|
หัวข้อ: ขวากหนาม เริ่มหัวข้อโดย: เลดี้ ที่ 06 ธันวาคม 2011, 06:53:PM ..ขวากหนาม.. ..ขอเป็นแค่ หนามหยอก ฤาหอกทิ่ม ให้เธอลิ้ม ชิมรส ต้องกดเก็บ เวลาเธอ จิกเนื้อ ต้องเจ็บเล็บ เพียงอักเสบ ทีละน้อย ค่อยเป็นไป ขอจำแลง แปลงร่าง ให้ดูเท่ห์ เป็นไอ้เข้ ขวางคลอง ทั้งน้อยใหญ่ ใครจะผ่าน จะเข้านอก หรือออกใน ข้ามหัวใจ ฉันไม่ได้ ต้องตายฟรี ขอแนบชิด ติดต่อ ไม่ขอห่าง อยู่ข้างข้าง อย่างเงียบเงียบ เปรียบเหมือนผี ปรากฏกาย ตอนเธอเผลอ ทุกทุกที ให้ฤดี ต้องป่วนปั่น หวั่นระแวง ขอต่อเติม รสชาติ ให้ชีวิต ช่วยลิขิต หวานเปรี้ยว เอี่ยวสีแสง คอยขัดขา เป็นขวากหนาม เท่ามีแรง ไม่ยื้อแย่ง เพียงทิ่มแทง เท่านั้นพอ..^_^.. หัวข้อ: Re: ขวากหนาม เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 06 ธันวาคม 2011, 07:01:PM ดอกกุหลาบทาบดินผินจากต้น
กลีบโรยหล่นบนพื้นพานใจหวิว ดอกไม่เจ้าเหงาทรวงควงกลีบปลิว ให้ลอยลิ้วฉิวพานกาลเพลา emo_31 หัวข้อ: Re: ขวากหนาม เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 06 ธันวาคม 2011, 07:31:PM ขอจำแลง แปลงร่าง ให้ดูเท่ห์ เป็นไอ้เข้ ขวางคลอง ทั้งน้อยใหญ่ ใครจะผ่าน จะเข้านอก หรือออกใน ข้ามหัวใจ ฉันไม่ได้ ต้องตายฟรี .... เลดี้ สุดเกรงขาม หนามไหน่ เจ้าใบหอก ใครคิดหยอก หลอกเล่น ต้องเป็นผี ถึงลงน้ำ ตามไป ไล่ต่อยตี เป็นกุมภีล์ กั้นกลาง อยู่ขวางคลอง แม้สิ้นลับ ดับจิต ยังชิดแอบ อยู่เนาแนบ เคียงอยู่ เป็นคู่สอง ดังผีเน่า เข้ารับ กับโลงทอง น่าสยอง พองเกล้า ข้าเจ้ากลัว!.../ EasternMan หัวข้อ: Re: ขวากหนาม เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 06 ธันวาคม 2011, 09:25:PM ยามเลิกร้างห่างกันนั้นควรคิด ถึงชีวิตเคยเคียงคู่อยู่กันหนอ ตามราวีทีละนิดไม่คิดพอ กรรมใครก่อก็ต้องใช้ไยมากวน หมดรักเธอเพ้อไปฉันไม่กลับ สายน้ำลับแล้วไปไม่มีหวน มากลั่นแกล้งแทงใจไม่มันควร อย่ามาชวนทะเลาะไม่เหมาะเลย ทางของใครของมันฉันขอบอก เธออย่าออกจากลู่อยู่เฉยเฉย ฉันรักเขาที่สุดหยุดเปรียบเปรย เราลงเอยด้วยดีจากอย่าขวากหนาม หัวข้อ: Re: ขวากหนาม เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 08 ธันวาคม 2011, 03:03:AM ยามเลิกร้างห่างกันนั้นควรคิด ถึงชีวิตเคยเคียงคู่อยู่กันหนอ ตามราวีทีละนิดไม่คิดพอ กรรมใครก่อก็ต้องใช้ไยมากวน หมดรักเธอเพ้อไปฉันไม่กลับ สายน้ำลับแล้วไปไม่มีหวน มากลั่นแกล้งแทงใจไม่มันควร อย่ามาชวนทะเลาะไม่เหมาะเลย ทางของใครของมันฉันขอบอก เธออย่าออกจากลู่อยู่เฉยเฉย ฉันรักเขาที่สุดหยุดเปรียบเปรย เราลงเอยด้วยดีจากอย่าขวากหนาม ตอนรักกัน ทุกวัน นั้นแสนหวาน หลายเดือนผ่าน ทำให้ ใจวาบหวาม รักสองเรา สวยสด ช่างงดงาม คอยติดตาม ถามไถ่ ด้วยไมตรี เธอเจอหญิง คนใหม่ สดใสกว่า เย้ายวนตา เธอจึง รีบบึ่งหนี สลัดรัก จากฉัน ไร้ปรานี เธอไม่มี เยื่อใย ใจด้านชา ฉันตามง้อ ขอโปรด จงเห็นใจ เธอผลักไส ไล่ส่ง ตรงชี้หน้า รักสะดุด สุดสิ้น ในวิญญา เธอบอกเบื่อ ระอา น่ารำคาญ บอกให้ฉัน นั้นอยู่ ที่ของฉัน ไม่มีวัน กลับชื่น คืนสงสาร ใจฉันแตก แหลกเหลว ทรมาน รักแสนหวาน พานขม ลมปากชาย พันทอง |