พิมพ์หน้านี้ - "เอื้อเฟื้อ"

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: มหาซัง ที่ 17 ตุลาคม 2010, 07:00:PM



หัวข้อ: "เอื้อเฟื้อ"
เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 17 ตุลาคม 2010, 07:00:PM

"เอื้อเฟื้อ"

เริ่มแตกหน่อ ตอต้น หลังฝนฉ่ำ   
ซึมซับน้ำ ลำต้น โผล่พ้นหญ้า
แตกกิ่งก้าน บานใบ เติบใหญ่มา   
สูงเสียดฟ้า กว่าใคร ผลัดใบเดิม

รากกระจาย รายรอบ ครอบพื้นที่ 
ด้วยดินดี มีสาร อาหารเสริม
ดูดลำเลียง เลี้ยงหล่อ เข้าต่อเติม   
กล้าก็เริ่ม เพิ่มขนาด สูงดาดฟ้า           

เบียดต้นอื่น ขื่นขม ระทมหนัก   
แย่งความรัก หักหาญ ระรานคร่า   
เพื่อนเหี่ยวเฉา เน่าไป ใต้ชายคา   
พลีวิญญาณ์ ลาโลก โศกจาบัลย์

พายุหนัก ถักโถม โหมเข้าใส่   
เกินต้านไว้ ไร้เพื่อน เหมือนสิ้นฝัน
กิ่งก้านแตก แยกย่อย นับร้อยพัน 
ขาดสะบั้น หั่นต้น ร่วงหล่นดิน     

เปรียบมนุษย์ สุดแท้ แต่ประเสริฐ   
ชาติกำเนิด เลิศหล้า พนาถิ่น
หากแก่งแย่ง แข่งขัน ย่ำกันกิน   
ก็ดับดิ้น สิ้นเพื่อน เหมือนต้นซุง       

มหาซัง....


หัวข้อ: Re: "เอื้อเฟื้อ"
เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 17 ตุลาคม 2010, 07:37:PM

"เผื่อแผ่"
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_029.gif)
...น้ำเลี้ยงเหลือ...เผื่อแผ่...แก่ใบอื่น
ที่เริ่มยื่น...ผลิออก...บอกแววรุ่ง
กลายเป็นเขียว...สดใหม่...ใสจรุง
เปรียวปราดพุ่ง...มุ่งมาด...ผงาดงาม

...ทีละใบ...ทีละใบ...จนใหญ่กล้า
แผ่สาขา...กิ่งแกร่ง...แฝงความหาญ
ใครหักโค่น...อย่างไร...ไม่ร้าวราน
เพราะเจือจาน...แจ้งซึ้ง...ถึงแก่นแล้ว

...หากพุ่งเพียว...ยืนยง...ตรงชะลูด
บทพิสูจท์...หักล้ม...จมเป็นแถว
ไม่เหลือรอย...อาลัย...ไว้เป็นแนว
ด้วยสิ้นแวว...คนถาม...ตามบูชา
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_029.gif)
................//ทอฝัน


หัวข้อ: Re: "เอื้อเฟื้อ"
เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 17 ตุลาคม 2010, 07:46:PM
..ความเอื้อเฟื้อของคนหนึ่ง..
..อาจไม่ซาบซึ้ง..หรือไม่ใช่เลย..สำหรับอีกคน..
..ความใหญ่..หรือเล็ก..มิใช่ "ปัจจัย"..ที่จะตัดสินว่า..พ้น..
.."คุณธรรม"..ในตน..นั่นล่ะ..ที่ก่อเกิด "ผล"..ของความเอื้อเฟื้อที่เหมาะควร..


.."ให้" กับผู้สมควร "รับ"..
..จึงเป็นกุศล..ให้น้อมนับ..รับเต็มๆ ล้วนๆ..
..หากเป็นการให้..เพื่อประโยชน์ของตน..จึงมีคนเจ็บปวด..เกิดความปั่นป่วน..
..มิใช่..ความเอื้อเฟื้อ..เผื่อแผ่ถี่ถ้วน..ตามที่ถูกควร..สวนกระแสธรรม..


หัวข้อ: Re: "เอื้อเฟื้อ"
เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 17 ตุลาคม 2010, 08:33:PM
โดนฟ้าฝนปนแดดเฝ้าแผดเผา
ทั้งรุมเร้าเน่าดับ ย่อยยับสิ้น
สู่ฟันฝ่าท้าลม พ้นตรมดิน
ผ่านซอกหินดินแห้ง ยังแฝงตัว

รับลมอุ่นกรุ่นหอม พร้อมยืนหยัด
ลมลู่พัดกวัดแกว่ง เร้าแรงทั่ว
ใจฮึกเหิมเติมไฟ ใส่ระรัว
ไล่ความกลัวมัวหมอง ที่ครองใจ

โดนเหยียบย้ำซ้ำซ้ำ ใจจำสู้
ผิดเป็นครูรู้หลีก หรือปลีกใกล้
อยากเอาตัวยั่วยุ ปะทุไฟ
จำบ้าใบ้ ไปบ้าง ระวางตน


หัวข้อ: Re: "เอื้อเฟื้อ"
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 17 ตุลาคม 2010, 08:56:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_131.gif)

๐ ขยับเอื้อเนื้อที่แบ่งที่ว่าง
ระหว่างกลางดวงจิตพิชิตหม่น
กันเพื่อให้ความดีที่น้อยคน
กำลังบ่นค้นหาว่ายากเจอ

๐ เขยิบนิดเปิดช่องสมองบ้าง
ความสรรค์สร้างแทรกปิดจิตที่เหม่อ
ส่งหูตากว้างไกลไร้หม่นเบลอ
คิดสิ่งเลอเลิศล้นเพื่อชนเรา

๐ แหวกทางให้ความชั่วที่มัวมืด
นำความอืดฉุดรั้งดั่งขุนเขา
ให้มันผ่านปานไหลไม่รับเอา
ขจัดเขลาออกพ้นกมลทรวง

๐ เปิดเปลือกตามองไปให้กว้างกว้าง
พิศเส้นทางให้ปรุทะลุล่วง
ก้าวให้มั่นฝันใส่ใจทั้งดวง
อุปสรรคใหญ่หลวงยากหน่วงเรา..

ระนาดเอก

 emo_12


(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_131.gif)


หัวข้อ: Re: "เอื้อเฟื้อ"
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 17 ตุลาคม 2010, 10:09:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_020.gif)

เมื่อเรามีพอเพียงเลี้ยงตัวได้
ควรมีใจเอื้อเฟื้อช่วยเหลือเขา
ช่วยคนที่เดือดร้อนให้ผ่อนเพลา
ช่วยคนเศร้าคลายโศกวิโยคตรม

ช่วยคนล้มให้ฟื้นกลับยืนสู้
ช่วยเชิดชูด้วยวาจาอย่าทับถม
แม้ภาษิตโบราณหวานเป็นลม
ความจริงขมถึงเป็นยาไม่น่ากิน

ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เกิดแต่จิต
และไม่คิดหวังได้สิ่งใดสิ้น
คือน้ำใจไหลหลั่งดั่งธารริน
สู่พื้นดินลุ่มต่ำให้ฉ่ำเย็น
 (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_020.gif)


หัวข้อ: Re: "เอื้อเฟื้อ"
เริ่มหัวข้อโดย: บอม ซอง ดุ๊ก ที่ 17 ตุลาคม 2010, 11:15:PM

(http://hilight.kapook.com/admin_hilight/spaw2/imghilight4/news/skeleton_2.jpg)

(http://www.kaweeclub.com/link/a1%20(204).gif)

Oo..เื้อื้อเฟื้อ การุณ จุนเจือ เพื่อเรา..oO

เพราะไม่มี เขาเลย มาแบขอ
เพราะไม่พอ เขาเลย มาขอเสริม
เพราะไม่เต็ม เขาเลย มาขอเติม
แล้วเราเริ่ม  ให้ใคร  บ้างหรือยัง?

ค่าเบี้ยบาท ขาดคน แบ่งชนชั้น
แยกกักกั้น กันไว้ ใต้ความหวัง
ฉันร่ำรวย! คุณด้อย!...เพียงม่านบัง
อย่านำชั่ง ค่าคน บนเงินตรา

สุขการให้ ยิ่งใหญ่ ไม่อาจวัด
ช่วยขจัด ขัดเกลา เบาปัญหา
เพราะท้ายสุด สิ้นลม ล้มเวลา
ไม่อาจพา ไปได้  แม้แดงเดียว

จิตพันธ์ผูก ปลูกติด คิดห่วงหวง
จมภาพลวง บ่วงบาศ ชาติขี้เหนียว
เมื่อตายลง จึงจ้อง คอยท่องเทียว
คอยเหลือบเหลียว เฝ้าทรัพย์ ติดกับตน

บอม ซอง ดุ๊ก

(http://www.kaweeclub.com/link/a1%20(204).gif)


หัวข้อ: Re: "เอื้อเฟื้อ"
เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 17 ตุลาคม 2010, 11:58:PM
เอื้อเ์ฟื้อเผื่อแผ่ แล้วแต่จะให้
แบ่งปันน้ำใจ สดใสชีวา

เงิืนทองนอกกาย ยามตายไร้ค่า
สมบัติได้มา ต้องลาจากไกล

เหลือแต่่ความดี ที่เราทำไว้
ตามติดเราไป ให้คนบูชา

 emo_100