|
หัวข้อ: กำลังใจที่ไม่เสื่อมหาย เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 26 กันยายน 2009, 02:39:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_002.gif) "กำลังใจที่ไม่เสื่อมหาย?" ๐ ๐ นัยน์สัมผัสเนตรปรางคางไรผม ขับนวลอมชมพูดูระเรื่อ คลอหยาดเยิ้มสองตาลอบมาเจือ ถักสานเยื่อปฏิพัทธ์ยิ่งรัดกาย ๐ ปล่อยดวงตาสู่ตาภาษารัก ไถ่ถามทักด้วยจิตนิมิตหมาย ตอบด้วยตาสื่อตาประหม่าอาย รักในกายทั้งคู่โจมจู่กัน ๐ เหนื่อยไหมเธอคนดีสุดที่รัก สายธารห่วงพัดหนักจากใจฉัน ย่ำทุกวินาทีแห่งชีวัน ปัจจุบันหายใจคล้ายเพื่อเธอ ๐ ยินหัวใจเราเต้นเช่นตอบโต้ ดั่งวิ่งโผสวมกอดพลอดเสมอ อวลลมไอแห่งรักหลากปรนเปรอ โอบรอบเราต่างเจอเธอรู้ดี ๐ ได้โปรดเถอะสบตาอย่าเพิ่งหลบ โปรดเติมเต็มทำนบรักฉันนี่ ให้ฉันตวงกระหายกายชีวี กับขวากหนามมากมีที่โหมทาง ๐ ยามเหนื่อยล้าได้ใช้กอบก่ายฝัน ลอบแย้มยิ้มในวันอันเหินห่าง ใช้ผสานรักนี้ไม่มีจาง ในยามคว้างเกิดหวังกำลังใจ?" emo_12 (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_002.gif) หัวข้อ: Re: กำลังใจที่ไม่เสื่อมหาย เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 10 ตุลาคม 2009, 08:16:PM กำลังใจ ที่ไม่ เคยเสื่อมหาย
ช่างมากมาย พรายพร่า พราวราวขวัญ แสนงดงาม และอ่อนโยน ดุจดวงจันทร์ เสมอมั่น วันวี่ ไม่หนีไป มนตร์อำนาจ แห่งใจ ได้ส่งถึง ซึ่งซร้องตรึง ดั่งสูรย์ แผดไสว เปรียบด้วยรัก สลักแสง แผงส่องไกล อบอุ่นใจ เทียบแท้ แลสำคัญ |