ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

            อย่าโกรธฉันเลยนะคนดี
       ก็หัวใจดวงนี้มันทนคิดถึงไม่ได้
             รู้ทั้งรู้ว่าเธอหมดเยื่อใย
       แต่ฉันทนคิดถึงไม่ได้..จริงจริง

            วันนี้..ผ่านที่เดิมครั้งก่อน
       ภาพสะท้อนความหลังหลายๆสิ่ง
       รอยยิ้มเสียงหัวเราะที่เคยแนบอิง
          ยังคงสิงอยู๋ในใจไม่ลืมเลือน

เหมือนฉันเลยนะ คนดี
ผ่านมาตรงนี้ แล้วอดคิดถึง ไม่ได้
ภาพเก่าๆ ยังก่อกวน ในหัวใจ
อดน้ำตาซึม ไม่ได้สักที

จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
แต่ความเหงาคุกคาม เมื่อผ่านมาแถวนี้
อยากบอกเธอสักครั้ง ได้ไหม หากเธอยังยินดี
ฉันคนเก่า ยังรอเธอที่ตรงนี้... เหมือนเดิมทุกวัน emo_01

       หากมันเป็นไปได้
       ฉันก็ไม่อยากผ่านมาแถวนี้
       เพราะทนคิดถึงเธอไม่ได้สักที
       ภาพวันเก่าก็ตรึงใจอย่างนี้..ทุกทีไป

       หากลืมอะไรได้ง่ายคงดี
       ผ่านมาแถวนี้น้ำตาจะได้ไม่ไหล
       ไม่ต้องทนคิดถึงให้ปวดหัวใจ
       แต่สุดท้าย..ก็ทนไม่ได้อยู่ดี

ส่วนฉันฟังเพลงทีไรก็รู้สึก
ในส่วนลึกคิดถึงเธอไม่เคยหาย
เเม้ว่าจะบอกว่าเธอตายไปจากใจ
เเต่ตัดใจทีไรก็ลืมเธอไม่ได้สักที

ฟังเพลงเเล้วคิดถึงเขา(คนใจร้าย)จัง
........................*-*.......................

   ความรักก็มีความผูกพัน
  ฟังเพลงที่เคยร่วมฟังนั้นก็อดคิดถึงไม่ได้
  ถึงแม้ว่าคนใจร้ายเขาจะจากไป
  แต่บางครั้งก็อดน้ำตาไหลไม่ได้สักที

  ก็เพลงมันชวนให้คิดถึง
  ฟังเพลงซึ้งๆ..ก็คิดถึงอยู่อย่างนี้
  ยิ่งวันเหงา..ฟังเพลงเศร้า น้ำตาไหลทุกที
  แม้ว่าจะผ่านมานานปี..ก็ยังเหมือนเดิม

ฉันก็เป็นเหมือนกัน
แค่ฟังเพลงที่เขาคนนั้นเคยส่งให้
เพลงมันก็ไม่ได้ซึ้งมากมายอะไร
แต่ไม่รู้ทำไม...ฉันถึงร้องไห้เมื่อได้ยิน

     ก็ความรู้สึกมันฝังใจ
    จะลืมยังไงก็ลืมไม่ได้
    ยิ่งเห็นของที่เขาชอบทีไร
    ก็อดคิดถึงไม่ได้สักที

    ถึงแม้เวลาผ่านไปเนิ่นนาน
    ความทรมานก็ยังอยู่ในใจนี้
    มันเป็นแผลรัก..ฝังในดวงฤดี
    แม้ว่าจะผ่านนานปี..ก็ยังเหมือนเดิม

ก็เพราะทนอยู่กับความคิดถึงเธอไม่ได้
ถึงต้องมามุดอยู่ในเวปกลอนไทยอย่างคนบ้า
เฝ้าฝากบทกลอนถึงเธอคนดี..หวังว่ามันคงผ่านตา
อยากให้เธอได้รับรู้ว่า...ยังคิดถึงเหมือนที่ผ่านมานะคนดี

ฉันไม่เคยจะโทรหาเธอเลยสักครั้ง...
ทั้งที่ปากบอกว่ายังคิดถึงเธอเสมอ..และรออยู่ตรงนี้
เหตุผลคืออะไร...เธอรู้อยู่ใช่ไหมคนดี
ฉันถึงได้แต่ฝากกลอนไว้ในเวปนี้..รอเธอคนดีมาอ่านมัน

แค่คน - คนเดียวเท่านั้น
ทำไมยังผูกพันอยู่อย่างนี้
อยากลืมเท่าไหร่ สุดท้ายยังคิดถึงอยู่ดี
ใครก็ได้ บอกทีต้องทำไง

ซาตานน้อยขอแจมด้วยคนน่ะค่ะ

ตัวฉันบอกเธอไม่ได้
เพราะใจก็เป็นเหมือนเธอนั้น
ทนคิดถึงไม่ได้..เพราะผูกพัน
แค่คน คนเดียวเท่านั้น ..ฉันลืมไม่ได้สักที

รู้ทั้งรู้...ว่าเขามีคนใหม่
รู้ทั้งรู้...ว่าใจมีเจ้าของ
รู้ทั้งรู้...ว่าเราหมดสิทธ์จอง
ร้ทั้งรู้...แค่มองก็สุขใจ

รู้ทั้งรู้...แต่เราทำไม่ได้
รู้ทั้งรู้...ว่าไงก็คิดถึง
รู้ทั้งรู้...ว่าใจห้ามคะนึง
แต่ก็ทน...คิดถึงเธอไม่ได้

ถึงโทรไปเขาก็ไม่ยอมรับ
เบอร์โทรศัพของเราไม่มีค่า
ที่จะยอมให้เขาเสียเวลา
จะพูดจากับเราเขาคงเมิน

เพราะมันยังฝังรากลึกอยู่ในใจ
แทบจะทนไม่ได้กับความคิดถึงในวันนี้
อยากเห็นหน้า..อยากต่อว่าเธอเหลือเกินคนดี
ว่าทำไมถึงทิ้งกันไปแบบนี้เหมือนไม่มีอะไรต่อกัน

นับวันรากมันก็ยิ่งขยายวงกว้าง
ทั้งรากแก้วรากฝอยบาง-บางมันขยายไปทั่วหัวใจฉัน
ตัดรากนี้ก็เหลือรากนั้น...รากรักรากความผูกพัน
แน่นหนาขึ้นทุกวัน...จนพันธนาการฉันไว้ให้รอเธอ

เพราะดี+1ให้ความเพราะ

          ไม่ได้ตั้งใจมาหาเธอหรอกนะคนดี
          แค่ฉันผ่านมาทางนี้ก็แค่นั้น
          ไม่ต้องทักก็ได้..เพราะมันไม่สำคัญ
           แค่คนผ่านมาเท่านั้น..มองหน้ากันแล้วเดินไป

         
         

มองตรงไป ท้องฟ้า ขอบนี้
คนดี เธอเห็นไหม????
สีครามของท้องฟ้า งดงามเพียงใด
เห็นเมฆนั่นไหม โอบกอดเธอ

เพราะฉันมีเธอ เป็นทุกสิ่ง
และในความเป็นจริง ยังคิดถึงเธอเสมอ
อยากเป็นท้องฟ้า จะได้พบเจอเธอ
อยากโอบล้อม กอดเธอ เพียงคนเดียว

เธอเคยว่าตัวฉันมันเด็กน้อย
กระจ้อยร่อยอ่อนโยนและอ่อนไหว
ยังไม่แข็มแขงนักนะดวงใจ
ชอบร้องไห้ขี้แยแย่จริงจริง

  "ยิ้มสิที่รักยิ้มสู้
  ไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์ไหน
  เจ้าจงยิ้มออกมาจากหัวใจ
  ของนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่แห่งดวงใจพี่"
 
    ถึงวันนี้ตัวพี่ไม่อยู่แล้ว
    ทุกถ้อยคำยังแว่วอยู่ในหู
    ดินก็ทำตัวแข็มแขงพอดู
    ก็รู้อยู่ว่าพี่นั้นต้องการ
 
      แต่ตอนนี้อดใจไม่ไหวแล้ว
      ใจมันแป้วใจมันร้าวเพราะคิดถึง
      แม้เสียงพี่ยังก้องอยู่อื้ออึง
      ใจน้องจึงสับสนทุกหนทาง

         วันนี้พี่ไม่อยู่คอยปลอบน้อง
         ทุกอย่างจึงเศร้าหมองสุดทนได้
         ขอแค่วินาทีนะดวงใจ
         ขอร้องไห้ไม่ไหวแล้วจริงจริง

แค่คิดถึง แล้วใย จะต้องทน
เป็นแค่คน ที่คอย เฝ้าคิดถึง
แม้จะรัก ปักใน ห้วงคำนึง
วจีซึ่ง ก็ยังเก็บ ลงกลางใจ

ประสาอะไร กับคาวมคึดถึง
ที่จะดึง ให้อยู่ กับใจได้
นับวันยิ่ง มีแต่ จะลอยไป
โดยที่ใจ ไม่ทัน จะรู้เลย

นี้รึเปล่า ที่เขาว่า ทนไม่ได้
ยิ่งเก็บใจ เท่าไหร่ ยิ่งคิดถึง
ยิ่งห้ามใจ เท่าไหร่ ยิ่งคนึง
อืม....ทนคิดถึงไม่ได้จริงๆ