|
หัวข้อ: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 01 เมษายน 2011, 02:19:PM (http://www.nong3narak.com/images/stories/0/wedding/4-925.jpg)
๑ เมษายน หนุ่มสาวทอดฝันกับหาดทรายสายลมแสงแดด น้ำมันปาล์มหลุดเข้าหลุมดำตั้งแต่อสงไขยปี ดาราพร้อยพราวอะคร้าวลงมาเรียงวง คล้องเกศคู่สยุมพร หอยสังข์แตรประโคม เปรี้ยง ! เสียงปืนก้องปลาบไปในมณฑล ผู้คนชะงักงันเพียงครู่ ขุ่นใจกับเสียงรบกวนเพียงครู่ แล้วเริ่มงานฉลองต่อไป อย่างไรเสีย เค้กก้อนใหญ่ก็ต้องถูกแบ่ง ชิ้นใหญ่ถูกส่งให้ประธานแต่ไม่มีใครเห็นมือท่าน ชิ้นกลางกลาง ๆ ถูกแบ่งให้วงศาคณาญาติสุดสาแหรก ชิ้นเล็กสุดถูกส่งไปยังยามผู้มีปืนในมือ พร้อมกำชับหนักแน่น อย่าให้เหลือ! เขาขานรับหนักแน่นดวงตาทอประกายมุ่งมั่นภักดี เขามั่นใจว่าจะจัดการได้ทั้งเค้ก ลูกปืน และไมโครโฟน โปรดฟังอีกครั้ง! ต้นก้ามปู 1/4/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 01 เมษายน 2011, 02:37:PM (http://2.bp.blogspot.com/-xjdH7HBG6Gc/TV1LHprbhbI/AAAAAAAAANA/gDSYTmDrtRg/s1600/promdeva_aura1.gif)
ข่าวคราว ความจริงหนักอึ้งจมลงในท้องทะเลข่าวลือ ความเท็จฟองฟ่องล่องลอยเรี่ยผิวน้ำท่ามหมอกควันบางเบา แสงออร่าเรื่อเรืองออกจากบุรุษที่มองไม่เห็น สิ่งที่ผู้คนมองเห็นจึงเพียงมายา ครู่คราว หลับเถิดเสรี พรุ่งนี้ก็ยังไม่มีข่าวดี 1/4/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 02 เมษายน 2011, 09:19:AM (http://i229.photobucket.com/albums/ee134/sangjan/songkran/5th.jpg)
๒ เมษายน เมฆเทาหม่นยังคลุมเหนือมหานครแห่งเทวดา อากาศเย็นยะเยือกกลางฤดูร้อน อีกสิบห้าวันพระอาทิตย์จะเข้ามาใกล้โลกที่สุดในรอบปี เมฆยังปิดกั้นรังสีอบอุ่น ใกล้สงกรานต์เปลี่ยนผ่านราศรี นางสงกรานต์มือขวาถือตะขอบังคับช้าง มือซ้ายถือปืน ทอดร่างนิทราตาพริ้มบนหลังคชสาร แม้จะไร้น้ำมันปาล์ม โหราทำนายว่าฝนจะตกหกร้อยห่า ตกในโลกมนุษย์เพียงหกสิบห่า นี่ตกมาห่าเดียวก็รื้อถอนบ้านเรือน ผู้คน ถนน ไปหกจังหวัด อีกห้าสิบเก้าห่าไม่รู้จะรื้อถอนอีกกี่จังหวัด และโหราทำนายว่าทหารจะมีชัย หมายถึงว่าทหารคิดกอปรการสิ่งใดจักได้ผล? ปืนที่เปรี้ยงไปมีคนตายในมณฑล ขอให้เปรี้ยงต่อไปมีอริราชศัตรูเป็นเป้าหมายเถิด เมฆสีเทานิ่งสงบ กั้นเอาความอบอุ่นจากแสงสุรีย์ไว้เบื้องบน ปล่อยความหนาวยะเยือกสยายใยไปทุกหย่อมหญ้า สัญญาณส่งมา นิ่งเถิดรากหญ้า เทวดาจะสัญจร! ต้นก้ามปู 2/4/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 05 เมษายน 2011, 04:52:PM (http://news.mthai.com/wp-content/uploads/2011/01/IMG_1764sjpg.jpg)
๕ เมษายน ฝนตกสักพักแล้วก็หยุด แดดทอประกายเพียงแวบ ฟ้าก็กลับสู่สีเทา ขุนทหารบอกจะไม่มีการยึดอำนาจ เมษายน อากาศร้อนอบอ้าว ฝนตกไม่เห็นรอเดือนหน้า หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 05 เมษายน 2011, 06:38:PM (http://image.free.in.th/z/ih/cyxhuscadxyluwcalqt2hycac9iykzcai2hh1scaxz70i0ca9yitzxcahihb9ncanb6jc4ca0pvwitcabu6hwqcauzdzkccaqv13v6cadfir60cavqnhl3cao4di72caqvb6zycaqztmgzca5iuv2k.jpg) ข้างทาง ............... ณ ถนนที่ทอดยาวสุดสายตา เหล่าเทพยดาต่างเริ่งร่า ดอกนีออนบานสะพรั่ง เสียงดนตรีกาลขับขานกล่อมภวังค์ ดอกไม้ไร้เดียงสานานาพันธุ์อยู่เรียงราย ได้กลิ่นหอมจางๆ แมลงต่างๆเริ่มบินว่อน เหมือนต้องมนต์ในเกสร ที่เชื้อเชิญด้วยกลีบขาวอันเปล่าเปลือย ขาวโพลนด้วยแสงสี แมลงและดอกไม้หายไปแล้ว ก่อนที่จะมีแมลงและดอกไม้ใหม่เกิดขึ้น และก่อนที่จะกลืนหายไปในความมืด ...อีกครั้ง... ............ ...ราตรีกาล... คืนนี้ช่างยาวนานตระการสี รับรู้ได้ทุกจังหวะผละนาที ในเกสรชั้นดี มีแมลง. ............... emo_62 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 05 เมษายน 2011, 06:58:PM (http://image.free.in.th/z/im/z6tc8ocao5wtymcasgm63wcax9hvm7caou6u5kcafy42f9cah8wym8ca4xlid5cagttygccartdo26caghmqnucaf41gd5cabsd53zcacx8f7tcazhfunycaoez082car7joi6cac3qqu6cald389j.jpg) ร่างไร้วิญญาณ ............. วิญญาณทักทายร่าง.. เสมือนหนึ่งว่าเป็นคนแปลกหน้า ความเงียบ, ดวงดาว เชื้อเชิญให้รู้จักกัน รัตติกาลสวมบททูตสันถวไมตรี ในร่างที่ไร้วิญญาณ ไม่มีผู้แพ้-ชนะ ทำทุกอย่างเพื่อให้เกิดภราดรภาพแห่งความสมดุล เพื่อที่จะรู้จักความรัก, ความเจ็บปวด, ความผิดหวัง, ความสมหวัง แต่ ก็ยังไม่รู้จักกันเหมือนเดิม ปัจจุบัน.ความชินชา เฉยเมย มีมากและรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ร่างกาย วิญญาณ ก็ไม่หายไปไหน รอเพียงวันหล่อหลอมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน หรือไม่ ก็แหลกสลาย กระจายไป ไม่รู้จบ ไม่รู้สิ้น. ..................... หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 05 เมษายน 2011, 07:10:PM (http://image.free.in.th/z/ij/6q6amhcaten90icahf7bmscadpy1jrcai7rl9kcaxb45ozca1uvve1caf4q4hcca0e364ncaowk7cncaep8292caeo5jtmcav1ncoscagoew0icaf8wn14capllvdzcar5skbaca1piwc9ca3p865v.jpg) บาป ................. ภายใต้จิตสำนึก . ไม่มีใครที่อยู่โดยปราศจากความด่างพร้อย เมืองนรกโลกันต์ชั้นอเวจี และสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ อยู่ใกล้กันนิดเดียว เจตภูมิกำลังรอรับวิญญาณดวงใหม่ เหล่าทวยเทพยดาและเหล่านางฟ้าต่างร่ายรำอยู่ข้างๆกัน ท่ามกลางความมืดมิดแห่งรัตติกาล เสี้ยวหน้า ผุดรับกับความเงียบสงบ รู้สึกนึกคิดถึงแววตาแห่งการเหยียดหยาม ปลุกจิตสำนึกในส่วนที่เป็นมนุษย์ ตั้งปณิธาน ว่าจะไม่ห่อเหี่ยวสิ้นหวัง ด้วยความละเมียดละไมแห่งดวงจิต จริงแท้ เป็นแค่คำโป้ปด อาณาจักรแห่งความผิดแผก โสโครกเริ่มครอบงำ เกิดการวิวาทภายในจิตใจ, หนักหน่วงแสนเข็ญ เหมือนตกอยู่ในความมืด ช่างลี้ลับยิ่งนัก รอวันที่จะก้าวข้ามไปสู่อีกฟากฝั่งหนึ่ง ด้วยดวงจิต, ด้วยศรัทธา และด้วยนิจนิรันดร์แห่งสางสูร. ........................ ดั่งภูตผีวิญญาณซาตานหลอน แอบหลบซ่อนอยู่หลังหวังมาหา ไม่อาจหนีดวงจิตติดกายา พิพากษาจองจำด้วยกรรมเวร พวกมนุษย์ทุกตนเป็นคนบาป ชะตาอาบสาบส่งตรงกางเขน เริ่มหวาดกลัวหัวหดจากกฎเกณฑ์ ล้วนเศษเดน, เศษกรรมที่ทำมา. ........................... emo_62 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 07 เมษายน 2011, 08:06:AM ([url]http://image.free.in.th/z/ih/cyxhuscadxyluwcalqt2hycac9iykzcai2hh1scaxz70i0ca9yitzxcahihb9ncanb6jc4ca0pvwitcabu6hwqcauzdzkccaqv13v6cadfir60cavqnhl3cao4di72caqvb6zycaqztmgzca5iuv2k.jpg[/url]) ข้างทาง ............... ณ ถนนที่ทอดยาวสุดสายตา เหล่าเทพยดาต่างเริ่งร่า ดอกนีออนบานสะพรั่ง เสียงดนตรีกาลขับขานกล่อมภวังค์ ดอกไม้ไร้เดียงสานานาพันธุ์อยู่เรียงราย ได้กลิ่นหอมจางๆ แมลงต่างๆเริ่มบินว่อน เหมือนต้องมนต์ในเกสร ที่เชื้อเชิญด้วยกลีบขาวอันเปล่าเปลือย ขาวโพลนด้วยแสงสี แมลงและดอกไม้หายไปแล้ว ก่อนที่จะมีแมลงและดอกไม้ใหม่เกิดขึ้น และก่อนที่จะกลืนหายไปในความมืด ...อีกครั้ง... ............ ...ราตรีกาล... คืนนี้ช่างยาวนานตระการสี รับรู้ได้ทุกจังหวะผละนาที ในเกสรชั้นดี มีแมลง. ............... emo_62 emo_100 ชอบนะ ดอกนีออน กลีบขาวอันเปล่าเปลือย เกสร แมลง เธอว่า ในเกสรชั้นดี...มีแมลง ฉันว่ามิใช่เสมอไปหรอก ...แมลงต่างตอมทุกมาลี หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 07 เมษายน 2011, 08:17:AM ([url]http://image.free.in.th/z/im/z6tc8ocao5wtymcasgm63wcax9hvm7caou6u5kcafy42f9cah8wym8ca4xlid5cagttygccartdo26caghmqnucaf41gd5cabsd53zcacx8f7tcazhfunycaoez082car7joi6cac3qqu6cald389j.jpg[/url]) ร่างไร้วิญญาณ ............. วิญญาณทักทายร่าง.. เสมือนหนึ่งว่าเป็นคนแปลกหน้า ความเงียบ, ดวงดาว เชื้อเชิญให้รู้จักกัน รัตติกาลสวมบททูตสันถวไมตรี ในร่างที่ไร้วิญญาณ ไม่มีผู้แพ้-ชนะ ทำทุกอย่างเพื่อให้เกิดภราดรภาพแห่งความสมดุล เพื่อที่จะรู้จักความรัก, ความเจ็บปวด, ความผิดหวัง, ความสมหวัง แต่ ก็ยังไม่รู้จักกันเหมือนเดิม ปัจจุบัน.ความชินชา เฉยเมย มีมากและรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ร่างกาย วิญญาณ ก็ไม่หายไปไหน รอเพียงวันหล่อหลอมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน หรือไม่ ก็แหลกสลาย กระจายไป ไม่รู้จบ ไม่รู้สิ้น. ..................... emo_100 ใช่หล่ะ วิญญามองร่างราวแปลกหน้า แต่ทว่า สมดุล นั้นยากทนทาน ร่างนี้คงแหลกสลายก่อนวันหลอมรวม สินะ !? หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 07 เมษายน 2011, 08:52:AM ([url]http://image.free.in.th/z/ij/6q6amhcaten90icahf7bmscadpy1jrcai7rl9kcaxb45ozca1uvve1caf4q4hcca0e364ncaowk7cncaep8292caeo5jtmcav1ncoscagoew0icaf8wn14capllvdzcar5skbaca1piwc9ca3p865v.jpg[/url]) บาป ................. ภายใต้จิตสำนึก . ไม่มีใครที่อยู่โดยปราศจากความด่างพร้อย เมืองนรกโลกันต์ชั้นอเวจี และสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ อยู่ใกล้กันนิดเดียว เจตภูตกำลังรอรับวิญญาณดวงใหม่ เหล่าทวยเทพยดาและเหล่านางฟ้าต่างร่ายรำอยู่ข้างๆกัน ท่ามกลางความมืดมิดแห่งรัตติกาล เสี้ยวหน้า ผุดรับกับความเงียบสงบ รู้สึกนึกคิดถึงแววตาแห่งการเหยียดหยาม ปลุกจิตสำนึกในส่วนที่เป็นมนุษย์ ตั้งปณิธาน ว่าจะไม่ห่อเหี่ยวสิ้นหวัง ด้วยความละเมียดละไมแห่งดวงจิต จริงแท้ เป็นแค่คำโป้ปด อาณาจักรแห่งความผิดแผก โสโครกเริ่มครอบงำ เกิดการวิวาทภายในจิตใจ, หนักหน่วงแสนเข็ญ เหมือนตกอยู่ในความมืด ช่างลี้ลับยิ่งนัก รอวันที่จะก้าวข้ามไปสู่อีกฟากฝั่งหนึ่ง ด้วยดวงจิต, ด้วยศรัทธา และด้วยนิจนิรันดร์แห่งสางสูร. ........................ ดั่งภูตผีวิญญาณซาตานหลอน แอบหลบซ่อนอยู่หลังหวังมาหา ไม่อาจหนีดวงจิตติดกายา พิพากษาจองจำด้วยกรรมเวร พวกมนุษย์ทุกตนเป็นคนบาป ชะตาอาบสาบส่งตรงกางเขน เริ่มหวาดกลัวหัวหดจากกฎเกณฑ์ ล้วนเศษเดน, เศษกรรมที่ทำมา. ........................... emo_62 emo_82 เธอเอ๋ย ฉันสงสัย โลกันต์ และอเวจี อยู่คนละที่ถึงจะแม้จะเป็นชื่อนรก เจตภูติ คือมนัส คือใจ คืออัตตา คืออาตมา ไฉนมารอรับวิญญาณดวงใหม่ จิตสำนึกแห่งมนุษย์กับเหล่าเทวามิได้ต่างกันเลย คือการปลาบปลื้มกับกามคุณทั้ง ๕ ผิดแต่ว่ามนุษย์กระทำได้ด้วยกายเนื้อเท่านั้น สางสูรนั้นมีนิรันดร์หรือ? หากสางคือรุ่งสาง สูรคือสูรยคือพระอาทิตย์ สางสูรคือรุ่งแสงสุริยา หรือจะมีตราบนิรันดร์? เอาเถอะ มนุษย์ทุกผู้ต่างประกอบกรรม หากยังไม่กระทำจะมีบาปได้อย่างไร สงสัยนัก หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 07 เมษายน 2011, 08:58:AM (http://www.pixpros.net/forums/attachment.php?attachmentid=235060&stc=1&d=1254018142)
๗ เมษายน เมฆเทายังขู่บนฟ้า แสงสุรีย์อันกราดเกรี้ยว แผดมาเป็นระยะ ลมร้อนกระหน่ำโบยทุกที่ผ่าน ดินระแหง สะเทือน ไหว หัวใจผู้คนทำด้วยอะไรนะ? วิปริต วิปริต วิปริต โลกหรือมนุษย์ที่ วิปริต ? ต้นก้ามปู 7/4/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ณัฐชรี ที่ 07 เมษายน 2011, 10:52:AM (http://upic.me/i/m7/3untitled-1.gif) คติพจน์ของนักปรัชญา ธรรมพจน์ของแต่ละศาสนา อุดมคติที่สาญสูญ บางอย่างถูกซ่อนไว้ ในห้วงแห่งมหาจักวาล มนุษย์ผู้เหยียบย่ำธุลีดิน ตามหาอะไรบางอย่างที่ถูกซ่อนไว้ ในแผ่นกระดาษของตำรา ในพื้นพิภพและมหาสมุทร ในแผ่นฟ้านภา อวกาศอันกว้างใหญ่ ในคติพจน์ของนักปรัชญา ในธรรมพจน์ของศาสนา พวกเขาตามหาและตามหา ทั้ง ทั้ง ที่เขาก็ไม่รู้ว่าตามหาอะไร เพียงเพื่อต้องการบางอย่างที่(อาจ)ถูกซ่อนไว้ ที่ไหนสักแห่งที่เขาเองก็ไม่รู้อีกเช่นกัน แต่มันอาจเปลี่ยนแปลงหน้าวัติศาสตร์ทั้งโลก เขาคิดเช่นนั้น! พระสูตรและพุทธพจน์ "ปฏิจสมุปบาท" ถูกค้นพบ อธิบายสิ่งที่เขาตามหา แต่เขาหาได้สนใจ ไม่รับรู้ ไม่ศึกษา มองไม่เห็น หรือ... มองข้ามไป มนุษย์ มนุษย์ มนุษย์... ตามหา "อจินไตย"! -ภาพจากอินเทอร์เนท หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 08 เมษายน 2011, 10:30:AM (http://www.vcharkarn.com/uploads/62/62173.jpg)
๘ เมษายน ท้องฟ้าระบายสีเทายะเยือก กรมอุตุฯ ทำนายว่าฝนจะบ้าคลั่งฝั่งอีสาน กรุงเทพฯ ฝูงตึกระฟ้าระดะทึมท่ามหมอกขาว รถราบนถนนไขว้ปานใยแมงมุมเบาบาง ตาจ้องมองยังป้ายข้างหน้า "ทางออก" จะออกไปไหน?... ออกจากความโล่งของถนนสู่ความวุ่นวายของเมือง? ออกจากภาพธรรมชาติสู่ภาพสังเคราะห์ใต้ตึกตระหง่าน? ออกจากผู้บังคับพวงมาลัยเป็นผู้ทำตามคำสั่งเจ้านาย ออกจากอิสระสู่การจองจำ ในห้องระบายสีนีออนยะเยือก ต้นก้ามปู 8/4/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 11 เมษายน 2011, 12:45:PM ([url]http://upic.me/i/m7/3untitled-1.gif[/url]) คติพจน์ของนักปรัชญา ธรรมพจน์ของแต่ละศาสนา อุดมคติที่สาญสูญ บางอย่างถูกซ่อนไว้ ในห้วงแห่งมหาจักวาล มนุษย์ผู้เหยียบย่ำธุลีดิน ตามหาอะไรบางอย่างที่ถูกซ่อนไว้ ในแผ่นกระดาษของตำรา ในพื้นพิภพและมหาสมุทร ในแผ่นฟ้านภา อวกาศอันกว้างใหญ่ ในคติพจน์ของนักปรัชญา ในธรรมพจน์ของศาสนา พวกเขาตามหาและตามหา ทั้ง ทั้ง ที่เขาก็ไม่รู้ว่าตามหาอะไร เพียงเพื่อต้องการบางอย่างที่(อาจ)ถูกซ่อนไว้ ที่ไหนสักแห่งที่เขาเองก็ไม่รู้อีกเช่นกัน แต่มันอาจเปลี่ยนแปลงหน้าวัติศาสตร์ทั้งโลก เขาคิดเช่นนั้น! พระสูตรและพุทธพจน์ "ปฏิจสมุปบาท" ถูกค้นพบ อธิบายสิ่งที่เขาตามหา แต่เขาหาได้สนใจ ไม่รับรู้ ไม่ศึกษา มองไม่เห็น หรือ... มองข้ามไป มนุษย์ มนุษย์ มนุษย์... ตามหา "อจินไตย"! -ภาพจากอินเทอร์เนท ชอบนะ มนุษย์ ตามหา "อจินไตย"! หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 11 เมษายน 2011, 12:57:PM (http://www.thaidphoto.com/forums/attachment.php?attachmentid=177523&stc=1&d=1183133943)
11 เมษายน ฝนพรำตอนเช้า แดดอุ่นตอนเที่ยง เมฆมัวตอนเย็น ท่ามความผิดปกติ ความปกติช่างเงียบงัน ต้นก้ามปู 11/4/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 11 เมษายน 2011, 01:45:PM (http://www.thaidphoto.com/forums/attachment.php?attachmentid=177523&stc=1&d=1183133943) 11 เมษายน ฝนพรำตอนเช้า แดดอุ่นตอนเที่ยง เมฆมัวตอนเย็น ท่ามความผิดปกติ ความปกติช่างเงียบงัน ต้นก้ามปู 11/4/54 ....................................................... ปกติคือความว่าง มิบนมิปรุง คือตัวมันเอง คือ...สุญญตา "ทอฝัน" หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 11 เมษายน 2011, 02:20:PM หัวใจฉันมิได้ปกติ มิใช่สุญญตา จึงสัมผัสใจ หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 11 เมษายน 2011, 02:46:PM หัวใจฉันมิได้ปกติ มิใช่สุญญตา จึงสัมผัสใจ เท่าทันผัสสะ พินิจ...สละกระพี้ เหลือแก่น สุดท้าย... ว่าง...คือจริง...!!! หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 12 เมษายน 2011, 08:42:AM (http://www.darasart.com/webnews/pic/0364000.jpg) ไม่มีอันใดจริงหรอก ที่สัมผัสคือสัมพัทธ์ กระพี้และแก่นก็ไม่จริงหรอก ที่สัมผัสคือสัมพัทธ์ ว่างและจริงก็ไม่จริงหรอก ที่สัมผัสคือสัมพัทธ์ ฉันและเธอก็ไม่จริงหรอก ที่สัมผัสคือสัมพัทธ์ สมมติว่ามีว่าง มีจริง สมมติว่ามีแก่น มีกระพี้ สมมติว่ามีเธอ มีฉัน สมมติว่าเรารักกัน สัมผัสก็ผสานตระการฝัน ซึ้งอณูวิญญาณด่ำประดุจสุดประมาณ ปีติเอ่อท้นท่วมโลกธาตุปรารถนา มีรักเถิด ขณะสถิตในสมมติ สิ้นจากนี้เราฤๅพานพบ ต้นก้ามปู 12/4/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 12 เมษายน 2011, 08:45:AM (http://farm3.static.flickr.com/2304/2913356064_96197eb50c.jpg)
ความหวัง ฉันหยิบบทกวีเรื่องความหวัง ของอันเนเกร็ต* ขึ้นมาอ่าน "จะกรำผ่านเหมันตฤดูได้อย่างไร หากไร้หวังแห่งวสันตฤดู จะทนกับการอำลาได้อย่างไร หากไร้หวังแห่งการพบกันใหม่ มีแต่ความหวัง ที่เรืองรองอยู่เสมอ เท่านั้น ที่จะช่วยเราพ้นผ่าน คืนเดือนดับอันยาวนาน" บางอย่างก่อประกายเรืองรองในมืดมิด เธอโปรดเป็นความหวังของฉันเถิด ฟ้าสีทอง ต้นก้ามปู 12/4/54 -------- *Annegret Kronenberg หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณาต้องน้ำ ที่ 12 เมษายน 2011, 10:31:AM หากไม่รู้จักทุกข์
มีหรือที่เราท่านจะรู้คุณค่าของความสุข หากไม่รู้จักความเหงา มีหรือที่เราท่านจะรู้คุณค่าแห่งการรอคอย หากไม่เคยท้อถอย มีหรือที่จะรู้คุณค่าของการฮึดขึ้นสู้ หากไม่เคยล่องลอย คงไม่รู้คุณค่าของการมีชีวิตอยู่และการมีจุดยืน กาลเวลา อุปสรรค การไร้รัก ความเบื่อหน่าย ความท้อแท้ความเดียวดาย มีความหมายให้สู้ต่อไป กฤษณาต้องน้ำ ๑๒ เมษายน ๒๕๕๔ หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 15 เมษายน 2011, 07:22:PM (http://www.bloggang.com/data/minieii/picture/1208081916.jpg)
๑๕ เมษายน เถลิงศก เปลี่ยนปี อากาศโปร่ง สัมผัสความโล่งรอบกาย เมืองเทวดาโล่งโปร่ง จราจรเรื่อยเหงา ขับรถตามตรอกซอกซอย ไม่คุ้นชิน... ฉันกลับบ้าน รดน้ำอบหอมบนหลังมือเหี่ยว แม่หยดน้ำตาให้พร ฉันกลืนเข้าไปข้างใน เค็ม ซ่าน ปีติ ปีใหม่ เริ่มต้นใหม่นะ ฉันกระซิบกับตนเอง ต้นก้ามปู 15/4/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: คนแบกไมค์ ที่ 15 เมษายน 2011, 07:46:PM (http://image.free.in.th/z/iw/0444444.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=06c473b8ec5d0fdcb8b450156f33abf5) อย่าเอาคำหวาน มาหลอกล่อ ให้ฉันตายใจ อย่าเอาความไว้ใจ มาหลอกล่อ ให้ฉันต้องเชื่อฟัง แล้วอย่าส่งความห่วงใย ถ้าไม่คิดจะจริงจัง และอย่าตั้งความหวัง ในสิ่งเราไม่เคยทำร่วมกัน. (http://www.ohzeed.com/bar_131.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 21 เมษายน 2011, 02:35:PM (http://www.bloggang.com/data/coffeespoon/picture/1201751356.jpg)
๒๑ เมษายน แดดอุ่น หนาวแอร์ ถนนโล่ง ห้องแออัด หยุดไม่กี่วัน ออฟฟิศก็ยิ้มเยาะ ด้วยป่าดงดิบ ต้นก้ามปู 21/4/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 02 พฤษภาคม 2011, 10:17:AM เช้า... กระดาษอุ่นๆ วิ่งออกจากพรินเตอร์ ปรากฏคำว่ารักเธอ เต็มกระดาษ หมึกสีฟ้า เหลือง ดำ ชมพู ร่ายระบำรำฟ้อนสะบัดลาย บนกระดาษ ฉันหยิบความรักขึ้นมาแนบอก ยิ้มในอารมณ์สีชมพูรื่นเริง ในกระดาษ บรรจงวางบนโตะตัวนั้น ข้าง ๆ ช่อดอกลิลลี่สีสวยผูกริบบิ้น ห่อกระดาษ เย็น... ช่อดอกไม้กลับหัวในถังหลังห้อง ปนกับบางสิ่งยับยู่ยี่ หน้าของฉันซีดขาว ยิ่งกว่ากระดาษ emo_111 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 09 พฤษภาคม 2011, 12:11:PM (http://www.nanagarden.com/Picture/Product/400/101636.jpg)
9 พฤษภาคม อุดมปัญญาแผ่ขยาย ดุจใบไม้แตกสะพรั่ง ดอกร่วงไปเมื่อวันวาน ผึ้งน้อยร้องไห้กลับบ้าน ฟ้าก็ครืนครืนก้อง เตรียมน้ำท่วมพสุธาอีกฤดู หากรอดได้ดอกจะชู ละลานตา ต้นก้ามปู 9/5/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 10 พฤษภาคม 2011, 09:35:AM (http://www.taledee.com/wp-content/uploads/2008/06/e0b899e0b881e0b89ee0b8b4e0b8a3e0b8b2e0b89a-300x225.jpg) ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๔ เมฆขาว เมฆเทา ทาฟ้าสีมัว แดดรุ่งสาดรางเรืองแสงสดใส ปีกกระพือพรึบพรับ สูดกลิ่นไออิสระ เอี้ยวตัวมองทางสามร้อยหกสิบองศา กำหนดมั่นนั่นแล้ว ทิศนั้น คือทิศที่จะไป สู่เสรี ฟ้ายังสีฟ้า เมฆยังสีเมฆ ดินยังสีดิน ไม้ยังสีไม้ ใบยังสีเขียว น้ำยังสะท้อนทุกสี ธรรมชาติสัมพันธ์กัน หนึ่งชีวีมีอิสระที่จะบิน ด้วยใจเสรี เป็นธรรม อันเสรี ต้นก้ามปู 10/5/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: กาญจนธโร ที่ 12 พฤษภาคม 2011, 10:38:AM ...แก้วหลุดมือ... ...แตก... ...เศษแก้วกระจาย... ...เกลื่อน... ...เศษแก้ว... ...เล็กใหญ่ไม่เท่ากัน... ...แต่... ...ทุกอันล้วนแหลมและคม... ...อันตราย... ...หากเข้าไปเหยียบย่ำ... ...อันตราย... ...หากไม่เก็บกวาด... ...เศษแก้ว... ...เก็บกวาดแล้ว... ...ทิ้งในที่เหมาะสม... ...ไม่มีอันตราย... ...เศษแก้ว... ...อารมณ์... ...อันตราย... ...ต่างฤๅ... (http://www.ohzeed.com/bar_182.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 16 พฤษภาคม 2011, 07:09:AM แก้วหลุดมือ แตกเกลื่อนบนพื้น ฉันมองที่กำแพงราบเรียบ ฉับทุบขวดแก้ว เศษเกลื่อนกระจาย วางเรียงบนขอบกำแพง ขอเธอปกป้องฉันเถิด แสงแดดส่องต้องประกาย แก้วก็ตอบรับยามเช้า ด้วยแสงแวววาว ต้นก้ามปู 16/5/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 16 พฤษภาคม 2011, 07:12:AM 16 พฤษภาคม ฝนตกไล่ช้าง ไล่ม้า ไล่ควาย สลับกับโรยละอองอ่อน ไล่ฉันเข้าบ้าน เขียนบทกวีสายฝน ต้นก้ามปู 16/5/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: yotaga ที่ 16 พฤษภาคม 2011, 07:51:AM เมฆน้อยลอยคว้างอยู่กลางฟ้า ดวงดาราก็อยู่บนท้องฟ้าที่แสนไกล ดวงตะวันหรือก็ยิ่งแสนห่างออกไปใหญ่ โอ....สิ่งที่ฉันหลงใหลมันช่างอยู่ห่างไกลจากฉันจัง emo_62 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 20 พฤษภาคม 2011, 08:15:AM 20 พฤษภาคม แสงออร่าวิบวับฟากขอบฟ้าโน่น ฉันเขม้นมอง เห็นอยู่แค่ขอบตา แสงทองทอประกายริมก้อนเมฆ วิบวับวิบวับ สัมผัสหนึ่งความรู้สึกก็อิ่มเอิบภายใน เสรีอยู่แค่เอื้อม ต้นก้ามปู 20/5/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 22 พฤษภาคม 2011, 02:19:AM บัณฑิตพรรณนา
บัณฑิตผู้ต่ำต้อย อยู่เคียงสาวงาม สร้างเรือนหอใกล้ลำธาร ภูเขา แมกไม้รายล้อมเรือน กลางวันมีหมอกจัด กลางคืนดาวเต็มฟ้า อากาศอบอุ่น สองคนร่วมชีวิตกันอย่างสุขใจ บัณฑิตเมืองสิงห์ หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 23 พฤษภาคม 2011, 09:08:AM 23 พฤษภาคม แดดบ่มเมฆเป็นสีเทา ฟ้าคลี่ผืนเผยเมฆสีขาวนวล นกน้อยยังเริงร่ากับลมพลิ้ว ยอดไม้ตะคุ่มตะคุ่มอยู่โน่นแล้ว เหนื่อยเมื่อไรคงจะโผไปจับ บัดหนึ่งนี้ยังอภิรมย์กับสายลมแสงแดด ท้องไม่หิวยังไม่รู้สึก สาระของชีวิต ต้นก้ามปู 23/5/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 24 พฤษภาคม 2011, 07:32:AM (http://www.blogth.com/uploads/t/tong88/2707.jpg)
24 พฤษภาคม โลกลืมตาก่อนนาฬิกาบอกหกโมง เช้าแดดดื่มผนังตึก หลังคาบ้าน โน้นนี้ วับวาว ผู้คนแทรกตัวเข้าไปในยวดยาน แล่นไหลเข้าสู่ปากอันดำมืดของเมืองหลวง เมืองลวง ต้นก้ามปู 24/5/54 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: พรายม่าน ที่ 24 พฤษภาคม 2011, 11:47:AM ๒๔ พฤษภาคม วันเดียวกัน แดดอ่อนสอดเมฆหมาดฝนลงมาเริ่มวันเมื่อเจียนสิบโมง ทางลาดยางเลื่อมเลื้อยหายกลืนเข้าไปในไอหมอก ชาวไร่สองคนดุ่มเดินอยู่ริมแปลงบอน ซังข้าวชุ่มน้ำยังรอเวลาเปื่อยยุ่ยอีกสักสองสามฝน ลำเหมืองเปี่ยมน้ำไหลเอื่อย ฉุดความเร่งร้อนของเวลาให้ช้าลง ไม่หลากหลวง ไม่หลอกลวง พรายม่าน สันทราย ๒๔.๐๕.๕๔ หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 20 สิงหาคม 2011, 05:53:PM (http://thairecent.com/content/2010/2010-12-28/776781.jpg)
(ภาพจากอินเธอเหน็ด - ขอบคุณ) 20 สิงหา วันหยุดตื่นเต้นแต่งตัวแต่เช้า จับรถเมล์ขาวแดงเจ็ดบาทตลอดสายไปขึ้นรถไฟฟ้าสายสีเขียว สี่สิบบาทจากต้นสายสู่ปลายสาย, หมอชิต เบียดแทรกผู้คนจากหลายภาคหลายชาติสู่จตุจักร ตลบอบอวลด้วยกลิ่นกะปิ, ปลาร้า, เนย, กิมจิ, วาซาบิ ฯลฯ หลากขี้เต่า เสาะส่ายซ้ายขวา ก้ม ๆ เงย ๆ ได้สินค้ามาเต็มมือจ่ายไปไม่ถึงพัน เย็นลมโชยในวันฟ้าหลัว วัสสานะฤดู บ่ายหน้ากลับเคหาขณะร้อยความคิดรุมประดัง คนไทยไม่ใช่ส่วนมากที่พบปะ ... ที่นี่ประเทศไหน? ต้นก้ามปู/20/8/2554 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ (ปีที่ 2) เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 13 มกราคม 2012, 12:23:PM (http://www.marinerthai.com/sara/nav002.jpg)
(ภาพจากอินเธอเหน็ด - ขอบคุณ) 13 มกรา รายงานระบบปลอดภัยเดินทางมาหลังสองชั่วโมงการสแกน โปรแกรมแอนตี้ไวรัสในวันศุกร์ ที่ 13 หอบลมหนาวทะลวงม่านหน้าต่างเกรียวกรู ใบประดู่สีเขียวเข้มเต้นระบำท่วงท่าตื่นเต้นก่อนสงบนิ่ง ข้าง ๆ ลูกประดู่สีเขียว เหนือลูกประดู่สีขาว ที่ยืนรอรถประจำทางนิ่งสงบ ผู้คนเดินมาสมทบ ก่อนเกรียวกรูกันขึ้นรถสีเขียวคันยาวที่สะท้านบั้นท้ายเข้ามาเกย ก่อนมุ่งหน้าไปยังท่าเรืออันแห้งแล้งและเต็มไปด้วยมูลนางนวล สะดุ้งหวูดสัญญาณเรือใหญ่ใกล้ออกเดินทาง ในวนศุกร์ที่ 13 ยามผู้รักษาความปลอดภัยโบกมือ อวยชัยแก่เรือที่จะเดินทางออกสู่ห้วงน้ำสีดำมองไม่เห็นทิศทาง ขณะผู้คนรอรายงาน ระบบปลอดภัย ต้นก้ามปู 2012-01-13 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: พรายม่าน ที่ 13 มกราคม 2012, 01:03:PM ๑๓ มกรา ๕๕ วันเดียวกัน มาต้อนรับต้นก้ามปู นึกถึงเงาของ ‘รงค์ วงศ์สวรรค์ รำไร เล่าชีวิตประเทียดรอยช้ำบนแค่นรอยยิ้ม เฮมมิ่งเวย์ ตายแล้ว กีร์ เดอ โม ปัสซัง ก็ตายแล้ว แต่ระบัดใบของต้นก้ามปูยังอยู่ ขอมองมดยิ้มประสานกับเสียงหัวเราะของปลวก ด้วยคน พรายม่าน สันทราย ๑๓ มกร์ ๕๕ หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 17 มกราคม 2012, 07:59:AM (http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSn1Xv5uvDmyv6AXdI_jCpEMXgy5zYMb2e74vC7FAwTox8twCAdStqL-zE)
('รงค์ วงษ์สวรรค์ - ภาพจากอินเธอเหน็ด) ๑๗ มกราคม ลมหนาวไล่ลมร้อนไปอีกครั้ง กรมอุตุฯ พยากรณ์โลกจะร้อน ๆ หนาว ๆ สลับกันอย่างนี้ไปอีกหลายเดือน อ้ายพรายม่านอู้มาแต่เมืองเหนือพู้น รำลึกถึงพญาอินทรีแห่งสวนทูนอิน ด้วยความเคารพ อย่าเอาข้าฯ ไปเทียบแม้เศษขี้เล็บนิ้วก้อยตีนของท่าน เพียงเงาแห่งท่านก็คลุมทวีป ร้อยปีไม่มีใครเทียบ ไม่เชื่อถามผู้หญิงในห้องเลขที่ 13 ดูสิ ต้นก้ามปู ต้นปูก้าม ก้ามปูต้น ก้ามต้นปู ปูต้นก้าม ปูก้ามต้น อยากเป็นกวีใจจะขาด ปีนต้นก้ามปูใหญ่ริมทางตะโกนก้อง ข้าฯ คือกวี ข้าฯ คือกวี ข้าฯ คือกวี ผ่านไปหลายร้อยวินาฑี ฅนบ้าแหงนมองแล้วยิงฟันเหลืองอ๋อย ส่ายเศียรเลียนแบบแขกขายผ้า พลางจุ๊ปาก ปีนต้นไม้เป็นกวี ไอ้ฅนนู้นปีนเสาไฟฟ้าคงเป็นมหากวี ซะมะคักเนาะ ต้นก้ามปู 2012-01-17 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 26 มกราคม 2012, 04:10:PM ๒๖ มกราคม
ลมร้อนวูบแล้วหนาว ลมหนาววาบแล้วอุ่น วูบวาบ วูบวาบ มดขนไข่ขึ้นบ้าน ข่าวว่าปีนี้น้ำจะท่วมมากกว่าปีผ่าน ไอ้ฝน (iPhone) ส่งเสียงจากอีศานว่า ที่บ้านแห้งแล้งเหน็บหนาว คนกรุงเทพฯ มีโอกาสใส่เสื้อกันหนาวหลากสีสัน อย่างน้อยเวลาขึ้นรถไฟลอยฟ้าก็ไม่หนาว รถเมล์วิ่งชิดขวาแล้วปาดเข้าจอดซ้าย แท็กซี่ใช้แก๊สวิ่งฉลุย แท็กที่ใช้ก๊าสต่อคิวยาวเหยียดหน้าปั๊ม คนขับรถสบถค่าแก๊สถูกแต่ค่าก๊าสแพง ไอ้หนุ่มเดินผ่านงงเต๊ก gas กับ gas มันอย่างกันได้อย่างไร ฝูงมอ'ไซค์ใส่เสื้อกั๊กจุกอยู่ทุกปากซอย คำนวณแคลคูลัส ความคุ้มค่าระหว่างเดินไปสองกิโลแคลลอรี กับซ้อนท้ายมอ'ไซค์สิบสองบาท ตัดสินใจเลือกอย่างหลัง เพื่อไปข้างหน้า ลมร้อนวูบแล้วหนาว ลมหนาววาบแล้วอุ่น วูบวาบ วูบวาบ ราวงูเลื้อยถนน ผ่านฝูงรถยนต์ส่วนตัวที่คลานเผาน้ำมันไปเรื่อย รู้สึกอบอุ่นกว่าเดินบนฟุตบาธ แคบกว่าที่หมาเยี่ยว ชีวิตอาศัยอยู่กับความไม่แน่นอน ทุกวินาฑีแน่นอนอย่างไม่แน่นอน แน่นอน วูบวาบ วูบวาบ ต้นก้ามปู 2012-01-26 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 29 มกราคม 2012, 05:53:PM ๒๙ มกรา
อาทิตยาแอบงีบเหงา หลังม่านเทาแห่งเมฆา รัถยาแล่นเอื่อย อักขราแล่นเรื่อย ในดวงตา กวี ไม่เห็นสิ่งใด นอกจากสุนทรียะ ระริกเต้น หทยา เล่าเรื่องราว แผ่สายใยสุนทรียะ ระริกเร่า หัวใจผู้คน ซึมซับสุนทรียะ แห่งกวี ต้นก้ามปู-2012-01-29 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 29 มกราคม 2012, 06:39:PM ...หลังม่านสีหม่น
หัวใจกวีชนเริงร่า สุนทรีเลื่อนไหลในพริบตา หทยาระทึกคึกคัก ...ลับแล้วดวงอาทิตย์ ทว่าดวงจิตกลับประจักษ์ จิตนาสว่างไสวนัก ระริกระลี้ทักมาสมทบ... ...........ทักทายค่ะ//dream หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 29 มกราคม 2012, 09:41:PM ไร้ขอบเขต (http://picth.com/get/Mrlsn/water_resize.jpg) ลหยดน้ำฝนแห่งความรัก หยดลงบนแก้ม ที่แต้มไปด้วยหมอง ฉันก็ยืนร้องไห้น้ำตาไหลมาเอ่อนอง เพราะความหม่นหมองของสายฝนที่หล่นมา (http://picth.com/get/5gORV/thawthawsrimonmon.jpg) ฉั น ก็เหมือนคนเหงาคนหนึ่ง ฉั น นั้นอยู่ตามลำพัง ฉั น ซึ่งไม่มีใครไม่เหลืออะไร (http://picth.com/get/IHs3e/sayrung_resize.jpg) ไม่ฉันรู้ดี เมื่อฝนหยุดตกก็จะเกิดรุ้ง สีครามมาปรุงแต้มท้องฟ้า เวลาฝนซา (- _ -) (http://picth.com/get/a53kg/saw_resize.jpg) ไม่หรอกฉันก็เคยเศร้า ไม่เหมือน เ ข า ห รื อ ใ ค ร บ า ง ค น หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 31 มกราคม 2012, 12:01:AM (http://img.zuzaa.com/image.php?id=2B48_4F26C7B7&jpg)
พระอาทิตย์กำลังทิ้งเงา บนทางเท้าข้าพเจ้าโมโห ควันบุหรี่พวยพุ่งมาสู่เบื้องหน้า เด็กชาย! กำลังพ่นควันบุหรี่ >> เด็กชาย!! วุ่นวายนักในตลาด ขอทานขาเดียว, แม่ลูกอ่อน, วณิพก ,ไม่ได้มาด้วยกันแน่ๆ กระโปรงบานลายสก๊อต- เสื้อคอซอง กว้าง, สั้น, ลึก >> เด็กหญิง!! เสียงแตรรถดังกระหน่ำอยู่เป็นระยะๆ คันหนึ่งจะเข้า คันหนึ่งจะออก เข้าๆออกๆ มีการให้ของลับกัน! ขายผัดไทยแต่ไม่ขายหอยทอด? ขายแมลงทอดคู่กับขนมหวาน? ข้าพเจ้าซื้อดอกไม้ไหว้พระ ข้าพเจ้าซื้อปลานึ่งมะนาว ข้าพเจ้าซื้อขาไก่ซุปเปอร์ ข้าพเจ้าซื้อส้มจีน ข้าพเจ้าซื้อความรัก แต่มันไม่มีขาย >>> ไม่มี!! emo_126 31/01/55 ภาพจาก thaismefranchise.com หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2012, 01:09:PM ๑ กุมภาพันธ์
สุรีย์ยังสั่นในกลีบเทาเมฆ ใบไม้พร้อมใจทิ้งตัวสู่พื้นดิน แห้งผากแลบเลียไปทุกอณู หากบางดอกไม้ยังชูช่อ เหมือนยินดีกับความแห้งแล้ง ห้วงเพลาสั้น ๆ ก่อนผืนน้ำจะคลุมแผ่นดิน อีกค่อนปี ได้ยินเขาว่ามาอย่างนั้น... ต้นก้ามปู 2012-02-01 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: sucklife ที่ 03 กุมภาพันธ์ 2012, 01:17:AM มืดมิดม่านรัตติกาล
เนิ่นนาน..นับอสงไขย ณ.แดนดิน..ที่อวดอ้าง..ดั่งเทวาลัย หมู่สัตว์-มากมาย ล้วนหลับไหล..ไม่ลืมตา เทวรูป-สูงเสียด อลังการ..ตระหง่านงำ้ ทอดเงายาวเหยียด..ทาบทับ ซากศพ-รอยเลือดและคราบนำ้ตา.. ..ที่มิเคยเหือดแห้ง ฝูงแร้งโฉบบิน-ฉวัดเฉวียน บินวน-บินเวียน-อย่างอหังการ ดวงตาแดงฉาน..กระหายเลือด มุ่งมั่น-รอคอย..เหยื่ออันโอชะ! นกพิลาปขาว..เซื่องซึม-หลับไหลในกรงเหล็ก..ดำทะมึน เรียงราย-ดารดาษ ละเมอหา..เสรีภาพ-อยู่หนใด? เฝ้านับเวลารอคอย..ไร้สิ้นสุด.. ...110วัน..111วัน..112วัน ...110เดือน..111เดือน..112เดือน.. ..ยังคงมืดมิด.. มวลมหามิตรแห่งพิลาป ..กระวนวาย ต้องรอคอยถึงเมื่อไหร่? แสงธรรม..จึงสาดส่อง??? พิลาปน้อยตัวแรก..เริ่มส่งเสียง ตัวที่สอง..ขานรับ ตัวที่สาม..ตัวที่สี่ และตัวถัดไป..ไม่อาจทนนิ่งเฉย โบยบินแล้วขับขาน บทเพลงเสรีภาพ..ก้องกังวาน!! เทวรูปปรายตามอง..สีหน้ายังคงเรียบเฉย-ไร้รอยยิ้ม ..ตวัดดาบอาญาสิทธิ์!! พลัน-ทันใด!!! ฝูงแร้งกรีดเสียง-โหยหวน!!! พุ่งทะยานสู่ฟากฟ้า!!!! โศกนาฏกรรม..เริ่มต้น ..ใครเลยจะรู้ว่า-จะจบลงเมื่อไหร่??? ...112นาที ...112ขั่วโมง ...112วัน ...112เดิอน หรือ112ปี???? หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 03 กุมภาพันธ์ 2012, 08:53:AM วิสังหรณ์
ห้องหมายเลข 112 ฉายประกายมืดเบิกรัตติกาล กระจอกจิกพิราบกระจุยกระจาย ดวงตาเกลื่อนถนนหมายเลข 112 มองไม่เห็น หนทาง ซิมโฟนีหมายเลข 112 กระหึ่มความกลัวทั่วอวกาศ ไข้หวัดนกระบาดผ่านความคิด ยานอวกาศหมายเลข 112 บันทึกปูมจักรวาล ครั้งหนึ่งเคยมีความฉลาดบนโลก ความมหัศจรรย์หมายเลข 112 ความรักทำให้มนุษย์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ยาวนาน 112 ปีจักรวาล ต้นก้ามปู 2012-02-03 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 03 กุมภาพันธ์ 2012, 08:56:AM ๓ กุมภาพันธ์
ฝนตกขึ้นฟ้า มดไต่เมฆเก็บกินดวงดาว ตะวันสาดแสงมืด ปีศาจตาบอดสั่งสอนศีลธรรม พสกก้มกราบปลายดาบเปื้อนเลือด ก่นด่าผู้จุดตะเกียง ภวังค์นี้ อัศจรรย์กว่าสังหรณ์ใด ปัญหาโลกแตก ปลดทุกข์ก่อนหรือกดชักโครกก่อนดี? บักสีดากระซิบบอก ต้องแก้ผ้านุ่งก่อนเน้อ ! ต้นก้ามปู 2012-02-03 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 01 มีนาคม 2012, 08:07:PM ๑ มีนาคม
หลายสิ่งหลายอย่างบังเกิด ในส่วนลึก ยังไม่ได้เขียน ระบายลมระบายฟ้า สีเมฆหมอกระเรื่อคลุมดิน พระราหูกลืนกินสองเดือน พระพายุจะเร่งมาก่อนนัดหมาย พระคงคาจะขยายร่องพุง แต่คงไม่มืด ไม่เร็ว ไม่ใหญ่ไปกว่า ปากและพุง มนุษย์บางเหล่า ผู้ฉ้อฉล หลายสิ่งหลายอย่างบังเกิด ในส่วนลึก ยังไม่ได้เขียน ต้นก้ามปู 2012-03-01 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: เทโพ ที่ 10 มีนาคม 2012, 12:27:PM บรรเลง:เทโพ
บท: ทานตะวัน ปลายเหมันตฤดู .. .. นิทราเถิด ฤดูเหมันต์ ด้วยว่า ดวงแดดท่วมทับเจ้าแล้ว รัศมีประกอบประกายเลอแสง กระฉอกจากหมอกเมฆแห่งเจ้า..เมฆเหมันต์ กระดอนกระเด็นโดนดินแห่งหล้า สะท้อนสะท้านเกินหมอกเจ้าจะมิยอมจาง .. ในฤดูร้ายแล้ง เงาเหมันต์กระชากเด็ดใบไม้ หลุดหล่นกล่นกระจาย ปลิดปลงจากดอกเหลืองแห่งข้า โรยร่วงผสมฝุ่นฟุ้ง เหมันต์สาปรากที่เลี้ยงต้น ต้องไชชอนดอนดินระแหง .. บัดนี้.. จงให้เปลวแดงแดด ผลาญเผาซากซังแห่งข้า จนกรอบเกรียมเสียเถิด.. .. .. เหลือเพียงเมล็ดมล้างร่วงลงดิน รอรวงฝนจากเมฆพรรษฤดู ฉาบฉอุ่ม นิรมิตยุคใหม่แห่งข้า .. ทุกฤดูล้วนปลูกข้าเติบตื่นอีกครั้ง .. .... หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 19 เมษายน 2012, 08:38:PM (http://byfiles.storage.live.com/y1pm0dwOoEkdPpc0o3yfVlGpSVuUT-bZF9G7DfEb_cK4LzEsrqVKTPgWZ1raKF90NHcpF3OFqBitiQ)
19 เมษายน แดดสาดแสงส่อง เมฆาวุ่นอลวนแตกผุยผุยอยู่บนฟ้า กระแสร้อนรุมป่าคอนกรีต อบเมืองให้หมกไหม้ ท่ามฝูงแอร์พ่นเปลวร้อนรุมเสริม โลกร้อน มนุษย์หลบสู่ความเย็นในโถงคอนกรีต ถีบความร้อนโถมใส่โลก ขณะพร่ำพรรณนาช่วยกันลด โลกร้อน คนเราปากอย่างใจอย่าง ไม่มีใครช่วยใครลด โลกร้อน โลกร้อน โลกร้อน โลกร้อน โลกร้อน ... ต้นก้ามปู-2012-04-19 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 19 เมษายน 2012, 09:34:PM หน้ามนุษย์ละเมียดละม้ายคล้ายกันมีดกดื่น... ลักษณะ ท่วงที อิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน ใกล้เคียง รัก ชอบ โกรธ หลง มีเหมือนมีต่าง คู่แฝด หน้าเหมือนใจต่างก็มี แต่สิ่งที่ควรมีเหมือนกันทุกคนคือ... สติ สัมปชัญญ ขันติ โสรัจจ หิริ โอตัปป เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา และสิ่งที่ประสบไม่ต่างกันทุกคนคือ มีลาภ เสื่อมลาภ,มียศ เสื่อมยศ,มีสรรเสริญ นินทา,มีทุกข์ สุข มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่กรรม สาธุ........ เนิน จำราย หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 20 เมษายน 2012, 09:28:AM (http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQhd88ewHxZO4VMpBW69jPmjoXy2JGVaTlM3ufOhFH1IPn5Sodn6A)
๒๐ เมษายน สีฟ้าฉาบ กรวยเมฆเปล่งปลั่ง สยายสายลมลงล่างครืดคราด ตวัดฐานเมฆคล้ายหม่น เสมือนจะโปรยฝน ณ บัดหนึ่ง ทว่าลมร้อนมิผ่อนจาง ใบไม้กรอบ ร่วงหล่น ใบหญ้าไหม้ ม้วนขนดจูบดิน แห้งผาก ไม่มีใครรู้รากหญ้าจะอยู่อย่างไร มนุษย์หัวคิ้วชนกัน หยาดเหงื่อพรูพรั่ง จากรูขุมขนทุกคน หรือเปล่า? มนุษย์ร้ายใส่โลกไม่เท่ากัน บ้างมาก บ้างน้อย โลกคืนร้อนให้ไม่เท่ากัน แต่คืนร้ายให้ไม่ต่างกัน ปุยเมฆกระหยิ่มเกรียม ดีใจด้วยนะมนุษย์ ต่อแต่นี้เจ้าจะเท่าเทียมกันทุกข์ ภัยพิบัติ ครืนครืนครืนครืน ครืนครืนครืนครืน ครืนครืนครืนครืน ครืนครืนครืนครืน ต้นก้ามปู 2012-04-20 หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 20 เมษายน 2012, 10:04:AM โลกประกอบด้วยธาตุสี่คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม
มาประชุมพร้อมกัน...นานชั่วกัปชั่วกัลป์ หนาวเหบ็บหนาวร่วมนาน.... ร้อนเกินร้อนสะท้าน.....หลายล้านปี มนุษย์..สร้างสมทับถมและทำลาย ช่วยกันคนละไม้ละมือด้วยเห็นแก่ได้ .. รวมทั้งข้าพเจ้า เมื่อถึงเวลาโลกก็ทำลายลง ตามสามัญลักษณะของสังขารคือไตรลักษณ์...ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ กำหนดไม่ได้ อนิจจา วต สังขารา สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ พลันอุบัติกาล...ยุคพระศรีอริยเมตตรัย เกิดขึ้นท่ามกลางการร้องขอ ของผู้ทำลาย ทุกหมู่ผู้คนอยู่ร่วมกันด้วยความสุขเหนือสุข..แม้กระทั่ง...เมถุนธรรม ครั้นสบตากันก็สำเร็จ..ไม่ต้องเช็ด...ไม่ต้องล้าง ...สิ่งสำคัญที่สำคัญจะต้องนำมากล่าวอ้างที่นี้ประมาณ....มวลมนุษย์หน้าพิมพ์ประพาย..เหมือนคล้ายเหมือน... "ต้นฉ่ำฉา" หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 28 เมษายน 2012, 07:03:AM 28 เมษายน
โลกพระเคราะห์มน ๆ หม่นโดยไอน้ำ ในรูปลักษณ์เมฆหมอก มองทางไหนก็หน้าตาเหมือน ๆ กัน บังเอิญไหมที่หน้าตาเราเหมือนกัน เคารยประเทศนิยมกรีดตัดแต่งใบหน้า ร่างกายผิวพรรณเหมือนกันราวตัดแต่งกิ่งไม้ ให้กลายเป็นพุ่มพันธุ์เดียวกัน สยามประเทศหานิยมแบบนั้นไม่ บังเอิญไหมที่หน้าตาเราเหมือนกัน อัศดงคตประเทศสามารถปลูกคนจากปลายเล็บ ราวตัดต่อหน่อมะม่วงพันธุ์ จากหนึ่งต้นเป็นอีกหลายต้นคงพันธุ์เดิม บังเอิญไหมที่หน้าตาเราเหมือนกัน ที่นี่ โลกไซเบอร์ไร้ขอบเขต ต่างจิตต่างวิญญาณมาชุมนุมสรรค์สิ่งเหมือนกัน จากตรรกะเลขหนึ่งเลขศูนย์ประสานเป็นความหมายไม่สิ้นสุด เป็นความสัมพันธ์ท่ามกลางเมฆหมอกอันประหลาด บังเอิญไหมที่หน้าตาเราเหมือนกัน ต้นก้ามปู 2012-04-28 ปัจฉิมลิขิต - บังเอิญไหม จามจุรี ก้ามปู ฉำฉา ก็หน้าตาเหมือนกัน หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 28 เมษายน 2012, 11:57:AM รถโฟล์คสวาเก้น ที่ฉันเห็นเป็นประจำ เป็นรถสีขาวดำ จอดอยู่ในโรงเรียนใหญ่ ใช่.รถของอาจารย์ ผู้เชี่ยวชาญภาษาไทย สงบนิ่งงามวิไล ใต้“ก้ามปู”ดูงามตา กาพย์ยานี ๑๑ บทเบื้องต้นคือปฐมบทของการเริ่มเขียนร้อยกรองของข้าพเจ้า ผู้ตั้งกระทู้คืออาจารย์สอนภาษาไทย โดยใช้หัวข้อกระทู้ว่า “รถโฟล์คสวาเก้น” และให้บังเอิญหรือตั้งใจก็ยากเดา รถที่อาจารย์ผู้นี้ใช้ก็เป็นโฟล์คฯเช่นกัน ตัวอย่างที่ใช้เป็นแบบฝึกเขียนคือ พึงทราบกาพย์ยานี บังคับมีสิบเอ็ดคำ วรรคหน้าห้าประจำ วรรคหลังหกยกให้เห็น แต่งตามความประสงค์ ถ้อยคำจงเลือกให้เป็น ครุลหุเว้น คงแต่เพียงเสียงคล้องจอง ทั้งหมดคือความประทับใจและเป็นแรงบันดาลใจ ติดตัวข้าพเจ้ามาจนตราบเท่าปัจจุบัน แล้วเป็นการบังเอิญเหนือคาดเดาที่เพื่อนร่วมอุดมการณ์ ตั้งใจใช้นามแฝงว่า “ต้นก้มปู” และบังเอิญ,บังเอิญว่า ต้นก้ามปู ใช้ใบหน้าเหมือนข้าพเจ้า จริงจริง ขอให้จำเริญจำเริญ ในสิ่งที่มุ่งมาดปรารถนา..สาธุ “จามจุรี” หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 23 พฤษภาคม 2012, 01:35:PM 23 พฤษภา 55 พราวพิรุณโรยความชื่นสู่หล้าโลก เขียวพฤกษ์พันธุ์อ้าแขนรับเริงรื่นสราญใจ แหลมหน่อน้อยแทงพสุธามาร่วมวง นั่น โน่น นี่ ดวงดอกระดะไป ฝนซาสักหน่อย เก้งก้างจิ้งหรีดดีดดิ้นมาร้องเพลง เป็นเพลงเก่าที่ร้องมาไม่รู้กี่ร้อยรุ่น จิงหรีดน้อยชะเง้อมอง ลองขยับขาตาม ไร้เสียงใดส่งผ่านสีข้าง เพราะไร้ปีก ที่รองอกอีกในสัปดาห์หน้า จิ้งหรีดน้อยจะได้ทายท้า อะฮ้า ! นี่คือเพลงใหม่สุดเท่าที่เคยสดับ ดั่งนี้ ต้นก้ามปู - 2012-05-23 (http://oldweb.ocsb.go.th/udon/Udon12/02/02.10_files/image001.jpg) หัวข้อ: Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: หอมมะลิ ที่ 29 พฤษภาคม 2012, 09:49:AM น้ำฝนบริสุทธิ์หยาดสุดท้าย โปรยปรายลงสู่เมืองหลวง....เมื่อนานมาแล้ว น้ำจากชายคา ไม่มีใครกล้าดื่มกิน น้ำค้างบริสุทธิ์หยาดสุดท้าย โปรยปรายลงสู่เมืองหลวง...เมื่อคืนนี้ จิ้งหรีดผู้ขับกล่อมยามราตรี...ค่อยค่อยดื่มกิน ก่อนเปล่งท่วงทำนองสุดท้าย.....อำลา ไม่มีน้ำค้าง ไม่มีจิ้งหรีด ไม่มีท่วงทำนองดนตรีแห่งรัตติกาล เมืองหลวงสุกปลั่งไปด้วยแสงไฟรุ่งเรืองไม่มีวันมอดดับ ดวงดาวเจิดจรัสกึ่งกลางฟ้า...ทว่าไม่อาจมองเห็น ราตรีคล้ายมิใช่ราตรี จิ้งหรีดจากไปแล้ว ต่อไป.....ผู้คนเล่า emo_86 29 พ.ค. 55 น้ำหอม |