พิมพ์หน้านี้ - นกกระจอกพลัดถิ่น

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนตลกๆ ฮาเฮ => ข้อความที่เริ่มโดย: อริญชย์ ที่ 05 กันยายน 2012, 05:52:PM



หัวข้อ: นกกระจอกพลัดถิ่น
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 05 กันยายน 2012, 05:52:PM
(http://www.bloggang.com/data/sopheamai/picture/1190278082.jpg)
ขอบคุณภาพประกอบ(นกกระจอกป่าทองเหลือง)จากอินเตอร์เน็ต

     นกกระจอกพลัดถิ่น

นกกระจอกโบยบินพลัดถิ่นฐาน
มุ่งสู่ม่านฟ้าไกลที่ใฝ่ฝัน
หมายคว้าดาวพราวนภาแจ่มลาวัณย์
ไม่หวาดหวั่นแสงแดดที่แผดแรง

แท้จริงอยากโฉบเฉี่ยวล่าเหยี่ยวเล่น
ให้เพื่อนเห็นแล้วบอกกระจอกแกร่ง
บินวิบวับฟันฝ่าเพื่อหาแซง
มีนามแฝงเหนือชั้นน่าพรั่นพรึง

จำบินลาป่าไพรจากไกลแคว้น
หาดินแดนที่ยังไม่เคยไปถึง
หวังพบหยาดน้ำฟ้าอันตราตรึง
หนีคำซึ่งสัพยอกกระจอกจริง

มาสร้างรังเพื่ออยู่กลางหมู่ห่าน
กลับลนลานฉุกละหุกไปทุกสิ่ง
มิมีใครหวานซึ้งให้พึ่งพิง
ถูกทอดทิ้งทับถมระทมใจ

นกกระจอกจึงโบยบินกลับถิ่นเก่า
พบผองเผ่าเพื่อนกันรับขวัญใหม่
แสนยินดีทั่วหน้าทั้งป่าไพร
พร้อมบินไล่หยอกเล่นดั่งเช่นเคย!ฯ

                       อริญชย์
                     ๕/๙/๒๕๕๕

ปล.ว่าจะลงห้องกลอนปรัชญา ก็จะขายหน้าเปล่า ๆ  ลงห้องนี้ละกัน ทุกท่าน
อีกอย่าง กลอนปรัชญา นี่เขามีแต่นกกางเขน นกขมิ้น จึงไพเราะเพราะพริ้ง
นี่มานกกระจอกเฉยเลย ห้า ห้า



 emo_107 emo_60 emo_84 emo_60 emo_107


หัวข้อ: Re: นกกระจอกพลัดถิ่น
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 05 กันยายน 2012, 08:26:PM
คำกระจอกอาภัพ แสนอับโชค
ทั้งทุกข์โศกมากมายไม่อยากเผย
อยากเปลี่ยนชื่อกลัววุ่นไม่คุ้นเลย
คำเปรียบเปรย"กระจอก"บอกไม่ดี

แต่ทว่าชื่อนั้นสำคัญไฉน
ใช่เป็นไปตามคำย้ำถ้วนถี่
นกกระจอกโผผินบินเสรี
ไม่เห็นมีใครมาคิดฆ่ามัน

ใครกินนกกระจอกจะบอกให้
ทั้งมือไม้หน้าตาแข้งขาสั่น
นี่แค่เป็นเพียงคำร่ำลือกัน
กลัวโรคพากินสันมันจะเยือน

--ณัชชา--

 emo_86


หัวข้อ: Re: นกกระจอกพลัดถิ่น
เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 05 กันยายน 2012, 10:19:PM
(http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSJKzrEmODFkJEG9teu3Z_9FbDZ23dlRZQN37kJTKERXo46eKOZcA)

โอ้..เจ้านกอ่อนหัด..บินพลัดถิ่น
ถูกหยามหมิ่นถิ่นไกลช่างไร้เพื่อน
โดนกระแสแหดักเพื่อตักเตือน
โปรดลบเลือนลืมมัน..ในวันนี้

(http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRT4xNoZmxNjzlJW6xpOje8OKEMFD7P4GncVeZJFB0j4R8oSFRt)

ใจเจ้าถูกทารุณ..แต่บุญเก่า
ทำให้เราเคียงคบ..เลิกหลบหนี
ช่วยกันสร้างรังรองของชีวี
พร้อมจรดบทกวี..ในชีวา

(http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRpj-TJhV8HatzEwIJWZ9XCQikWIRQ6GNAChrPNszPvUsbdTVQpnQ)

มิมีใครเหยียดหยามประนามร่าง
เมื่อโลกสร้างสมดุลย์แห่งคุณค่า
เราจะปลูก"ต้นรักอักษรา"
เสริมวิชา..ผูกพัน..วรรณกรรม

(http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRkNXVaOktM3xagDlBkA_u7S5_R_CKIvSecxlActgXyvuzOnNw2)




หัวข้อ: Re: นกกระจอกพลัดถิ่น
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 กันยายน 2012, 10:47:PM
คำกระจอกอาภัพ แสนอับโชค
ทั้งทุกข์โศกมากมายไม่อยากเผย
อยากเปลี่ยนชื่อกลัววุ่นไม่คุ้นเลย
คำเปรียบเปรย"กระจอก"บอกไม่ดี

แต่ทว่าชื่อนั้นสำคัญไฉน
ใช่เป็นไปตามคำย้ำถ้วนถี่
นกกระจอกโผผินบินเสรี
ไม่เห็นมีใครมาคิดฆ่ามัน

ใครกินนกกระจอกจะบอกให้
ทั้งมือไม้หน้าตาแข้งขาสั่น
นี่แค่เป็นเพียงคำร่ำลือกัน
กลัวโรคพากินสันมันจะเยือน

--ณัชชา--

 emo_86

นกกระจอก ถิ่นฐาน ดงดานป่า
กาลต่อมา ถลาไกล จากไพรเถื่อน
ออกหากิน บินเลาะ เกาะชานเรือน
เลยถูกเบือน.กระจอก.บอกไม่ดี

คนกระจอก งอกง่อย ต่ำต้อยนัก
ไม่น่ารัก อ่อนเปลี้ย เสียศักดิ์ศรี
เดินขาลาก ปากเล็กน้อย ถ้อยพาที
คำเหล่านี้ แปลบอก กระจอกเอย

 emo_126

รพีกาญจน์ 59



หัวข้อ: Re: นกกระจอกพลัดถิ่น
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 06 กันยายน 2012, 08:54:AM
มันอาศัยชายคาแถวหน้าบ้าน
อึ..กองบานมากมายมันถ่ายเฉย
มองเห็นแล้วเปื้อนเปรอะเลอะจังเลย
ก็ยังเคยอยู่บ้างล้างอึมัน

“นกกระจอกเข้ารัง”ฟังความหมาย
เสียงก็คล้ายมนุษย์สุดขบขัน
ประชุมทีวุ่นวายไม่ต่างกัน
คุยประชันแยกไม่ออก “จอก”กับ”คน”

ณัช

(ฝนตก พายุเข้า นกกระจอกเปียกฝน)

 emo_30


หัวข้อ: Re: นกกระจอกพลัดถิ่น
เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 06 กันยายน 2012, 11:20:AM



นกกระจอก ไม่ทัน ได้กินน้ำ
ถูกตอกย้ำ ทุกครา พาหมองหม่น
ช่างมาไว ไปไว ไม่อึดทน
เลิกซุกซน เก็บกด หมดน้ำยา

นกระจอก เลี้ยงเท่าไร ก็ไม่เชื่อง
มันสิ้นเปลือง เปล่าเปล่า ไม่เข้าท่า
เหมือนคบคน น่าชัง หวังเงินตรา
เสียเวลา เปล่าประโยชน์ โปรดจงตรอง



......ยากูซ่า......


หัวข้อ: Re: นกกระจอกพลัดถิ่น
เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 06 กันยายน 2012, 12:40:PM
นกกระจอก หากิน ในถิ่นใกล้
มันคล่องไว คลุกคลิก พลิกสมอง
สายตาจ้อง มองไกล ใจมันตรอง
หยิบจิกของ เม็ดข้าว ราวปืนกล
หัวกระดิก หางเด่น เป็นสั่นสั่น
คล้ายกับมัน รับรู้ ศัตรูสน
จึงชะเง้อ แลหา ฟ้าข้างบน
บินถลา จับต้น ขนหลุดลอย