|
หัวข้อ: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 01:29:AM วันเวลาผ่านไปอย่างช้า-ช้า
ชีวิตดำเนินเรื่อยมาด้วยความเหงา ข้างกายไม่เคยมีใครแม้เพียงเงา ที่จะเข้ามาเดินร่วมเส้นทาง มองผู้คนรอบข้างก็ดาษดื่น แต่ฉันยืนลำพังช่างอ้างว้าง จะมีใครคนไหนสนใจบ้าง คนที่ยืนบนหนทางอย่างเดียวดาย คนต่างแวะทักทายแล้วร่ำลา ยิ่งตอกย้ำฉันไร้ค่าไร้ความหมาย คนเข้ามาเพียงรู้จักหวังทักทาย ไม่ได้หมายปองอยู่เพื่อคู่เคียง หัวข้อ: Re: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 03:18:AM มองชีวิต ที่ผ่าน มานานวัน
แต่ตัวฉัน ยังไร้ ใครเคียงข้าง ขอเพียงสัก หนึ่งคน ร่วมหนทาง เพื่อจักนำ ใจวาง ให้ดูแล เมื่อชีวิต นั้นยัง ไม่มีใคร พูดอะไร ไม่เคย ถูกแยแส ทำใจเถอะ เราเพียง แค่ผู้แพ้ ไม่อาจหา คู่แท้ มาเคียงกัน ******************* หัวข้อ: Re: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 09:19:AM o ผ่านร้อนผ่านหนาว..ผ่านเรื่องราวมากมาย บางช่วงก็โหดร้าย..แทบตายดับ บางช่วงสุข..ก็ล้นเหลือคณานับ ก็คอยปรับ..อารมณ์ให้สมดุลย์ o ใจที่แกร่งเกินล้าย่อมท้าทาย ด้วยความหมายไม่กลัวเรื่องหัวหมุน ประสบการณ์ผ่านพ้นคือต้นทุน จะบู๊-บุ๋นหนักเบาก็เข้ามา o ในความเหมือน..ที่แตกต่างเส้นทางรัก สับสนนัก..ให้คิดเป็นปริศนา คนของใจใยหลบ..ไม่สบตา หรือด้วยฟ้าเบื้องบน..ไม่สนใจ หัวข้อ: Re: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 10:36:AM กี่ร้อนหนาวมีเรื่องราวเล่าสู่กัน
คือเรื่องเธอเรื่องฉันจากวันก่อน เล่ากันผ่านตามกาลสู่บทกลอน ร่ายอักษรจารจดเพื่อผ่อนคลาย แม้ไร้ใครเคียงข้างมานานนับ แต่ยังมีเธอกับฉันนะสหาย ที่ชอบเขียนเรียนอ่านกานท์บรรยาย เป็นเรื่องเล่ามากมายสู่ลานกลอน ในความต่างมีความเหมือนอยู่เลือนลาง แม้จางจางแต่ก็เหมือนด้านอักษร ตรงชอบร้อยถ้อยคำนำสุนทร ลงบทกลอนวางไว้เพื่อนได้ชม หัวข้อ: Re: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 11:12:AM ดั่งหนังสือ..ที่ถืออยู่...ดูไร้อักษร
ชีวิตที่ผ่านไป...ใจก็กร่อน...ไม่อ่อนหวาน เป็นคนใจร้อน...ไม่อ่อนโอน...โผนทะยาน ดั่งนิยาย...คล้ายเคยอ่าน...ก็ผ่านไป ไม่เคยมี...ที่พักพิง...อิงแอบอุ่น อุ่นละมุน...กลิ่นหอมกรุ่น...ให้อุ่นใจ แต่ที่ผ่าน...ทรมาน...ผ่านร่ำไป ไม่มีใคร..ให้หัวใจ...ได้แอบอิง หัวข้อ: Re: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 11:30:AM กี่ร้อนหนาวมีเรื่องราวเล่าสู่กัน คือเรื่องเธอเรื่องฉันจากวันก่อน เล่ากันผ่านตามกาลสู่บทกลอน ร่ายอักษรจารจดเพื่อผ่อนคลาย แม้ไร้ใครเคียงข้างมานานนับ แต่ยังมีเธอกับฉันนะสหาย ที่ชอบเขียนเรียนอ่านกานท์บรรยาย เป็นเรื่องเล่ามากมายสู่ลานกลอน ในความต่างมีความเหมือนอยู่เลือนลาง แม้จางจางแต่ก็เหมือนด้านอักษร ตรงชอบร้อยถ้อยคำนำสุนทร ลงบทกลอนวางไว้เพื่อนได้ชม o อ่านอักษรกลอน..Suwan..ที่่บรรยาย ถึงสหาย..ด้วยถ้อยหวานเป็นกานท์สวย บอกตัวตนเป็นคําเอื้ออํานวย ที่มากด้วยนํ้าใจแห่งไมตรี o นับแต่นี้คงอยู่เป็นคู่มิตร แนบสนิทบรรจบไม่หลบหนี คอยเติมแต่งปรุงกลิ่นด้วยยินดี- รวมกวี..แต่งพจน์ให้งดงาม o คือความเหมือน..ที่แตกต่างของทางรัก ไม่หาญหักให้ชํ้าชอกดั่งตอกหนาม ร่วมสร้างสรรค์จรรโลงทุกโมงยาม เปี่ยมด้วยความเป็นเพื่อนในเรือนกลอน หัวข้อ: Re: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: anek ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 11:55:AM ชีวิตผ่านไป...ดูเหมือน.......ไม่เคยมีใครสักคน
เราอับจบ ไร้เพื่อน เป็น เช่นนั้นหรือ ไม่มีใคร คอยปรึกษา ให้หารือ ไม่มีใคร จริงๆหรือ ชีวิตเรา emo_28 emo_28 emo_28 ยามเผชิญ แดดกล้า หรือฟ้าหม่น โต้ลมฝน พายุร้าย ใจท้อถอย สู้ปัญหา แก้เหตุกาณ์ เหมือนเรือลอย เรือลำน้อย ลอยลำพัง กลางนาวา emo_57 emo_57 emo_57 อยากมีเพื่อน ยืนเคียง บ่าเคียงไหล่ ยืนหยัดสู้ คู่กันไป ให้คำมั่น ไม่ว่าเรา ดีเลว เป็นเพื่อนกัน ตักเตือนฉัน ตักเตือนเธอ เอ้อเฮ้อ.......นี่ซิเพื่อนกัน หัวข้อ: Re: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 12:11:PM o อ่านอักษรกลอน..Suwan..ที่่บรรยาย [/quote]ถึงสหาย..ด้วยถ้อยหวานเป็นกานท์สวย บอกตัวตนเป็นคําเอื้ออํานวย ที่มากด้วยนํ้าใจแห่งไมตรี o นับแต่นี้คงอยู่เป็นคู่มิตร แนบสนิทบรรจบไม่หลบหนี คอยเติมแต่งปรุงกลิ่นด้วยยินดี- รวมกวี..แต่งพจน์ให้งดงาม o คือความเหมือน..ที่แตกต่างของทางรัก ไม่หาญหักให้ชํ้าชอกดั่งตอกหนาม ร่วมสร้างสรรค์จรรโลงทุกโมงยาม เปี่ยมด้วยความเป็นเพื่อนในเรือนกลอน ขอบคุณในน้ำใจไมตรีมิตร จากนี้ไปขอสนิทผูกมิตรมั่น ยามสุวรรณว่างงานสานผูกพัน ร่วมเขียนกลอนกาพย์ฉันท์แม้ไม่เก่งพอ จะฝึกปรือเขียนหนังสือให้ได้ความ ข้อความงามในรสสลักหนอ จะเรียงร้อยทีละหน่อยค่อยๆทอ อักษรต่อเชื่อมรักคนรักษ์กลอน ขอบคุณ คุณเพลงที่ยื่นไมตรีผูกมิตรมาค่ะ emo_47 หัวข้อ: Re: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: anek ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 12:51:PM o อ่านอักษรกลอน..Suwan..ที่่บรรยาย ถึงสหาย..ด้วยถ้อยหวานเป็นกานท์สวย บอกตัวตนเป็นคําเอื้ออํานวย ที่มากด้วยนํ้าใจแห่งไมตรี o นับแต่นี้คงอยู่เป็นคู่มิตร แนบสนิทบรรจบไม่หลบหนี คอยเติมแต่งปรุงกลิ่นด้วยยินดี- รวมกวี..แต่งพจน์ให้งดงาม o คือความเหมือน..ที่แตกต่างของทางรัก ไม่หาญหักให้ชํ้าชอกดั่งตอกหนาม ร่วมสร้างสรรค์จรรโลงทุกโมงยาม เปี่ยมด้วยความเป็นเพื่อนในเรือนกลอน ขอบคุณในน้ำใจไมตรีมิตร จากนี้ไปขอสนิทผูกมิตรมั่น ยามสุวรรณว่างงานสานผูกพัน ร่วมเขียนกลอนกาพย์ฉันท์แม้ไม่เก่งพอ จะฝึกปรือเขียนหนังสือให้ได้ความ ข้อความงามในรสสลักหนอ จะเรียงร้อยทีละหน่อยค่อยๆทอ อักษรต่อเชื่อมรักคนรักษ์กลอน ขอบคุณ คุณเพลงที่ยื่นไมตรีผูกมิตรมาค่ะ emo_47 [/quote] ประทับใจ สุวรรณกวี ผู้ถ่อมตน ถ้อยคำหวล ชวนยล ยกนิ้วให้ ร้อยเรียงคำ ไพเราะ เพราะจับใจ ก็ขอให้ อยู่คู่คอน บ้านกลอนไทย emo_28 emo_28 emo_28 หัวข้อ: Re: ชีวิตผ่านไป...ไม่เคยมีใครสักคน เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2009, 04:33:PM ชีวิตที่เดินผ่านกาลเวลา สุดเหว่หว้าอุราพาขื่นขม เหมือนวันนี้ไม่มีใครใจจึงตรม ต้องระทมร้องไห้ในน้ำตา ที่ผ่านมา...เหมือนเวลาไม่แลเหลียว แม้เศษเสี้ยวแห่งกาลที่โหยหา ที่มีพบก็ต้องแยกโบกมือลา ที่ได้มาคือความช้ำกล้ำทรวงใน เมื่อมองเราเศร้านักใครจักเห็น สิ่งที่เป็นใช่ใจซะที่ไหน มองภายนอกอยากบอกไม่เป็นไร มองภายในแสนช้ำร้าวระบม |