|
หัวข้อ: ...บทกวีนี้..มีมนตร์..รัก... เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 08 มกราคม 2012, 07:45:AM ...บทกวีนี้..มีมนตร์..รัก... ด้วยความรักเป็นความรู้สึกที่ประเสริฐ์ และมีมนตร์ขลังที่ยิ่งใหญ่กว่าใดทั้งปวง จึงขอเรียนเชิญทุกๆท่าน ที่มีบทกวี ที่ซึ้งประทับใจ, ,ผูกพัน,หลงใหลเกี่ยวกับความรัก. มาร่วมจารึกเป็นอนุสรณ์เก็บไว้ เพื่อแบ่งปันประโยชน์ให้ได้ชื่นชมกัน จะเป็นผลงานที่มีชื่อหรือไม่มีก็ได้ค่ะ กลอนถูกต้องตามฉันทลักษณ์หรือกลอนเปล่าก็ได้นะค๊ะ อย่าลืมให้เครดิตผู้ประพันธ์ด้วยการอ้างอิงชื่อด้วยจ้า ด้วยใจรักและความปรารถนาดี รัตนาวดี emo_116 หัวข้อ: Re: ...บทกวีนี้..มีมนตร์..รัก..."ประกายรัก..จากดวงตา? เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 08 มกราคม 2012, 07:50:AM "ประกายรัก..จากดวงตา? ๐ ๐ เธอบอกเล่าทั้งหลายมากมายสิ่ง ปรากฎนิ่งซ่อนไว้ในตาฝัน ยามใดสบสัมผัสอัศจรรย์ หลงงงงันในห้วงบ่วงรักเธอ ๐ เป็นกระจกสะท้อนอ้อนรักฉัน ประกายตาสวรรค์ทำฉันเซ่อ อ่านเท่าไหร่ไม่หมดรสปรนเปรอ ยิ่งควานเจอยิ่งรักถักสายใย ๐ ตาเธอนิ่งทำฉันสั่นทุกครั้ง เผลอสัมผัสเธอทั้งพลั้งอ่อนไหว ยังลอบดูอยากเห็นเช่นภาพนัยน์ ที่เธอเก็บฉันไว้ในแววตา ๐ ได้เห็นเงาตัวเองละเลงยิ้ม บนความนิ่มของรักยากค้นหา เห็นเงาฉันเปี่ยมสุขทุกเวลา สื่อภาษาล้นออกบอกตัวจริง ๐ ประกายตาบรรยายอย่างใสซื่อ สะท้อนสื่อความนัยใจทุกสิ่ง ที่เธอใช้บอกรักหลักอ้างอิง ทำฉันยิ่งมั่นใจไร้เล่ห์ลวง ๐ เธอบอกรักด้วยตาคราที่เห็น ส่งแววตาใสเย็นเน้นเป็นห่วง ตาฉันก็ส่งถ่ายใจทั้งดวง เราต่างล้วงตอบรับกับดวงตา.. ระนาดเอก หัวข้อ: Re: ...บทกวีนี้..มีมนตร์..รัก...**..รักให้เป็น..** เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 08 มกราคม 2012, 08:18:AM **..รักให้เป็น..** รักนั้นหรือคือให้ยามได้พบ จึงสงบซบอิงทุกสิ่งหมาย อาจมีบ้างห่างเหินดำเนินกราย แต่สุดท้ายสายใยไม่เปลี่ยนแปลง จงล่วงรู้ดูรักใช่กักขัง จงร่วมฟังยั้งเตือนเกลื่อนแสลง จงอยู่ข้างสร้างข้อเพื่อต่อแรง จงอย่าแสร้งแบ่งเขตด้วยเลศนัย เพียงมีเราเท่านั้นร่วมฟันฝ่า โชคชะตาพาสู้ย่อมอยู่ไหว แม้หนักหนาสาหัสเร่งรัดไป ยอมอภัยให้เสมอเมื่อเผลอทรวง... ปรางทิพย์ หัวข้อ: Re: ...บทกวีนี้..มีมนตร์..รัก..."ความรักของแม่" เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 08 มกราคม 2012, 08:48:AM ...ความรักของแม่... อันความรัก ของแม่ นี่แท้ยิ่ง เป็นรักจริง เกินใด ได้บ่งชี้ หากเปรียบได้ คงแก้วเก็จเพชรมณี พิสุทธิ์ศรีล้ำค่า ประดับจินต์ มีมีสิ่ง ทำลาย ที่หมายพราก รักแม่ฝาก ลูกยา พาถวิล ขอบฟ้ากว้าง ยังว่าน้อย รักร้อยริน จากชีวิน ของแม่ แค่เสี้ยวใจ ทั้งชีวี พลีได้ เพื่อให้ลูก สายใยผูก เพียงขวัญ ไม่หวั่นไหว ปรารถนา คือสุข มอบลูกไป ถึงแม่ทุกข์ ยอมได้ ในดวงมาน.... "สุนันยา" หัวข้อ: Re: ...บทกวีนี้..มีมนตร์..รัก... เริ่มหัวข้อโดย: ไม่รู้ใจ ที่ 08 มกราคม 2012, 01:56:PM แต่งกลอนรักอย่างไร ไม่ให้หวาน เหมือนห้ามเดือนเคลื่อนเพ็ญอย่าเด่นฟ้า ห้ามนกกาอย่าบินเลิกผินโผ ห้ามแสงสาดศิริสุริโย ห้ามยูงใหญ่ไหนโต ต่ำเตี้ยตาม อันน้ำตาลหวานได้ใครปรุงรส ผกาสดหอมใส่ให้ใครถาม ทะเลผืนคลื่นแซมใครแต้มงาม หรือฟ้าครามเมฆคล้อยต้องคอยใคร แหละกลอนรักมักหวานเช่นนั้นแล้ว จะเกลื่อนกรวดกลบแก้ว ที่แววใส ก็วาววับระยับยิบยังหยิบใจ เกินกว่าขมถมใด จะกลบเดิม พรายม่าน สันทราย ๑๘.๐๖.๕๔ หัวข้อ: Re: ...บทกวีนี้..มีมนตร์..รัก..." เพราะอะไร " เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 09 มกราคม 2012, 01:34:AM ...เพราะอะไร... มิอาจตอบ ขอบคุณ เฝ้าครุ่นคิด รักลิขิต น้อมใจ จนไหลหลง จะร่วมทาง กว่าชีวิต ร่วงปลิดปลง มิพ-วง จรจาง ให้ร้างรัก ใจเติมใจ ใสเย็น เช่นกระแส น้อมนำแผ่ เกื้อหนุน ด้วยบุญหนัก ก่อรักเกื้อ เผื่อน้อม มาพร้อมพรัก ซึ้งใจนัก รักมั่น นิรันดร์กาล เพราะเธอคือ พ่อพระ ฉันจะมอบ ร่วมก่อกอร์ป หนทาง ทุกย่างผ่าน อุปสรรค ทั้งผอง แม้พ้องพาน จะฝังมาน เคียงคู่ อยู่ร่วมเธอ.. แซมค่ะ emo_107 หัวข้อ: Re: ...บทกวีนี้..มีมนตร์..รัก... เริ่มหัวข้อโดย: barlm 2552 ที่ 17 เมษายน 2012, 01:43:PM เพราะดวงจิตคงมั่นมิหวั่นไหว
เพราะหัวใจพร่ำหาทุกคราคร่ำ เพราะเธอคือผู้เดียวเหนี่ยวน้อมนำ ให้ชื่นฉ่ำยามเฉาและร้าวรอน หากขาดเธอขาดจิตขาดมิตรแท้ ในดวงแดหมองหมางกว่าครั้งก่อน เพียงวันนี้ขอมีรักตักหนุนนอน จะหนาวร้อนก็สุขใจ...เพราะใกล้เธอ... barlm สีทอง.... |