|
หัวข้อ: เราคือใคร...ในบทกลอน?? เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 18 มีนาคม 2013, 08:57:PM เราคือใครในบทกลอนอันอ่อนหวาน ผู้ถักทอทิวากาลผ่านคืนค่ำ คือถ้อยคำธำรงในทรงจำ ทั้งดื่มด่ำดำมืดและชืดชา เราคือแสงแห่งอรุณละมุนไล้ ประดุจไฟเผาแผดยามแดดกล้า เราคือแสงแห่งดาวพราวศรัทธา และคืนวันอ่อนล้าคราลับเลือน เราคือเงาของใจที่ไขว่คว้า เอื้อมหมายม่านมายาอันคลาเคลื่อน ก่อนจางหายในสายกาลที่ผ่านเยือน ดั่งเสมือนทั้งหมด..เพียงบทกลอน ***** emo_126 หัวข้อ: Re: เราคือใคร...ในบทกลอน?? เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 19 มีนาคม 2013, 06:34:AM emo_116 จะเป็นใคร ไยเล่า เฝ้าห่วงถาม จะเป็นใคร ในนาม เฝ้าตามอ้อน จะเป็นใคร ได้สิทธิ์ ใช่ผิดตอน จะเป็นใคร ในอาทร วอนเธอฟัง ถามหัวใจ เธอดู คงรู้แน่ ถามดวงแด เธอนั้น พลันมีหวัง ถามส่วนลึก ตรึกไตร่ ในภวังค์ ถามทุกครั้ง ตั้งจิต คิดออกมา เธอจะรู้ เป็นใคร ในกลอนหวาน เธอจะซ่าน ใจซึ้ง คะนึงหา เธอจะร่าย เพลงพรม ห่มห้อมนา เธอจะร่าย มนตรา ไม่ว่ากัน เพียงแต่สูข ฤดี ที่ได้รับ เพียงสดับ กลับชื่น คืนสุขสันต์ เพียงเท่านี้ ที่ขอ รอนานวัน เพียงเท่านี้ ที่ฉัน นั้นขอเธอ พันทอง ๑๙/๐๓/๕๖ emo_116 หัวข้อ: Re: เราคือใคร...ในบทกลอน?? เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 19 มีนาคม 2013, 12:17:PM หากเธอเห็นหนึ่งจันทร์พันดาวส่อง บนฟ้าของราตรีนี้เสนอ โปรดเก็บเกี่ยวกับใจไว้นะเออ คือฝันมอบเสมอเธอทุกคราว จะร่ายเรียงเคียงสลักโลกอักษร ให้ชื่นรสบทกลอนจนร้อนผ่าว แต่ความฝันอันชื่นมิยืนยาว และปวดร้าวแม้จิตคิดครอบครอง อีกโลกของความจริงเราสิงสู่ ความต่างรู้แก่ใจไม่หม่นหมอง แยกสองโลกจากกันโดยครรลอง จะมิต้องร้องร่ำเสียน้ำตา ***** emo_126 |