ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

...ผู้หญิง - สตรี   

...................สหายเอย
วานเฉลยว่าสตรีสวยที่ไหน
สวยที่ตาซึ้งงามหวามหัวใจ
สวยที่แก้มอำไพผ่องชมพู

สวยที่โอษฐ์เต็มอิ่มยิ้มน่าจูบ
สวยที่รูปร่างระหงทรงเพรียวหรู
สวยที่อกอันชายต้องร้องอู้ฮู้
สวยตะโพกชวนดูเดินแนบเนียน

บ้างว่าสวยพร้อมพรายยามอายเหนียม
บ้างว่าเยี่ยมก็ตรงตอนงอนปวดเศียร
บ้างว่าสวยพร้อมสรรพเมื่อดับเทียน
บ้างว่าสวยเพราะเธอเพียรให้ชมเชย

สวยเพราะแสนรักผัวจนกลัวหงอ
สวยเพราะรอเป็นเท้าหลังฟังเฉยเฉย
สวยเพราะผัวมีเมียน้อยปล่อยตามเคย
สวยเพราะเป็นทาสเชลยเสมอไป

..................สหายเอย
คำเฉลยต่อไปนี้เข้าทีไหม
สวยเพราะทำงานแข็งกร้านแกร่งไกร
เพื่อช่วยมวลชนไทยที่มืดมน

เพื่อช่วยให้เขาได้มีที่เรียนร่ำ
มีงานทำมีเงินจ่ายหายขัดสน
มีบ้านอยู่อย่างเป็นสุขทั่วทุกคน
งานเพื่อชนทั้งสิ้นอยู่กินดี

สวยเพราะเป็นเท้าหน้าขวาหรือซ้าย
เทียมเท่าชายเชิดความรักในศักดิ์ศรี
ใช่แขวนชีพไว้กับผัว ชั่วตาปี
ใช้ความสามารถที่มีกอบกิจกรรม

จงตื่นเถิดรู้ตนว่าตนสามารถ
จงองอาจอย่ายอมให้ใครเหยียบย่ำ
แม่แห่งลูก แม่แห่งโลก แม่แห่งธรรม
สองมือแม้นแม่แรงค้ำโลกและคน

เธอจักสวยเพราะคำนึงซึ่งในสิทธิ
ที่ควรมีเสมอมิตรทุกแห่งหน
สิทธิ..หะหา..จงเธอปองสิทธิของตน
สวยด้วยศักดิ์ “เสรีชน” ใช่เชลย

ศรีนาคร (จิตร ภูมิศักดิ์)

บทประพันธ์ร้อยกรองชิ้นนี้ เป็นมุมมองที่มีต่อสตรีในทัศนะที่ควรจะเป็น ของจิตร ภูมิศักดิ์ โดยใช้นามปากกา “ศรีนาคร”
ที่มา: เลิศชาย  ปานมุข.(2552).บทกวีของจิตร  ภูมิศักดิ์.[ออนไลน์].(สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2554).เข้าถึงได้จาก:http://www.banprak-nfe.com/webboard/index.php?topic=477.0

วันสตรีไทย ตรงกับวันที่ 1 สิงหาคมของทุกปี โดยสมเด็จพระนางเจ้าฯ
พระบรมราชินีนาถ พระราชทานไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2546

จัดตั้งขึ้นเพื่อเทิดพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ เนื่องใน
วันมหามงคล 12 สิงหาคม ซึ่งเป็นวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของพระองค์
ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณที่ทรงมีพระวิริยะอุตสาหะ ตรากตรำ
บำเพ็ญพระราชกรณียกิจเพื่อให้คนไทยได้มีอาชีพ และได้พระราชทานให้

วันที่ 1 สิงหาคมเป็น "วันสตรีไทย" ของทุกปี เพื่อให้ผู้หญิงไทยมีโอกาสแสดงถึง
ความรู้ ความสามารถในการพัฒนาประเทศ ควบคู่ไปกับการสร้างความเข้มแข็ง
ให้สถาบันสังคม และให้สามารถเทียบเท่าสตรีสากลของหลายประเทศที่เจริญแล้ว

.............สตรี
                              
...ใช่ที่ หยาดหยด สดสวย
สำรวย รูปงาม นามหวาน
ใช่ที่ ห่างไกล การงาน
สำราญ แต่สุข ทุกวัน

...แท้เธอ ทัดเทียม บุรุษ
ผ่องผุด เพราะงาน การขยัน
หัวใจ ยุติธรรม สำคัญ
พร้อมพลัน สรรค์โลก รื่นรมย์

โอ้แม่ แห่งลูก แห่งธรรม
มือค้ำ โลกผุด พิสุทธิ์สม
แบบอย่าง แห่งรัก อุดม
สืบสังคม เมตตา รักเอย

ที่มา :
- สองบทแรก (จากความทรงจำ) ดัดแปลงจาก “สตรี (พ.ศ. ๒๕๑๖-๒๕๑๙)
ของนักศึกษานิรนาม กลุ่มผู้หญิง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
 - สองบาทแรกของบทท้าย  ได้จาก
“แม่แห่งลูก แม่แห่งโลก แม่แห่งธรรม
สองมือแม้น แม่แรงค้ำ    โลกและคน”

ศรีนาคร (จิตร ภูมิศักดิ์)

           สตรี ผู้กล้า ยิ่งใหญ่
           ทำให้  โลกสวย  ดีด้วย
         น่ารัก  น่าคบ   อำนวย
       งานด้วย เก่งพลัน ทุกอย่าง
      โลกเรา  ขาดหญิง ขาดสวย
      จะช่วย   ให้พบ หนทาง
     ราบรื่น    ชื่นใจ  กับนาง
    ระหวาง เคียงคู่  ดูใจ
    เคารพ  ในรัก  หญิงแท้
   เผือแผ่  เมตตา ยื่นให้
   รักลูก  รักผัว  ด้วยใจ
   มอบให้  ครอบครัว หนึ่งเดียว