|
หัวข้อ: ธรณีกันแสง เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 30 มกราคม 2012, 06:30:PM ฉันเห็นรอย กังวล บนใบไม้ ความหวั่นไหว หงอยเหงา เหล่าต้นหญ้า แวววิตก เหือดแห้ง แห่งธารา คราบน้ำตา ส่ำสัตว์ เปื้อนชัดเจน ฉันแว่วเสียง พระพาย คล้ายกำสรวล ปฐพี โหยหวน ครวญทุกข์เข็ญ มวลแมลง หม่นหมอง ร้องลำเค็ญ ผสานเป็น เพลงวิโยค โศกรำพัน สรรพสิ่ง แจ้งใน ภัยพิบัติ โทมนัส ระคน ก่นเย้ยหยัน สังเวชปวง มนุษย์ สุดดึงดัน โลภโมหันธ์ ทำลาย ไม่ละลด มุ่งล้างผลาญ เหยียบย่ำ ธรรมชาติ ลางพินาศ นานา จึ่งปรากฏ มลภาวะ ปกคลุม สุมรันทด โลกเจียนหมด ทรัพยากร ยังนอนใจ ธรณี กันแสง แฝงอาเพศ พ่ายกิเลส จำนน คนมักใหญ่ ดิน,น้ำ,ลม สัตว์ป่า พนาไพร ต่างร่ำไห้ จาบัลย์ ฉันได้ยิน สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: ธรณีกันแสง เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 30 มกราคม 2012, 07:33:PM (http://picth.com/get/wDFj9/baimai1_resize.jpg) ใบไม่ร่วงราวกับสดับสิ่ง ไม่ไหวนิ่งทิ้งล่างบนทางพื้น มองใบแดงแฝงสมดูกลมกลืน แนบกับผืนพื้นดินถิ่นธานี ราวจะเอ่ยเผยว่าอาเพศล้น ตนจึงหล่นบนพื้นกล้ำกลืนนี่ พนาไพรใจหวั่นพรั่นฤดี ธรณีนี้ต้องหมองครางครวญ (http://picth.com/get/gbJiE/baimai2_resize.gif) พฤกษ์พงไพรในป่าพนากว้าง ดูอ้างว้างพรางเสียงเจรียงหวน หริ่งเรไรใคร่เงียบเชียบจนจวน- กำสรวนครวญมาน้ำตาริน มฤคจะหมดสลดเศร้า อดชมเขาเจ้าแล้วจากแนวถิ่น สัตว์ใหญ่น้อยค่อยลดหมดแผ่นดิน กระแสสินธุ์ผินแจ้งแห้งเหือดไป (http://picth.com/get/Syeo9/baimai3_resize_resize.jpg) ท้องนภาครามืดจนชืดหมอง กลั่นน้ำตาพร่านองเหมือนร้องไห้ หล่นเปาะแปะแหมะพื้นวันคืนใด เหมือนโลหิตพิศไหลฤทัยตรม น้ำที่แห้งแสร้งเล่นประเด็นเก่า ไม่บรรเทาเท่าเดิมเสริมท่วมสม สิหล่นลงตรงพืนกลืนระทม ธานินทร์จมล่มสลายทลายไป (http://picth.com/get/zk8nV/baimai4_resize.jpg) ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ หัวข้อ: Re: ธรณีกันแสง เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 30 มกราคม 2012, 08:52:PM ไม้ล้ม เกลื่อนกล่น ต้นแล้วต้น สายชล เหือดสิ้น หยุดรินไหล ป่งพง ดงเดิม เริ่มหมดไป สัตว์ใหญ่ สัตว์น้อย พลอยสูญพันธุ์ น้ำมือ มนุษย์ สุดฉกาจ พิฆาต ถากเถือก มิเลือกสรร หยิบยื่น ความทุกข์ อุกฉกรรจ์ โมหันธ์ มักได้ ไม่รู้พอ สุนทรวิทย์ |