|
หัวข้อ: นิทานคำกลอน เริ่มหัวข้อโดย: manachida ที่ 25 สิงหาคม 2025, 03:57:AM นิทานคำกลอน
เรื่อง"สุนัขกตัญญู" emo_18 หมู่บ้านทุ่งของไทยในท้องถิ่น ตาหากินเก็บเกี่ยวมาแต่ก่อน ในป่าดงดินดีที่ลุ่มดอน ไม่เคยจรหรือจากความยากจน มียายอยู่คู่ทุกข์ยากฝากเรือนเหย้า ลำบากเฝ้าหลังสู้ฟ้าฝ่าแดดฝน มิย่อท้อก่อรากฐานปานอดทน ไม่เคยบ่นบากบั่นฝันเบ่งบาน มีหมาน้อยคอยนั่งฟังนอบน้อม ชื่อเจ้าค่อมคุกเข่าเฝ้ารับขาน ช่างแสนรู้ร่าร้องท่องสำราญ ค่อยค่อยคลานคลอเคล้าเข้าคลุกคลี ถึงคราฟ้าห่าฝนหล่นท่วมฝาย ตายายส่ายหน้าใส่ไม่สุขศรี น้ำท่วมนาฟ้าคะนองไม่ปรานี ทุกชีวีหวาดหวั่นวันเว้นวัน ตาเอ่ยร่ำรับรู้กับคู่รุัก น้ำมาชักช้ำชอกยอกใจฉัน ยายจ๋าเรารีบเกี่ยวรวงช่วงตีรัน ข้าวลดหลั่นก้มแล้วล้มแถวลง ยายเอ่ยว่าแม้หวังยังรอไหว ดวงตาใสทนสู้สู่ประสงค์ ประโลมปลอบตาจึงปล่อยค่อยปลดปลง เหมือนขี้ผงเข้าตาพ่อรอหลุดพ้น เจ้าค่อมจอมคิดพินิจข้อ เวลาพ่อแม่พูดถึงผลิตผล พอเข้าใจในเจ้าเข้าตาจน พ่อแม่ตนต้องตกอกตอตำ สงสารแม่แลหมายค่อมกลายมุ่ง ไปท้องคุ้งทุ่งนาเขาเช้าจดค่ำ ชวนเพื่อนน้องพ้องหมาน้อยลอยหน้านำ ขุดดินย่ำถมดินย้ายคล้ายฝายยก หมาน้อยเก่งฉกาจวาดหน่วยก้าน ช่วยบันดาลเนื้อดินดิ้นกระดก เป็นคันงอกพอกดินงามไม่งันงก จกดินขึ้นเป็นคันปั้นเป็นคู คันนาสูงจูงน้ำเซาะลงเปลี่ยนสาย ไม่ทำลายนาเราแล้วมันเปลี่ยนลู่ นัำไหลตกลงตามร่องประตู ตายายรู้เรื่องราวข่าวแสนรัก น้ำเคยท่วมสิ้นทุกข์สุขแทนที่ น้ำใจมีดีเมื่อสมานสมัคร จงฝึกฝนฝักใฝ่เฝ้าฟูมฟัก เห็นประจักษ์จดจำคือน้ำใจ สองตายายคู่ยากลำบากอยู่ ได้หมาสู้สร้างเสริมเพิ่มสดใส ความสัมพันธ์พูนผลให้พ้นภัย เป็นสายใยดียิ่งสิ่งยืนยัน ครูแดง ( มาชิดล คนประพันธ์ ) หัวข้อ: Re: กาฝากไทร เริ่มหัวข้อโดย: manachida ที่ 26 สิงหาคม 2025, 02:15:PM นิทานอีสป
กาฝากไทร ต้นกาฝากจากดินปีนไต่ไม้ ปีนต้นไทร สูงแผ่ แพร่เย็นทั่ว ชวนบรรดาหญ้ารกหมกมุ่นมัว ปีนถึงหัวยอดสูงจูงกันไป มีหมู่กามาโฉบคอยโอบอุ้ม คอยสุมทุมเที่ยวแลแถขวักไขว่ แถส่งร้องมองเห็นเป็นแรงใจ เป็นกาใหญ่ยกตนเหนือบนฟ้า กายกาดำต่ำต้อยด้อยศักดิ์ศรี แร้งอินทรีย์ร่วมคบประกบบ่า ขย่มไทรไม้คุ้มคลุมกะลา เป็นพญากาฝากมากอุบาย กาฝากน้อยต้อยต่ำเชื่อคำยุ มุทะลุลองไต่ดังใจหมาย หวังโดดเด่นเล่นหัวยั่วทำลาย จนเสียหายเย้ยฟัาลองท้าดู ช่างกระไรไม่เกรงเก่งการใหญ่ อาศัยในร่มเงาเขาเป่าหู อวดกำแหงแร้งกาพาลงรู แม้เป็นผู้อาศัยร่มไทรบัง บุญคุณไม้ไทรงามถูกหยามหมิ่น ฝูงกาบินโบกส่ายยักย้ายสั่ง กาฝากเห็นเป็นใจไต่ไม่ยั้ง ช่วยบดบังไทรงามเหยียดหยามกัน พฤกษาเล็กเด็กอ่อนนอนกิ่งโน้ม ถูกเล้าโลมลมล้อขอลงขัน เป่าลมฝากปากลมเป่าเข้าพัวพัน เข้าแข่งขันแข็งข้อต่อปีนคอ เป็นกาฝากมากใฝ่ใจถูกฝัง อีกาตั้งตัวตามลามปามต่อ เป็นกาใหญ่ในเมืองยักษ์่พรรคเยินยอ แต่งตั้งหน่อเนื้อนามติดตามนาย กาฝากไทยใจทุ่มรวมกลุ่มถ่อย อีกาคอยเคลื่อนขับขยับขยาย ความเจ้าเล่ห์ล่อแหลมแย้มลวดลาย มุ่งจุดหมายมืดมนสินบนมาร มีขนมนมเนยแจกเขยหน่อ อีกาพ่อพาผิดคิดล้างผลาญ มีพิษภัยให้ผลคบคนพาล ขนมหว่านเว้าแหว่งแจกแมลงวัน วันถัดมากามึนเมาจับเจ่าหมอง ถูกพวกพ้องล่องแพพาแปรผัน กาฝากกาหากินสิ้นหวังกัน ต่างเดียดฉัน ชิงชัย ไร้ชื่นชม ส่วนกาฝากรากฝ่อรอมูลฝอย เริ่มทยอยหยากไย่ใจขย่ม ความไม่เจียมเหลี่ยมจัดมัดอาจม มัวโง่งมลืมแหงนแสนงมงาย เป็นกาฝากมากใฝ่ใจฟอนเฟะ ใจเละเทะ ถูกทิ้งสิ่งของถ่าย พอติดตมจมตามกับความตาย แต่ก็สายชีพสิ้นใต้ดินไทร ครูแดง |