ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

อยากร้องไห้ มากเท่าไร ก็ร้องเถิด
ก็เราเกิด มีหัวใจ ให้รู้สา
ได้ใช้ใจ ได้เรียนรัก  ชื่นอุรา
ถึงแม้ว่า ไม่สมหวัง ดั่งตั้งใจ

อย่างน้อยเรา มีหัวใจ ให้ได้รัก
อย่าจมปลัก คิดมากไป ไยเล่าหนอ
ล้มวันนี้ มีพรุ่งนี้ ที่ยังรอ
จงอย่าท้อ แค่รอพัก รักมาเอง

ร้องไห้ออกมา
มันแสดงให้เห็นว่าเรายังร้องได้
เรายังเป็นคนที่มีหัวใจ
ที่เจ็บก็ได้ร้องไห้ก็เป็น

ถ้าอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา
ความเย็นชาคงมาเกาะกุมใจดวงนี้
ชีวิตมีแต่ความอ้างว้างไม่มีความสุขสักที
ร้องไห้เถอะนะคนดีถ้ายังเป็นคนนี้ที่มีหัวใจ

เคยเป็นไหม..หัวใจร้องไห้.
เจ็บปวดปางตายแต่ไร้น้ำตาที่รินหยาด
จุกเสียดแน่นอุราแทบวายชีวาวาด
ใจแทบขาดขื่นขมตรมหทัย
กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่พบเจอ
ช้ำเสมอเหตุเพราะเธอก็ทุกหน
แต่ก็ยังยอมเจ็บและยอมทน
ยอมจำนนเพียงเพราะ*รัก*เพียงคำเดียว