พิมพ์หน้านี้ - คิดถึงบ้าน

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: ธรรมชาติบ้านนา ที่ 25 ธันวาคม 2013, 07:19:PM



หัวข้อ: คิดถึงบ้าน
เริ่มหัวข้อโดย: ธรรมชาติบ้านนา ที่ 25 ธันวาคม 2013, 07:19:PM
คิดถึงบ้าน

คิดถึงบ้าน ที่จากจร แรมรอนไกล
คิดถึงไอ กลิ่นโคลน และสาปควาย
คิดถึงใบยาง ใบน้อย ร้อยความหมาย
คิดถึงชาย ท้องทุ่ง เคยย่ำเดิน

คิดถึงดอก ชบา เคยเด็ดดม
คิดถึงสาย สายลม คอยพัดเพลิน
คิดถึงลูกหว้า ดำเหลือเกิน
ขึ้นอยู่บนเนิน กลางท้องนา

คิดถึง ประเพณี วิดลูกคลัก
คิดถึงปักษ์ใต้ จำจากลา
คิดถึงว่าว ซึ่งก็คือ ว่าวจุฬา
ลอยขึ้นฟ้า ท้าลมบน ทุกเย็นย่ำ

คิดถึงสะตอ กลิ่นเด็ด สุดติดใจ
แกงปลาไหล แกงส้ม ตอนมื้อค่ำ
คิดถึงบ้าน หลังน้อย ที่จดจำ
ยิ่งคิดย้ำ อยากกลับบ้านทุกเวลา


หัวข้อ: Re: คิดถึงบ้าน
เริ่มหัวข้อโดย: martinfranck ที่ 26 ธันวาคม 2013, 07:27:PM
คิดถึงวัน เวลา ฟ้าเก่าเก่า
คิดถึงเงา ที่ทอดยาว บนท้องทุ่ง
คิดถึงพ่อ แม่ป้าอา น้าคุณลุง
คิดถึงกลิ้น ฟุ้งฟุ้ง ของสาบควาย

คิดถึงรัก จากน้อง เคยครองใกล้
คิดถึงไอ อุ่นแดด แผดยามสาย
คิดถึงฟาง ที่กอด นอนทอดกาย
คิดถึงชาย ท้องทุ่ง คลุ้งท้องนา

คิดถึงงาน ลานวัดนั้น ชวนกันเที่ยว
คิดถึงเคียว เกี่ยวข้าว ทุกเช้าหนา
คิดถึงเสียง ร่ำร้อง ลั่นท้องนา
คิดถึงตา หลายคู่ เคยดูกัน

คิดถึงบ้าน หลังน้อย ที่คอยท่า
คิดถึงทุก วันเวลา ที่อยู่นั่น
คิดถึงมาก คิดถึงมาย คิดถึงกัน
แล้วสักวัน จะย้อนคืน ผืนแผ่นดิน

By Martin Franck


หัวข้อ: Re: คิดถึงบ้าน
เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 27 ธันวาคม 2013, 06:09:AM
(http://www.qzub.com/cartoon_016.gif)


คิดถึงสวน ส้มโอที่โตใหญ่
สวนกล้วยไม้หอมนัก ผักกระถิน
เคยงมหอย,กุ้ง,เต่ามาเผากิน
นุ่งถุงซิ่น ตีโป่งลงคูคลอง

คิดถึงหนุ่มบ้านสวนเคยยวนเย้า
คิดถึงเขามากมายจนใจหมอง
สาวบ้านสวนครวญหาน้ำตานอง
อกกลัดหนองมาตลาด...คลาดสายตา

"ดิน"

(http://www.qzub.com/cartoon_016.gif)


หัวข้อ: Re: คิดถึงบ้าน
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28 ธันวาคม 2013, 09:21:AM

คิดถึงบ้านหลังเก่าเสาผุกร่อน
ปลูกบนดอนริมน้ำข้างฉำฉา
หลังครัวไฟใกล้งิ้วทิวต้นคา
ถนนหน้าแนวหินดินกั้นแดน

ยกจากพื้นหนึ่งเมตรเศษคืบศอก
ฟากฝาตอกขดรัดเชือกมัดแน่น
สานไม้แตะเป็นช่องแบ่งห้องแทน
ฉาบด้วยแผ่นโปะปะกระดาษปูน

ซ่อมหลังคาเสียหายปีหลายครั้ง
ลมโถมถั่งหลุดลิ่วลอยปลิวสูญ
ฝนรั่วไหลฤดีทวีคูณ
อกอาดูรหนาวสั่นสะท้านกาย

เตรียมขนของทุกปีหนีน้ำหลาก
แสนลำบากเหงื่อโชกยามโยกย้าย
พอน้ำลดหมดวันอันตราย
กลับสู่ชายคาเรือนเคียงเถื่อนไพร

ถึงอดมื้อกินน้อยบ่อยข้างเถียง
จุดตะเกียงเมียงมองส่องไกลใกล้
เปิดฟังเพลงวิทยุม่วนจุใจ
คืนฟ้าใสนับดาวพราวแจ่มจันทร์

คิดถึงบ้านหลังเก่าเสาแปดต้น
แปดผู้คนร่้วมทุกข์ร่วมสุขสันต์
แต่เดี๋ยวนี้จากไปอยู่ไหนกัน
ปล่อยให้ฉันทอดจิตคิดเดียวดาย

รพีกาญจน์