|
หัวข้อ: ฤาจะสิ้นสายสัมพันธ์ เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 16 ธันวาคม 2011, 09:47:PM ฉันทำผิดมากหรือจึงถือโกรธ จะทำโทษอย่างไรได้เสมอ ขออย่าเมินเฉยไปไม่มาเจอ ฉันรอเธอที่นี่ทุกวี่วัน สองเราครองอาณาจักรที่รักนี้ แต่กลับมีเพียงแต่แค่ตัวฉัน คิดถึงเคยหยอกเย้ากระเซ้ากัน ได้สรวลสันต์รื่นเริงบันเทิงใจ คืนนี้แสนเงียบเหงาเศร้าสร้อยนัก แล้วที่รักแรมร้างอยู่ทางไหน มองรอบตัวอ้างว้างแสนห่างไกล สักเมื่อไรจะคืนมาชื่นบาน อยากบอกว่าเสียใจให้รับรู้ จะฟังดูเหมาะไหมเพราะไม่หวาน วรรณศิลป์สิ้นสายหายกังวาน คิดถึงการจากไปให้งงงัน ที่นี่กลับต้องร้างและว่างเปล่า เหลือความเหงาร่วมงานการสร้างสรรค์ เราเคยชื่นรื่นรสบทประพันธ์ เธอทิ้งฝันจากไปไม่ไยดี ขอวิงวอนให้อยู่ดูแลด้วย กลับมาช่วยเหงาคลายอย่าหน่ายหนี ยังพะวงหลงฝันวันพรุ่งนี้ ฉันจะมีเธอตรงหน้า...มาส่งยิ้ม ดาว อาชาไนย หัวข้อ: Re: ฤาจะสิ้นสายสัมพันธ์ เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 17 ธันวาคม 2011, 08:49:AM (มัวแต่ตั้งท่า...มะสะลุม..ตัดหน้าจนได้)
อย่ามุ่งหมายสายสัมพันธ์อันต่อเนื่อง คงเป็นเรื่องน้ำท่วมใจน่วมนิ่ม เกิดอาการช้ำใน..ใจน้องพิม คงยืนริมระเบียงบัง..อย่ากังวล ปล่อยหัวใจ...ให้พักสักระยะ เอาชนะข้าศึกต้องฝึกฝน อย่าตัดพ้อ...ท้อกฏต้องอดทน สุขทุกข์วนปนเปอย่าเทใจ พรหมลิขิตชิดเชื้อ...ยังเชื่อยาก มั่นใจมากยังขมขื่นเป็นอื่นไหม? แม้นสลัดตัดเยื่อ..ไว้เผื่อใย ของของใคร?...ก็ของเขาเราต้อง....รอ emo_94 |