ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จากดินหญ้าป่าเขา  ใต้ร่มเงาผืนไม้ใหญ่

สู่กรุงเทพแดนไกล  เอาหัวใจเป็นเดิมพัน

ใต้ร่มตึกระฟ้า  ตระกาลตาเหมือนเมืองฝัน

ผู้คนบนสัมพันธ์  เขาเห็นกันบ้างหรือเปล่า

คืนนี้ลมราวี  เพิ่มดีกรีความเหน็บหนาว

ค่ำคืนฟ้าไร้ดาว  ดวงตาขาวไร้หัวใจ

เหม่อมองบนฟ้ากว้าง  แสนอ้างว้างเกินกั้นไหว

ลูกจ๋าเจ้าจากไป  อีกเมื่อไร. .จะกลับมา

เงินทองไม่ต้องการ  อยากพบพานนะลูกจ๋า

บนเมืองที่ไกลตา  พรากลูกยาจากเมืองดอน

น้ำตาแม่สะอื้น  ทั้งหลับตื่นมิถ่ายถอน

ค่ำเช้าเฝ้าขอพร  พบเจ้าก่อนจะสิ้นใจ. . .

จากไปนานเนิ่นแล้ว. . . .ลูกยา

ห่วงแม่เฝ้าห่วงหา. . . .ค่ำเช้า

เพียงส่งข่าวกลับมา. . . .บอกแม่

ทุกค่ำคืนแม่เฝ้า. . . .หวั่นเพ้อขอพร

วอนกราบเทพทั่วฟ้า. . . .พรหมแดน

พระมิ่งขวัญเมืองแมน. . . .ช่วยย้าย

ลูกแม่ที่หวงแหน. . . .เกินกล่าววาจา

ก่อนที่ลมสุดท้าย. . . .แม่นี้ หมดลง. . .