|
หัวข้อ: ...ฉันกำลังเพรียกขอ....รอ......ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 15 กรกฎาคม 2013, 09:50:PM ……กับชีวิตที่ยั้งหยุด...ไร้จุดหมาย ...มองรอบกาย..ขมปร่าชา ชาและเฉย เฉย ...ดอกไม้บาน...ความรู้สึกไม่กระจ่าง....เช่นอย่างเคย ...มองผ่านเลย.....สู่ความว่าง...คว้างเดียวดาย ……เมื่อใดหนอ...จะถึงนาที...ที่ถูกกำหนด ...ได้ปล่อยปลด....เศร้าอาดูร....ให้สูญหาย ...ฉันกำลังเพรียกขอ....รอ......ความตาย ...เพราะเหนื่อยหน่าย....ทุกวินาที...............ที่หายใจ หัวข้อ: Re: ...ฉันกำลังเพรียกขอ....รอ......ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 16 กรกฎาคม 2013, 12:55:AM หนึ่งชีวิตค่ามากเกินกว่าคิด-
เพรียกหาสิทธิ์หนทางการตักษัย หลายผู้คนหวังต่อลมหายใจ เพื่อมองโลกอย่างสดใสไปตามกาล บ้างมุ่งหมายอุทิศ จิตอาสา หรือ บ้างก็ภาวนา หมายสุขศานต์ บำเพ็ญบุญตามแต่มีมุ่งศีลทาน แม้กายด้วน พิการยังสู้ทน ยกมาอ้าง หวังท่านนั้นเลิกเศร้า อาจมีเหงาบางคราพาสับสน ขอใจฮึด..สู้หน่อยนะอดทน เติมต่อดวงกมลให้แจ่มใจ เจ็บหรือจน ทนยิ้มสู้มิรู้แพ้ รวยหรือแก่ "แค่มี" จิตผ่องใส วันนี้ทุกข์ พรุ่งนี้สุขอยู่ที่ใจ ขอท่านลองคิดดูใหม่ได้โปรดเถิด emo_47 หัวข้อ: Re: ...ฉันกำลังเพรียกขอ....รอ......ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 16 กรกฎาคม 2013, 06:58:PM emo_79 emo_111 emo_79 เพราะเหนื่อยหน่ายชีวีที่มีอยู่ มิอยากสู้สิ่งใดให้บังเกิด อยู่เดียวดายไร้ผู้มาชูเชิด ไร้ความเพลิดเพลินใจในชีวี emo_27 จงอยู่อย่างปล่อยวางไม่ว้าวุ่น ใช้ความดีเป็นทุนในทุกที่ มีสติอยู่กับตัวทุกนาที อีกทั้งศีล,ทานมี,อยู่กับตัว emo_55 จงคิดดี,ทำดี,มีความสุข พูดสนุก,ทุกยามห่างความชั่ว ทำหัวใจเบิกบานเช่นใบบัว จงเกรงกลัวบาปกรรมไม่ทำเวร emo_52 ใช้ชีวิตที่เหลือคอยเกื้อหนุน เฝ้าทำบุญ,ให้ทาน,ผ่านทุกข์เข็ญ เดินสายกลางเถิดหนาอย่าลำเค็ญ ขออยู่เย็นด้วยธรรมพระสัมมา เทอญฯ emo_56 “ไพร พนาวัลย์” emo_126 หัวข้อ: Re: ...ฉันกำลังเพรียกขอ....รอ......ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 16 กรกฎาคม 2013, 09:19:PM ......ขอบคุณ...หลายหลากย้ำ...ข้อธรรมะ ...ล้วนกระจะแจ้งใจใน..เหตุ....และผล ...นั่นคือสิ่งที่ละออ....ท้อ....และมิจำนน ...อยากเห็นกลกรรม..ใคร..ก่อ....ต่อสายตา หัวข้อ: Re: ...ฉันกำลังเพรียกขอ....รอ......ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: ใบไม้ ที่ 24 กรกฎาคม 2013, 08:16:PM (http://www.picdee.com/images/2013/07/24/IMG8903-1CcAwJ.jpg) emo_62 emo_60 ถึงต่ำต้อย...น้อยนิด...ชีวิตพี่... ถึงคนดี...ตีจาก...พรากห่วงหา... รักน้อยน้อย...พลอยจาก...ไม่นำพา... แต่พี่ยา...จักไม่ท้อ...ไม่ขอตาย... emo_62 emo_62 emo_62 นาผืนน้อย...คอยน้ำ...จากฟากฟ้า... เพื่อต้นกล้า...ต้นน้อย...ที่ลอยฉาย... ข้าวขาดน้ำ...ไม่งดงาม...รอวันตาย... เมื่อฝนปราย...พร่ำพรู...ข้าวสู้นา.... emo_60 emo_60 emo_60 ข้าวต้นน้อย...ยังคอย...ยังยืนหยัด... มิยอมตัด...ใจตาย..หายหรอกหนา... โถชีวิต...ลิขิตไว้...ในชะตา... ก้ออุตส่าห์...เกิดมาแล้ว...ในร่างคน....(สู้ ๆ ๆ ) emo_60 emo_60 emo_60 ---น้ำเย็น---- หัวข้อ: Re: ...ฉันกำลังเพรียกขอ....รอ......ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: จิณห์นภา๓๖ ที่ 30 สิงหาคม 2013, 10:03:PM emo_101 แม้เธอเศร้า เราขอเศร้าเป็นเพื่อน แม้เธอเฉียน เราขอเฉียนชีวีร่วม แม้เธอคิด เราขอคิดไม่เรรวน แม้ใคร่ควร จากความทุกข์ สุดห้ามปราม ขอเวลาฟังสหายแห่งบ้านนี้ ขอเวลาซักนาทีหากผลีผาม หาใช่ถ่วงเวลา ยามสำราญ ไม่ห้ามมปราม เพียงซักถาม ขาน คิดมอง เหตุ ฉไหนมองดอกไม้ไม่งามหนอ ดวงดอกไม้ อาจยิ้มรอ นวลฉวี เหตุ ฉไหน ใจแม่หญิง ร้อนฤดี น้ำในตุ่ม แม่ก็มี ให้ชื่นใจ ชังแม่ นั้นเหนื่อยเหตุใด หรือชังแม่ บ้านกลอนนี้ มีมิตรแม่ มากเหลือหลาย ชังแม่ นั้นทุกข์ระทม ตรมเรื่องใด มิตรขอร่วมได้หรือไม่ไต่ถามที มิตรผู้นี้ เห็นช่างแม่แสนทุกข์นัก จึงตอบกลอน ชังแม่กลับยามใจเข็ญ ขอจับมือ แม่ร่วมตาย หายรำเค็ญ หากตายแล้วหมดทุกข์เข็ญ จักร่วมตาย ไม่ว่าเหตุผลกลใด้ที่แม่คิด แม้พินิจคิดดีแล้วก็ควรไม่ ไม่มีเหตุผลใด ค่าควรตาย มิตรขอแฝงคำเตือนใจ ในบทกลอน |