|
หัวข้อ: กระจกใจ เริ่มหัวข้อโดย: Samanchon ที่ 24 สิงหาคม 2011, 11:50:AM กระจกส่องให้มองเห็น ว่าที่เป็นนี้คือฉัน ว่าที่เห็นนี้คือมัน แม้เหมันต์และจันทร์เพ็ญ กระจกส่องไฟแต่ไม้ร้อน สะท้อนน้ำแต่ไม่เย็น เห็นทุกสิ่งแต่ไม่เป็น ยากเข็ญสุขสันต์ก็ไม่เลือก กระจกฉันคือกระจกใส มองข้างในทะลุเปลือก ปล่อยวางหนักแน่นเหมือนเทือก คลายปมเชือกในทวิลักษณ์ กระจกใจส่องทุกอย่าง แต่วางทุกสิ่งด้วยรัก เพราะเดินตามวิถีมรรค เว้นวรรครักในความว่าง หัวข้อ: Re: กระจกใจ เริ่มหัวข้อโดย: Design with love ᵔᴥᵔ ที่ 24 สิงหาคม 2011, 12:25:PM กระจกเพียงสะท้อนสิ่งเบื้องหน้า เกิดภาพเงามายาเป็นภาพเหมือน เกิดเป็นเราอีกคนคอยย้ำเตือน ภาพลางเลือนตรงหน้านี่คือเรา มองสำรวจสิ่งใดบนใบหน้า เห็นหน้าตารอยยิ้มหน้าใบเก่า ยิ้มในกระจกนิ่งมองยังหยอกเย้า คอยกระเซ้าดวงใจให้หยุดมอง นี่เหละคือตัวของฉัน... หน้าใบนั้นใช่ของใครให้เป็นสอง จับใบหน้ามองกระจกใจหมายปอง อยากจะลองมองให้ลึกถึงจิตใจ แต่กระจกเพียงสะท้อนภาพตรงหน้า จะเห็นถึงใจดังว่าก็หาไม่ กระจกเพียงสะท้อนเงาใช่อื่นใด หากจิตใจสะท้อนได้ด้วย พฤติกรรม with love" หัวข้อ: Re: กระจกใจ เริ่มหัวข้อโดย: สุนัขรำพัน ที่ 24 สิงหาคม 2011, 12:42:PM เมื่อข้าพเจ้าส่องกระจก
ข้าพเจ้าพบความโกหกและปลิ้นปล้อน ข้าพเจ้าพบซ้ายขวาสลับตอน ข้าพเจ้าพบความยอกย้อนในตัวตน เมื่อข้าพเจ้าส่องกระจก ข้าพเจ้าพบความตระหนกและสับสน ข้าพเจ้าพบเนื้อในของผู้คน ข้าพเจ้าพบความฉ้อฉลของการกระทำ เมื่อข้าพเจ้าส่องกระจก ข้าพเจ้าพบการยอยกอันแสนต่ำ ข้าพเจ้าพบความทรามที่คราคร่ำ ข้าพเจ้าพบผลกรรมที่ตามสนอง เมื่อข้าพเจ้าเลิกมองกระจก ข้าพเจ้าพบความตลกที่เรียกร้อง ข้าพเจ้าพบความฝันที่กลั่นกรอง ข้าพเจ้าพบความเกี่ยวข้องในบุคคล แล้วเหตุใดข้าพเจ้าต้องเชื่อกระจก เมื่อมันมีแต่โกหกแสนฉ้อฉล เมื่อมันมีแต่ปลิ้นปล้อนมากเล่ห์กล เมื่อมันมีแต่บรรดาลดลให้คนทุกข์ แล้วเหตุใดข้าพเจ้าต้องเชื่อกระจก เมื่อคิดตกข้าพเจ้าก็มีสุข เมื่อคิดได้ก็ลืมโรคที่เร้ารุก แล้วรีบปลุกให้ตื่นพ้นในกลลวง ฯ |