พิมพ์หน้านี้ - "เหยือก"ที่ไม่เคยขาด.."น้ำ"

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: พิกุลแก้ว ที่ 27 เมษายน 2010, 01:23:AM



หัวข้อ: "เหยือก"ที่ไม่เคยขาด.."น้ำ"
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 27 เมษายน 2010, 01:23:AM
(http://i855.photobucket.com/albums/ab116/Pikulkaew/budd534-1.jpg)
(http://www.kaweeclub.com/link/2%20(112).gif)

โถเหยือกน้ำแก้ววาวสกาวใส
วางอยู่ตรงกลางใจใช้ศึกษา
แต่แรกเริ่มว่างเปล่าหยิบเอามา
ใคร่พิจารณา...ต่อหน้าตน

ใส่ลูกบอลบรรจุจนเต็มเหยือก
บรรจงเลือกดินทรายคล้ายหวังผล
จับเขย่าเบา-เบาคลุกเคล้าปน
กึ่งระคนกระแทกเพื่อแทรกทราย

จนอากาศไม่มีที่ให้อยู่
ทุกอณูอัดแน่นแทนความหมาย
คุณภาพคับเหยือกใช่เปลือกกาย
ฤาเสี่ยงทายว่าไม่...ยังไม่พอ!

จึ่งแจ้งขวดน้ำสีมีชื่อว่า
มิรินด้าน้ำแดงแถลงขอ
ส่วนแม่ค้าหน้าเหรอเลยเออ..ออ..
ไม่รีรอรีบย่ำตามคำวอน

เมื่อรับมาเหมือนได้ดั่งใจคิด
ง้างนิ้วบิดจุกฝาถลาร่อน
จงดูไว้ฝูงเหล่านรากร
เป็นคำสอนย้อนรู้เพื่อดูเรา

ระรินหลั่งรดทรายกระหายน้ำ
เป็นเงื่อนงำสงสัยหรือไรเล่า
ก่อนหลงคิดสมบูรณ์เพิ่มพูนเอา
ปล่อยวัตถุรุกเข้ามาครอบงำ

หากแม้นมีอำนาจวาสนา
หลงยศฐาบรรดาศักดิ์..จักถลำ
โอ้อวดรู้อวดเก่งนักเลงคำ
ว่ารู้ล้ำเลิศกว่าไม่ประมาณ

คิดว่านี่คือสุขสงบยิ่ง
แท้ที่จริงรู้อยู่ว่าหยาบกร้าน
สุขเพียงได้ทรัพย์สินสฤงคาร
ฤาสุขเท่าศีลทานเบิกบานใจ.


(http://www.kaweeclub.com/emotion/2%20(64).gif)
(http://www.kaweeclub.com/link/2%20(114).gif)


หัวข้อ: Re: "เหยือก"ที่ไม่เคยขาด.."น้ำ"
เริ่มหัวข้อโดย: สายไหม ที่ 28 เมษายน 2010, 10:26:PM
เมื่อจิตใจ หลงติด ในทิฐฐิ
หากดำริ ความใส่ ย่อมไร้ผล
หลงในรูป มารยา มาเปรอปรน
เหมือนเหยือกล้น น้ำใส่ ย่อมไหลลง

จงทำเป็น เหยือกแก้ว แพรวสว่าง
ใครชี้ทาง น้อมทำ ตามประสงค์
เหมือนเหยือกใส ไร้น้ำ มาธำรง
แม้รินลง เท่าใด ก็ไม่เต็ม


หัวข้อ: Re: "เหยือก"ที่ไม่เคยขาด.."น้ำ"
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 28 เมษายน 2010, 11:19:PM

(http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/way.jpg)

    ธรรมชาติของใจใสเหมือนแก้ว
งามเพริดแพร้วแจ่มจรัสประภัสสร
แต่ขุ่นมัวมีตำหนิเพราะนิวรณ์
เข้าบั่นทอนความดีที่อยากทำ

ปุถุชนทั่วไปไม่ใสสด
ยังไม่ลด ละ เลิก เพิกถลำ
จึงทั้งขาว วาวหม่น ปนด่างดำ
สุดแต่เวร แต่กรรม ที่ทำมา

พุทธองค์ทรงสอนสังวรไว้
ควบคุมกาย ใจตน อดทนหนา
จงสำรวมอินทรีย์ด้วยศีลา
อีกธรรมารักษาใจให้เบิกบาน

 emo_55

"ปรางค์  สามยอด"


(http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/blepart.gif)


หัวข้อ: Re: "เหยือก"ที่ไม่เคยขาด.."น้ำ"
เริ่มหัวข้อโดย: GreenMonkey ที่ 29 เมษายน 2010, 02:18:AM
เหยือกหนึ่งใบ ใช้รอง น้ำกรองใส
น้ำรินไหล ลงตาม ยามเทต่ำ
เหยือกที่ไม่ เคยขาด ปราศจากน้ำ
ก็คงฉ่ำ ชื่นชุ่ม ไม่รุ่มร้อน

คนหนึ่งคน ตนนั้น มีมันสมอง
ใช้ตริตรอง รับสิ่งใด ให้คิดก่อน
คนที่ไม่ เคยขาด ปราศจากพร
แห่งคำสอน ธรรมะ ย่อมละมาร

เหยือกเหมือนคน น้ำเหมือนธรรม นำรินหล่อ
ให้เกิดก่อ ชีวิต คิดแตกฉาน
เหยือกมนุษย์ เทเท่าไร ไม่ลนลาน
หรือล้นผ่าน เหยือกออก บอกค่าคุณ

คือคนเรา รับได้ ไม่สิ้นสุด
ธรรมไม่หยุด สอนสั่ง ยังเกื้อหนุน
ยิ่งรับมาก ยิ่งล้ำ ฉ่ำธารบุญ
ธรรมย่อมจุน เจือใจ ไม่เจือจาง


.. GreenMonkey :: ลิงเขียว ..


หัวข้อ: Re: "เหยือก"ที่ไม่เคยขาด.."น้ำ"
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 29 เมษายน 2010, 10:57:PM
(http://thummada.com/php_upload4/step3.jpg)

 
ด้วยท่าน...เปรียบเทียบน้ำธรรมพิสุทธิ์
"เหยือกมนุษย์"มากมายหลายรูปร่าง
เป็นไปตามจริตจิตหนา-บาง
ปรับใช้บนเส้นทางแห่งธรรมา

บ้างก็ยาวใหญ่กว้างบ้างคดเคี้ยว
หรือบิดเบี้ยวจนสั้นใช่ปัญหา
อยู่ที่จิตดำริ...ปฏิปทา
พร้อมสัมมาทิฐิถึงความจริง

ทุกสิ่งล้วนมีกรรมเป็นกำเนิด
เป็นบ่อเกิดผลกรรมเลิศล้ำยิ่ง
เป็นพวกพ้องให้พักหวังพึ่งพิง
เป็นที่อิงอาศัยเพื่อใช้กรรม.


ซึ้งคุณลิงเขียว....จนแต่งไม่ออกเลยค่ะ ขอ +1 ให้จากใจเลยค่ะ  emo_48