พิมพ์หน้านี้ - "ลูกเลี้ยง"(เรื่องสั้นๆสะเทือนใจ)

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องซึ้งๆ => ข้อความที่เริ่มโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 11 พฤษภาคม 2010, 12:17:PM



หัวข้อ: "ลูกเลี้ยง"(เรื่องสั้นๆสะเทือนใจ)
เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 11 พฤษภาคม 2010, 12:17:PM
(http://img338.imageshack.us/img338/6219/babygirlo.jpg)

"ลูกเลี้ยง"


เรื่องสั้นโดย singlemom99


""ผมเอาลูกติดเขามาเลี้ยง ส่วนลูกที่เกิดใหม่ไม่ใช่ของผม..ของไอ้ช่าง มันหลายใจสำส่อน ผมไม่เชื่อว่าลูกผม มันเป็นลูกชู้"

บุรีเขตเล่าให้เธอฟังด้วยน้ำเสียงเคืองแค้น ทั้งที่แม่ของเด็กไม่ได้อยู่ให้เขาเห็นหน้าแล้ว

"แม่เขามีสมบัติอยู่บ้าง แต่ผมรวยกว่าอยู่แล้ว รับเลี้ยงลูกติดให้เป็นบุญแค่ไหนแล้ว"

บุรีเขตเล่าต่อ..เหมือนจะประกาศความดีของเขาที่รับเลี้ยงลูกติดจากเมียที่มีชู้
...

ทอรุ้งรู้สึกแปลกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเขา เธอรู้จักเขามาก่อนแต่งงานกับแม่หม้ายลูกติดคนนี้ ดูเหมือนเขาจะชอบเธอมากมาย แต่จู่ๆ เขาก็แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ

 และเพียงแค่ปีกว่าๆ ภรรยาเขาก็เสียชีวิตหลังคลอดลูกสาวที่เขากล่าวหาว่าเป็นลูกชู้..กับช่างลูกน้องในบริษัทเขาเอง

เขาหันกลับมาคบเธอ เพราะเธอยังไม่มีใครเป็นพิเศษ โชคดีที่เธอเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง เขาไม่เคยดูเธอออกเลยว่า..ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย

ทอรุ้งคิด..เธอสังหรณ์ใจว่า การตายของ "พิ้งกี้" ภรรยาหม้ายลูกติดคนสวยของบุรีเขต น่าจะมีเงื่อนงำอะไรอยู่เบื้องหลัง เพราะพิ้งกี้มีทรัพย์สมบัติเดิมก่อนสมรสอยู่มาก

ซึ่งเธอยกให้ "ปีเตอร์" ลูกชายคนเดียวทั้งหมด
..

"พิ้งกี้"เคยเป็นสาวไฮโซแต่งงานกับเศรษฐีใหญ่คนหนึ่ง ต่อมาเธอหย่าขาดจากเขา แบ่งทรัพย์สินมาได้มากโข แต่บุรีเขตกลับอวดว่าเขาร่ำรวยกว่า ทั้งที่เขาเพิ่งตั้งตัว

มีบริษัทรับเหมาก่อสร้างเล็กๆได้ไม่นาน ซึ่งเธอเชื่อมั่นว่า..เขาตั้งตัวได้ เพราะพิ้งกี้ช่วยสนับสนุน..มากไปกว่านั้น..เธอยังระแคะระคายว่า เขายังเหลือเศษให้ชู้สาว..

เจ้าของร้านขายคอมฯชื่อ "ชาช่า" ใกล้ๆ บริษัทของเขา

..

"คงอยากได้เราเป็นเมียออกหน้าออกตา เพราะฐานะตระกูลดี  จบปริญญาโทจากอเมริกา ดูซื่อๆ ใสๆหลอกง่าย ส่วนยัยชาช่านั่น  เอาไว้เป็นเมียน้อยแหง"

ทอรุ้งระบายความในใจให้เพื่อนสนิท "รำไพพิม" ฟังอย่างเอือมระอา

"เธอควรออกห่างเขานะ ใครๆเขาก็ซุบซิบกันทั้งนั้นว่า บุรีเขตฆ่า เมียแม่หม้ายหวังสมบัติ สงสารลูกชายเขานะ เขาจะโดนอีกคน มั้ยนี่..ขนลุกจริงๆ"

"แล้วลูกสาวที่เขาหาว่า เป็นลูกช่างที่เป็นชู้กะพิ้งกี้น่ะ ใจดำจัง ไม่รู้ตรวจดีเอ็นเอพิสูจน์รึเปล่า มันไล่ช่างนั่นออกจากบริษัท ให้เอาลูกสาวไปเลี้ยงด้วย"

รำไพพิมแลกเปลี่ยนข้อมูลกับเพื่อนสาว..

"เราว่าพิ้งกี้เป็นชู้กะช่างนั่นจริง คงประชดที่บุรีเขตยุ่งกะนังชาช่า  แล้วยังโทรหาเราบ่อยๆ คงรู้ว่าบุรีเขตไม่ได้รักตัว รักแต่สมบัติ ช่างชื่อ "สุ" นั่นก็หวังสมบัติพิ้งกี้

แต่โง่กว่าบุรีเขต เลยต้องรับ เลี้ยงลูกสาวเกิดใหม่อีก โอ๊ย..ไม่ไหวเลวจริงๆ"

ทอรุ้งส่ายหน้า..รู้สึกสะอิดสะเอียนผู้ชายคนนี้และช่างที่เป็นชู้เสียเหลือเกิน..

"เราหลบมาอยู่บ้านเธอซักพักนะ คงไม่ถึงกับตามหาเรา หรือจะ หลอกว่าไปต่างประเทศแล้วลาพักร้อนยาวดี..พิม"

"ตามใจนะ จะทำอะไรก็ตัดสินใจเอง บ้านเราต้อนรับเธออยู่แล้ว"

รำไพพิมปลอบเพื่อนสาว..แต่แล้วเธอก็ต้องหยุดชะงักเพราะได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็ก เธอหันไปหาต้นเสียงร้องไห้ของเด็กชายที่ดังมาจากบ้านข้างๆ

"เอ..เด็กที่ไหนร้องไห้ บ้านคุณนันท์ไม่มีเด็กนี่นา"

ทั้งสองสาวพากันเดินตามเสียงออกไป ทอรุ้งตะลึงงัน..เมื่อเห็นภาพเด็กชายที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับคุณนันท์

เด็กคนนั้นคือ "ปีเตอร์" ลูกติดของพิ้งกี้  ..."ลูกเลี้ยง" ของบุรีเขตนั่นเอง