|
หัวข้อ: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 19 กันยายน 2013, 09:52:AM เป็นมนุษย์เงินเดือนน้อยพลอยเซโซ มิเคยโก้อวดอ้างอย่างใครเห็น รักอาชีพลูกจ้างทุกอย่างเป็น จะหนาวร้อนหรือเย็นสู้ทำงาน มีครอบครัวมีลูกผูกพันจิต มีหมู่มิตรสหายสนุกสนาน สนองตอบประกอบกิจการ ให้ล่วงผ่านโดยดีมีกำไร แม้จะผ่านเดือนปีมีความหมาย แรงงานชายหรือหญิงไม่ทิ้งไหน อยู่กับที่รับจ้างนายร่ำไป นานเท่าไรก็รอขอเมตตา หัวข้อ: Re: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 19 กันยายน 2013, 04:26:PM คนมีเงิน -เดือนมากไม่อยากเล่า เรื่องมันเศร้าเจ็บจุกมีทุกข์กว่า ถึงสิ้นเดือนแทบจะมรณา ล้วนชักหน้าขาดหลังตังค์ไม่มี ทั้งค่าโน่นค่านี่จิปาถะ ต้องจ่ายดะกระเป๋าลอกดอกและหนี้ นอกและในระบบจบพอดี สิ้นเดือนนี้ของแน่แย่เหมือนเดิม --ณัชชา-- emo_111 หัวข้อ: Re: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 กันยายน 2013, 06:27:PM มีม่วงแดง แบ๊งค์เทา เอาจ่ายใช้ สิ้นเดือนใหม่ ดังนึก ยังฮึกเหิม ยกดื่มเพียว เคี้ยวเนื้อ เจือซอสเจิม นางคอยเติม ยิ้มแย้ม แกล้มสุรา ครึ่งเดือนหลัง ถังเปล่า ไร้ข้าวสาร เกลือน้ำตาล ชูรส หมดน้ำปร่า ยืนริมรั้ว หัวเอียง เสียงฮัดชา สิ้นเดือนมา เก็บตังค์ บังปากซอย emo_20 รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 19 กันยายน 2013, 08:40:PM ต้องเงินเดือน ฉันนี่ สี่หมื่นห้า รวมทั้งค่า โอที มีไม่น้อย ช่างสุขใจ จริงจริง ทิงนองนอย ซื้อเพชรพลอย เก็บไว้ หลายกิโล มีเงินทอง ไว้ใช้ ให้เขากู้ ฉันนั้นดู มาดแมน แสนจะโก้ เมื่อเวลา ไปไหน เหมือนไฮโซ ไม่ได้โม้ นะพี่ นี่เรื่องจริง ....ยากูซ่า... หัวข้อ: Re: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 20 กันยายน 2013, 01:51:AM ชำนาญการ..ครูน้อยคอยเศษเบี้ย แสนละเหี่ยหมดหวังต้องนั่งนิ่ง เดือนหมื่นห้าค่าผ่อนรถหมดเกลี้ยงจริง ใส่น้ำมันให้รถวิ่งแทบไม่มี แก๊ส น้ำปลา ค่าไฟ โทรศัพท์ คำนวณนับเริ่มข้องขัดน่าบัดสี ต้องกู้ยืม..ออมทรัพย์ครู..แสนดูดี หักเดือน.สี่ห้าพัน..ฉันอับจน ปู่..เป็นครูสามสิบปีเกือบสี่หมื่น สุดสดชื่นหัวใจ..ได้เหตุผล ตัดสินใจ..เกษียณก่อน สุดอดทน งานมากล้น งานหลายหน่วย ขอช่วยทำ กบข..หักลบไปน่าใจหาย เหลือรายได้ หมื่นกว่ากว่า สุดน่าขำ ครูบำนาญ..ชำนาญการ..นั่งพึมพำ เขียนลำนำ..ความบริสุทธิ์..มนุษย์เงินเดือน.. ริน ดอนบูรพา ๒๐ ก.ย.๕๖ หัวข้อ: Re: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 20 กันยายน 2013, 11:13:AM เงินเดือนพี่มีเท่าไหร่ให้ผู้หญิง ขอแอบอิงอุ่นไอกว่าใครเหมือน มีมากก็ใช้มากยากจะเตือน บอกเลยเพื่อนมีเท่าไหร่ไม่เคยพอ สาวไฮโซโก้หรูคู่กับหลุยส์ เธอหน้ามุ่ยก็ต้องหาบ้าจริงหนอ นักศึกษาค่าหน่วยกิตแถมติดรอ ต้องยืมพ่อยืมแม่มาแก้จน มิอยากหาลาไกลไปอยู่สวน กับเนื้อนวลซื่อใสไม่สับสน ก็พออยู่ถูไถไม่กังวล ประสาจนเสื้อผ้าไม่ใส่ตอนนอน ---กังวาน--- emo_126 หัวข้อ: Re: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 20 กันยายน 2013, 12:01:PM ท่านพี่พี่เล่ามาใช้หมื่นห้า ผมนี่หนาห้าพันยังหนาวร้อน ต้องหยิบยืมคนอื่นมาใช้ก่อน กู้เงินผ่อนรายวันก็ยังมี เป็นลูกจ้างรายเดือนมีเงื่อนไข ขาดเมื่อไหร่หักเงินแล้วเดินหนี ต้องชีช้ำทำงานมาหลายปี แต่ว่าหนี้ไม่ลดหมดตัวกัน ดีที่ใจยังรักสมัครสู้ ไม่หดหู่ท้อถอยน้อยใจนั่น ยังอดทนทำงานสำราญวัน เงินน้อยนั้นมิเป็นไรใช้เนตฟรี หัวข้อ: Re: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 20 กันยายน 2013, 03:22:PM emo_79 emo_111 emo_79 คนไม่มีเงินเดือนมาเกลื่อนกลบ ต้องคอยหลบเจ้าหนี้ที่มาเยี่ยม แม้ทั้งต้นทั้งดอกมิได้เตรียม ต้องทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอย่างเจียมตัว emo_31 ต้องทำนาทำไร่มิได้หยุด นามสมมุติ “กะ เสด ตะ กอน” กระชอนรั่ว เดี๋ยวน้ำท่วม,ฝนแล้ง,ฟ้าแกล้ง,ชัวร์ เพลี้ยลงทั่วท้องนาเข้ามาเติม emo_119 พอถึงปี ธกส. มาจ่อจด ถ้าไม่ใช้ก็จะงดหรืออดเพิ่ม วิ่งไปกู้นอกระบบกลบหนี้เดิม อาชีพเสริม ทำเห็ด อย่าเอ็ดไป emo_15 เพราะขยันเกินไปรด(น้ำ)ไม่หยุด เชื้อราผุดเขียวปี๋เหมือนขี้ไก่ ต้องขาดทุนยับเยินขาดเงินใช้ ทางบ้านไล่ทุกวัน อยากยันโครม emo_120 คนไม่มีเงินเดือนถูกเฉือนเชือด เหมือนขูดเลือดกับปูของปู่โสม จึงต้องเดินเซซังไปนั่งโทรม อย่าประโคมข่าวไป ฉันอาย เน้อ emo_10 “ไพร พนาวัลย์” ไปแอบแต่งอยู่ในป่า บ่สัมผัสผู้ได๋จ้อย emo_23 emo_111 หัวข้อ: Re: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 20 กันยายน 2013, 03:59:PM emo_116 emo_126 เงินเดือนฉัน ห้าหมื่น แสนชื่นฉ่ำ แบ่งไปทำ บุญบ้าง ไม่พรางเผลอ ใช้ไม่ถึง วันละร้อย น้อยจังเออ เช้าเย็นเจอ ไข่ต้ม สมดังใจ บ้านไม่เช่า ข้าวไม่ชื้อ คือความสัตย์ กินแต่ผัด มาม่า จนหน้าใส เงินที่เหลือ ทั้งสิ้น ฝังดินไว้ มีหลายไห รอบบ้าน สำราญจริง emo_45 พันทอง emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: มนุษย์เงินเดือน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 20 กันยายน 2013, 06:56:PM (แต่งในสวน ขอต่อกระทู้ปู่รินครับ) สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจใครจะรู้ ชีวิตครูบำนาญดงดานเถื่อน ความรู้น้อยด้อยฐานะถูกละเลือน ยืนยิ้มเจื่อนเหมือนสากปากไม่มี มิสามารถอาจฟ้องร้องนายได้ ผักพริกไข่เกลือแกงแปรงฟันสี ครีมแชมพูสบู่ยาซักผ้าที แป้งแว่นหวีลิปลื่นขึ้นราคา เกษียณกาลนานเนิ่นเผชิญชีวิต เศรษฐกิจถดถอยเงินน้อยค่า เสียต้นดอกชอกช้ำน้ำประปา บิลไฟฟ้าฌาปนสหกรณ์ ยามอาภัพอับจนคนเคียงข้าง บ้านไร้นางเหลือยุงเกาะมุ้งหมอน ห้องครัวหนูหมูไก่ใต้ถุนนอน ชมอัมพรค่อนคืนชื่นแสงจันทร์ เป็นมนุษย์เงินเดือนขอเตือนหน่อย จับใช้สอยประหยัดหัดขยัน หาได้เสริมเติมต่อพอกินกัน ไม่มีวันท้องกิ่วหิวอดตาย emo_126 รพีกาญจน์ |