ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

คิดเท่าไหร่เท่าไหร่ไม่เคยถึง
เธอผู้ซึ่งไม่มีใจเสน่หา
แต่เรายังคิดถึงอยู่ทุกเวลา
คงดีกว่าห้ามความคิดให้จิตตรม

(ท่อนต่อไปเป็นแต่งกลอนแก้ท่อนบน)

หยุดความคิดปิดลงที่ตรงนี้
อย่าได้มีหมองไหม้ให้ขื่นขม
ที่เคยหมายกรายเคียงแค่เพียงลม
มาพร่างพรมพิมพ์มานแล้วผ่านลา

คิดถึงสิ่งที่รักจักคลายทุกข์
ทำในที่ที่สุขย่อมสุขกว่า
อย่าได้หมองเคืองขัดหัทยา
พร่ำพรรณนาเรียงคำชวนฉ่ำจินต์

(ท่อนต่อไปเป็นแต่งกลอนแก้ท่อนบน)

ห้ามควันเกิดจากกองไฟใครสามารถ
ห้ามฟุตบาทเปื้อนฝุ่นดำใครทำได้
ก็เช่นกันกับฉันสุดห้ามใจ
คิดถึงใครคนนั้นฝันอยากครอง

(ท่อนต่อไปเป็นแต่งกลอนแก้ท่อนบน)

ควรรู้จักหักใจให้รู้คิด
รู้ถูกผิดว่าใจใครทั้งผอง
แม้มุ่งหวังฝังรักจักจับจอง
ควรจับต้อง คนที่เขามีใจ

ปล.กลอนที่เอามาโพสนี้ได้มาจากเวปอื่นซื่งจำไม่ได้ว่าจากที่ไหน
เป็นการแต่งของคนสองคนที่แสดงแนวความคิดที่ขัดแย้งกัน
ขอขอบคุณทั้งสองท่านนั้นไว้ ณ. ที่นี้ด้วย

เพราะดีเหมือนกานนะครับ  ต้อนรัน้องใหม่นะครับ