|
หัวข้อ: ปลายฝนต้นเหงา (รอเงาสุริยา) เริ่มหัวข้อโดย: Rattikal ที่ 29 กันยายน 2025, 06:59:PM emo_62 ปลายฝนคนต้นหนาว ๐ หลังฝนสิ้น รินสาย ปลายวสันต์ เข้าเหมันต์ ทุกคืน ช่างขื่นขม ไกล้หนาวผ่าน สะท้านกาย ในสายลม " ไร้อกใคร "..ให้หม่น คืนลมแรง "สุริยา" พร่างพราย พอคลายหวั่น ครั้นตะวัน ลอยลับ สูรย์อับแสง หนาวกับคล้าย ปลายลิ่ม เข้าทิ่มแทง ฟ้าจงแจ้ง สีทอง ผ่องอำพัน #รัตติกาล หัวข้อ: Re: ปลายฝนต้นเหงา (รอเงาสุริยา) เริ่มหัวข้อโดย: PIKuL ที่ 29 กันยายน 2025, 09:27:PM (https://f.ptcdn.info/211/045/000/obxy3mk752tmFv8bb4w-o.jpg)
ยามสายฝนหล่นรินมาเป็นสาย เปียกปอนทั้งร่างกายและใจฉัน ไม่ทันไรฤดูกาลแห่งเหมันต์ ก็กระชั้นรีบเร่งเข้ามาเยือน เหมือนฟากฟ้าลิขิตไม่ผิดเพี้ยน ฝากบทเรียนมากมายจนกลาดเกลื่อน หรือว่านี่คือบอกใบ้สัญญาณเตือน ลิขิตนี้ไม่อาจเคลื่อนด้วยแรงตน ถูกทอดทิ้งให้เปียกปอนและเหน็บหนาว เส้นทางที่ทอดยาวดูสับสน ฤดูกาลเปลี่ยนไปไยวกวน หยุดดิ้นรนยอมรับโชคชะตา. (https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiZJ-YZKe5F642J_pCaKzlRTOUAa3srfkFa7F0z2vn-QPt-GgBAAYZDZ9DKijZsf6unsQ9qEQoLYQhOu2yZ3r_VHGPJLTsu5VMO2GUrjDViJNIQb561MqC7QY3H5m-iej-HrjF6khsTqY/s320/pj62.gif) |