พิมพ์หน้านี้ - ..@ ย่ำรุ่ง..@

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนให้กำลังใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: panthong.kh ที่ 09 ตุลาคม 2022, 06:56:AM



หัวข้อ: ..@ ย่ำรุ่ง..@
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 09 ตุลาคม 2022, 06:56:AM
 emo_116

เมื่อย่ำรุ่ง สุริยา มาเยือนแล้ว
โพระดก เจื้อยแจ้ว เสียงแว่วหวาน
ดาราราย เกลื่อนฟ้า ราตรีกาล
พลันหยุดซ่าน สาดส่อง ท่องราตรี

แดดตอนเช้า สาดแสง แยงพื้นหล้า
ดั่งหยอกเย้า ยอดหญ้า ลดาสี
หยาดน้ำค้าง เม็ดขาว ราวมณี
พืชหลากสี เขียวสด งดงามตา

เมื่อคราสาย พรายพรับ ระยับแดด
เหมือนหมายแผด แสงฉาน อันหาญกล้า
สุริยัน เกรี้ยวกราด สาดลงมา
บนพิภพ เจิดจ้า อีกคราวัน

เจ้าน้ำค้าง พร่างพราย สลายร่าง
ปล่อยยอดหญ้า อ้างว้าง ต่างโศกศัลย์
สายลมพัด ไอร้อน ร้อนพอกัน
ดุจเย้ยหยัน อุษา ทิพย์วารี

ยิ่งยามบ่าย ข่ายแสง ยิ่งแรงฤทธิ์
ดวงอาทิตย์ เจิดจรัส รัศมี
เผาโลกร้อน ร้อนรุ่ม ขุมอเวจี
บางเวลา บางที มีเดือดดาล

บุปผาชาติ ซบกาย อยู่ปลายกิ่ง
หมดแล้วซึ่ง ทุกสิ่ง เคยหอมหวาน
ห่อเหี่ยวแห้ง กลีบหล่น จนวายปราณ
ทิ้งกิ่งก้าน ร่วงลับ กับเวลา

ครั้นยามเย็น เห็นตะวัน พลันอ่อนแสง
สุริยา ล้าแรง แยงเหลี่ยมผา
ค่ำคืนคล้อย คืบคลาน ผ่านอีกครา
เดือนดาวจ้า เจิดอจ่ม แซมราตรี

สายลมหวน ชวนให้ ใจไหวอ่อน
พัดความร้อน ผ่อนคลาย หมายสุขี
กลับคืนค่ำ ย่ำเข้า เย้ายวนยี
เมื่อชีวี   ยังอยู่ สู้ต่อไป...

พันทอง ขันธวงศ์
๙/๑๐/๖๕

 emo_116