|
หัวข้อ: ใจคน เริ่มหัวข้อโดย: jt ที่ 26 เมษายน 2011, 11:09:AM แสงตะวัน หันส่อง จากท้องฟ้า หมู่เมฆา มาคั่น ไม่หวั่นไหว ให้เราผอง มองเห็น เป็นเช่นไร แล้วเหตุใด ไม่ถึง ซึ่งใจคน หัวข้อ: Re: ใจคน เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 26 เมษายน 2011, 02:20:PM ทะมึนเมฆมืดหมุนพิรุณหลั่ง สิ้นโกรธาบ้าคลั่ง..แต่หลังฝน ยังแจ่มแสงแจ้งภพนภดล เคยอุระ นฤมลไหมหม่นคลาย อดีตใดใจเอ๋ยน้องเคยพลาด ไยหนอฤทธิ์พิศวาสมิขาดสาย จักให้เจ็บเหน็บจนกมลตาย ถึงจักหมายหายทนจากมลทิน แม้นแสงสูรย์กูลเกื้อกี่เมื่อก็ จักเพียรก่อทอส่องทั่วท้องถิ่น แสงแห่งรัก ภักดีสุดชีวิน จากดวงจินต์จักส่อง..สู้หมองคล้ำ แสงตะวันหันส่องจากท้องฟ้า ดาวประชันจันทราเวลาค่ำ ม่านเมฆในใจนี้ผืนสีดำ คลี่คลายช้ำเสียน้องอย่าหมองนาน หัวข้อ: Re: ใจคน เริ่มหัวข้อโดย: ข้าน้อยขอฝากตัว ที่ 26 เมษายน 2011, 04:38:PM มหรรณพแปรปรวนทวนกระแส
วายุแปรเปลี่ยนแปลงตามวิสัย ตะวันเดือนเลือนลับสลับไป มีหรือใจที่จะตรงคงเส้นวา จากวันก่อนสัญญาว่าวันนี้ ยังคงรักภักดีสิเน่หา แม้วันคืนหมุนเวียนเปลี่ยนเวลา คำสัญญายึดมั่นไม่เสื่อมคลาย แต่วันนี้หันมองไปรอบตัว เห็นเพียงแต่แสงสลัวสร่างสลาย สัมผัสได้เพียงน้ำใสที่พร่างพราย หยดไหลรินเป็นสาย...จากนัยน์ตา หัวข้อ: Re: ใจคน เริ่มหัวข้อโดย: กระรอกขาว ที่ 26 เมษายน 2011, 06:38:PM ดังแสงแสดส่องฟ้าให้ฟ้าใส มาเปรียบดังชั่งใจในคนหรือ หากเปรียบได้ใจคนไม่พ้นคือ ความมืดหรือราตรีที่ทมิฬ เพราะมีแสงส่องเย็นจึงเห็นได้ ดีหรือร้ายออกแสดงเพราะแสงศิลป์ แต่มืดบอดแสงดับจับมลทิน พินิจจินต์ไม่อาจทักใด้สักครา ใจคนนั้นปลิ้นปล้อนกะล่อนหลอก ให้อกยอกบอกเท็จเป็นมุสา แม้มองเปลือกรู้ได้ด้วยนัยน์ตา ไม่อาจหาสิ่งใดมองใจคน กระรอกขาว ^_____^ emo_106 หัวข้อ: Re: ใจคน เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 27 เมษายน 2011, 07:51:AM แบคทีเรียเล็กนั้นฉันดูได้ ทั้งดาวไถใช้กล้องส่องยังเห็น ใจคนเล่าลึกล้ำแสนลำเค็ญ คงค่อยเป็นค่อยไปดูใจคน นับประสาอะไรกับใจเขา หัวใจเราบางครั้งยังสับสน พบสิ่งยั่วหยอกเอินเพลินหลงกล ก็วกวนเวียนไปไร้แน่นอน --- สะเรเต --- (http://www.ohzeed.com/bar_078.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: ใจคน เริ่มหัวข้อโดย: อัศจรรย์จิต ที่ 27 เมษายน 2011, 09:11:AM คงไม่อาจคาดเดาได้เข้าลึก ได้เพียงตรึกตรรกะประมวลผล ถูกเกินครึ่งซึ่งใจไม่กังวล แม้ผิดปนอยู่บ้างช่างประไร เพราะรู้มากจากสุขอาจทุกข์เข็ญ หลายประเด็นเค้นหามาแก้ไข อาจเป็นเพลิงลุกลามจงถามใจ ว่าเราได้มากน้อยค่อยอยากรู้ |