พิมพ์หน้านี้ - ผืนพงไพรแม้เพียงคำเรียงร้อย

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องทั่วไป => ข้อความที่เริ่มโดย: อริญชย์ ที่ 23 มิถุนายน 2013, 03:07:PM



หัวข้อ: ผืนพงไพรแม้เพียงคำเรียงร้อย
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 23 มิถุนายน 2013, 03:07:PM
(http://3.bp.blogspot.com/_dYYe5xmI7Yo/SM9DR7NWNLI/AAAAAAAAAeg/K_wE9VxlujI/S1600-R/%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%9A%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%9A%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%A5%E0%B9%87%E0%B8%94%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%99%E0%B8%B2.jpg)
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต

ผืนพงไพรแม้เพียงคำเรียงร้อย

ผืนพงไพรแม้เพียงคำเรียงร้อย
ยังเลิศเลิศลอยแต้มกลอนอักษรศรี
ชวนเพลิดเพลินภูผาและวารี
กล่อมฤดีสดชื่นทุกคืนวัน

และความจริงทั้งหมดปรากฏว่า
มวลพฤกษาเติบใหญ่เป็นไพรสัณฑ์
แว่วนกกาพรอดพร่ำเพ้อรำพัน
แสนสุขสันต์ทุกคราได้มายล

ในเมื่อต่างมองเห็นภาพเช่นนี้
จึงควรมีใจรักษ์ป่าสักหน
หาโอกาสปลูกไม้ก่อนวายชนม์
ทำให้ตนมีคุณค่าฝากฟ้าดิน!ฯ

                            อริญชย์
                        ๒๓/๖/๒๕๕๖



 emo_107


หัวข้อ: Re: ผืนพงไพรแม้เพียงคำเรียงร้อย
เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 23 มิถุนายน 2013, 04:04:PM





หญ้าวันนี้มีค่ากว่าหลายคน
ที่มานมนล้นหลั่งด้วยกังฉิน
แม้แผ่นดินถิ่นตนไม่ยลยิน
ให้ดื่มกินหมิ่นหยามทรามประโคม

อันพฤกษาหญ้ารกยังปกป้อง
เคียงประคองรองรอพะนอโน้ม
ให้ดินชื้นรื่นร่มบ่มชโลม
ร่วมประโลมปลอบโลกวิโยคพาล...

-บูรพาฯ-



 emo_126


หัวข้อ: Re: ผืนพงไพรแม้เพียงคำเรียงร้อย
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 23 มิถุนายน 2013, 09:48:PM

เสียงพรับพรับ จับฟ้า นกกาตื่น
เสียงครืนครืน ลั่นเขา เท้าสัตว์ซ่าน
เสียงเลื่อยยนต์ พ่นดัง ก้องกังวาน
เสียงสายพาน เหล็กทบ กลบพงไพร

สนยางยูง สูงล้ม ระเนระนาด
รากแก้วขาด รากฝอย รากน้อยใหญ่
ดึงดันถู เส้นแถว แนวยาวไกล
ฆ่าพืชไม้ ทำถนน เทหนทาง

ปลูกเสาไฟ เสามือถือ เสาสื่อสาร
สองฟากลาน ชมวิว ทิวทัศน์กว้าง
ทำลายป่า น่าอนาถ ปูราดยาง
อวดแอบอ้าง สร้างเมือง เรืองเจริญ

เขาจะพูด สูตรใด ใครช่างเขา
เราจะปลูก ของเรา ให้เขาเขิน
คนละต้น ฝนมา ป่าดำเนิน
ขอยอเยิน หัวใจ ที่ใสงาม

 emo_126

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: ผืนพงไพรแม้เพียงคำเรียงร้อย
เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 23 มิถุนายน 2013, 10:43:PM
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/863/12863/images/Regency/Tree/008.jpg)
ป่าเริ่มลดหมดหวังฟังเสียงเลื่อย
คนปลูกเหนื่อยคนทำลายคล้ายมาหยาม
ป่าไม่มีคนไม่มีนี่สิความ
จะลุกลามถึงรุ่นลูกคนปลูกตาย

นางไม้ใหญ่ในพงป่าอย่าอยู่เฉย
แผลงฤทธิ์เลยคนชั่วช้าพาป่าหาย
แสดงกรรมคำสาปบาปทำลาย
จงวอดวายทั้งตระกูลให้สูญพงศ์

---กังวาน---