM "ฉันมันก็แค่..เศษธุลีที่ไร้ค่า" อ่อนใจรักหนักหนามากรรโชก ร่ำวิโยคโศกศัลย์ถึงวันหมอง เมื่อรู้ความตามจริงทุกสิ่งกอง ร่วงลงท้องผองหล้าสู่ธาตรี เมื่อวันวานกาลก่อนย้อนไปนั้น เรามีกันฉันเธอปรนเปรอศรี คอยดูแลแม้วันฝันร้ายมี ดวงฤดีนี้แทบจะแนบดิน ตอนรู้ว่าค่าฉันมันไร้ค่า เธอเมินมาคราพบสบถวิล กับชายหนุ่มดุ่มด้าวกลิ่นคาวจินต์ ที่ชีวินสินทรัพย์นับคณา เธอบอกฉันมันจบหยุดรบเร้า ฉันมันเท่าเงาฝุ่นวุ่นโทษา เป็นเพียงเนื้อเชื้อรุ่ยผุยผงรา หรือจะมาทาเทียบเปรียบเทวัญ ฉันแอบคิดนิดหนึ่งในบึงอก พร้อมความฟกฟูมฟอดแม่ยอดขวัญ เธอปล่อยมือดื้อดื้อถือโทษกัน เพียงแค่ฉันนั้นไร้เก็จใสวาว ถ้าเงินย้ำสำคัญกว่าวันก่อน ขอจงจรจากไปในกลางหาว จะไม่เก็บเจ็บจำนำเรื่องราว ใส่กล่องคาวสาวหลอกช้ำชอกทรวง (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ หัวข้อ: Re: ช่างเถอะ!..ฉันมันก็แค่..? เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 11 พฤษภาคม 2011, 07:44:PM (http://www.ohzeed.com/lover_005.jpg) (http://www.ohzeed.com) จากแดนดินถิ่นชาวนาค่าต่ำต้อย สู่สูงลอยเมืองบนคนคิดฝัน ทั้งสำนึกนั้นหนาเราสามัญ และมิคิดแบ่งกั้นเรื่องชั้นชน จึงเห็นความเป็นไปไม่แตกต่าง ถึงเหินห่างเขตุขั้นในแห่งหน ภาพแสดงทุกผู้ปุถุชน เราคือคนหนึ่งนั้นที่ฝันไกล กอบทรายดินถิ่นถ้อยรวมร้อยถัก หมายสมัครเสมอมั่นมิหวั่นไหว ผ่านหน้าต่างบานหนึ่งซาบซึ้งใจ มอบรักสู่ดวงฤทัยอีกหลายดวง (http://www.ohzeed.com/bar_102.gif) (http://www.ohzeed.com) |