|
หัวข้อ: ......สุขที่คิด-ผิดที่คอย...... เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 24 พฤษภาคม 2012, 09:20:PM (http://www.bloggang.com/data/s/skit/picture/1268147751.jpg) ชอบนัดคบหลบยาย...แอบไปหา ริมคันนาเถียงงามเมื่อยามสาย เล่นเป่ากบหลบเร้นไม่เห็นกาย กับเพื่อนชายวัยเยาว์ที่เราคอย หลังไถดะพรวนดิน...เก็บกินแห้ว น้ำเข้าแล้วดำกล้าหน้าปูหอย เธอคนหาฉันเตรียมกระเทียมซอย แล้วทะยอยปิ้งย่างข้างเถียงนา พริกมะนาวของมัก...ตำบักหุ่ง ยอดผักบุ้งใต้ถุนบุญนักหนา ฝักกระถินยอดอ่อนยำต่อนปลา จำติดตาเสียงหัวเราะเคาะกะละมัง คืนที่ฉันกำกับ...รอจับหนู เธอกระซิบข้างหู..โน่นกระหัง ฉันโดดกอดซุกอกตลกจัง ร้องเสียงดัง...ไม่เอา)))..ไม่เอา)))..อย่าเกาคอ ภาพจางเทาเยาว์วัย...เมื่อไกลจาก เธอต่างหากไร้เยื่อไม่เหลือหรอ หลายปีก่อนเจอกันคะยั้นคะยอ ออกพรรษา..นัดมารอพนอจันทร์ หลังจากย้อนความเก่า...มาเย้าหยอก เธอกล้าบอกว่าฉันใช่"รักในฝัน" ฉันเกือบเผลอพูดไป"ใช่เหมือนกัน" ยั้งไว้ทัน...เกือบเสียหน้าเก็บท่าที ก่อนจะจากเธอว่า...ก่อนหน้าหนาว จะแต่งสาวคนรักด้วยศักดิ์ศรี เก็บออมไว้พอได้อยู่หลายปี อยากจะมีเมียสักคน.......(ฉันทนฟัง) emo_62 หัวข้อ: Re: ......สุขที่คิด-ผิดที่คอย...... เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 24 พฤษภาคม 2012, 10:44:PM นั่งคอยคำจำนรรจาไม่ช้านัก ผู้อันเป็นที่รักสะกิดหลัง มือปิดปากกระซิบว่าอย่าเสียงดัง แม่ลับหลังไปสักครู่ดูนกป่า ลงเป็นกลุ่มรุมทึ้งดึงเม็ดข้าว ปลายลมว่าวชุมนักหมู่ปักษา ก่อนพี่ช่วยเป็นหลักปักดำนา จนข้าวกล้าแตกรวงเป็นพวงพุ่ม ไปไหนมาตั้งนานพาลให้เขว เที่ยวโฉเกเฉไฉใจน้องกลุ้ม ตอบมาน๊ะช่อมะกอกดอกมะรุม ถ้าจนมุมเดี๋ยวจะเหน็บให้เจ็บจิต ได้ฟังคำอ้อยสร้อยน้อยใจนั่น พี่จึงหันหลังเล็งเพ่งพินิจ ผิวเนื้อนวลดูดำคล้ำไปนิด ช่อมะขวิดน้องหนักงานการไร่นา คิดถึงเหลือคณานับขอรับขวัญ หอมแจ่มจันทร์สมกับคำที่ร่ำหา ที่รับปากรับประกันตามสัญญา ออกพรรษาจัดแจงแต่งอนงค์ ทองสิบบาทเงินสิบหมื่นคงชื่นแม่ เตรียมเถ้าแก่พ่อกำนันตามประสงค์ ขึ้นเก้าค่ำเดือนยี่ที่น้ำลง พี่มั่นคงปักดำทำนาน้อง เนิน โมเม หัวข้อ: Re: ......สุขที่คิด-ผิดที่คอย...... เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 25 พฤษภาคม 2012, 10:09:AM (http://g1.s1sf.com/2/12/org/102/2043093.jpg) นกกระเรียนเซียนรัก...มาทักตอบ ตามระบอบหลอกล่อสองต่อสอง รู้ว่าฝ่ายหนึ่งช้ำค้ำประคอง ถ้าแม้นลองรักตอบ...กลัวบอบช้ำ สุขที่คิด-ผิดที่คอย...เป็นรอยแผล เกรงเหลือบแลกระหยิ่มให้อิ่มหนำ อย่ามาเย้ยเชยชวนรัญจวนจำ เผลอระบำคำกวี..จนปรีดา เธอล้อเล่นเป็นสนุก...ทุกข์ผู้อื่น ความขมขื่นถูกผิดปริศนา ใจบอบช้ำคำชายมาหลายครา อย่าเจรจาเหมือนจริงแบบลิงลม ชื่อของเธอเขียนผวนชวนให้ฝัน ชื่อของฉันคือเพลงบรรเลงขม รักของเธอเพ้อผวนให้ชวนชม รักระบมของฉัน...ฤๅผันแปร เจ้ากระเรียนเซียนรัก...สำนักไหน? อย่าเหลวไหลแสร้งเกี่ยงมาเหวี่ยงแห สาวบ้านนอกหลอกง่ายหมายวอแว คิดรังแกซ้ำซ้อน...ร่ายกลอนยาวววววว... emo_62 |