|
หัวข้อ: ความเห็นผิด เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 04 มิถุนายน 2013, 02:20:AM ความเห็นผิด การผิดพลั้งทั้งรู้อยู่ว่าผิด ยังอาจคิดแก้ไขให้หายหมอง กลับคืนสู่แนวธรรมตามทำนอง ที่ถูกต้องถ่องแท้แม้ผิดไป การผิดพลั้งทั้งไม่รู้อยู่ว่าผิด ทั้งกลับคิดกลับเห็นเป็นสดใส ว่าถูกต้องชอบธรรมย้ำจิตใจ จะหาใครไหนเล่ามาเฝ้าเตือน เข้าใจผิดคิดเห็นว่าเป็นถูก ย่อมจะผูกพันจิตติดเป็นเงื่อน ให้แลเห็นเป็นดีมิมีเลือน คอยเฝ้าเยือนตอกย้ำทำอย่างเดิม มิจฉาทิฏฐิ หรือความเห็นผิด เข้าใจผิด คำพระท่านว่าเป็นอกุศลกรรมที่ร้ายแรงกว่าข้ออื่นๆ ผู้ที่ละเมิดพระธรรมคำสอนทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจนั้นวันหนึ่งย่อมมีโอกาสกลับตัวใจได้ ที่เป็นเช่นนี้ เพราะขณะที่ทำผิด ผู้นั้นก็รู้อยู่แก่ใจว่าทำผิด และยอมรับว่าตนเองผิด คนเช่นนี้แม้ทำผิด แต่วันหนึ่งก็ย่อมมีวันเลิกหรือสำนึกกลับตัวได้ ผิดกับคนที่ทำผิดทั้งไม่รู้ว่าตัวผิด ซ้ำร้ายกลับเข้าใจว่าสิ่งที่ทำไปนั้นถูกต้องชอบธรรมและดีงาม ความคิดที่ว่าสิ่งที่ตัวทำคือสิ่งที่ถูกต้อง เป็นความดีจะยิ่งส่งเสริมให้ผู้นั้นทำผิดเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้ตัวว่าผิด และไม่รู้สึกละอาย(กลับภูมิใจแทน) และเมื่อไม่รู้ตัวว่าผิด แต่กลับเข้าใจว่าถูก ผู้นั้นจะไม่มีวันกลับตัวได้จากความผิดเลย เพราะเขาไม่รู้ว่าผิดนั่นเอง นี่คือโทษที่ร้ายแรงของมิจฉาทิฏฐิ หรือความเห็นผิด เข้าใจผิด คำพระท่านบอกว่ามีโทษร้ายแรงว่าอกุศลกรรมข้ออื่นๆ เห็นมุนีนอยแต่งกลอนแบบคติธรรมก็เลยนึกอยากจะแต่งบ้าง Orion264(มือขวา) ๔ มิถุนายน ๒๕๕๖ |