พิมพ์หน้านี้ - จริงตนากาล

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ณัฐชรี ที่ 07 เมษายน 2011, 04:11:PM



หัวข้อ: จริงตนากาล
เริ่มหัวข้อโดย: ณัฐชรี ที่ 07 เมษายน 2011, 04:11:PM
(http://upic.me/i/3g/art_312451.jpg)

ฝนสาดโรยโปรยเกล็ดเมล็ดฝน
ในวันที่ฟ้าหม่นแผ่นดินหมอง
แสงอาทิตย์ไม่เห็นเป็นสีทอง
เห็นเพียงท้องนภาเมฆฟ้าครึ้ม

กัมปนาทหวาดหวั่นสนั่นไหว
เกิดแสงใหญ่จากฟ้าผ่ากระหึ่ม
เสียงคำรามระงับดับเซื่อมซึม
ความอึมครึมบรรยากาศฝนสาดเซ็น

หยดน้ำและ ไอ-ฝ้า จับกระจก
หยาดย้อยตกรินเม็ดสังเกตเห็น
ขุ่นมัวฝ้ากระจกใสเพราะไอเย็น
ฝนกระเด็นสาดมามัวกว่าเดิม

ฉันทิ้งร่างบนเตียงฟังเสียงฝน
แต่คนอีกหลายคนยังฮึกเหิม
และหลายคนแรงอ่อนยังนอนเคลิ้ม
ขณะที่หลายคนเริ่มลุกลืมตา

ฉันลุกขึ้นจากเตียงเพียงครุ่นคิด
บางอย่างติดในใจคล้ายปัญหา
มีเรื่องราวมากมายจากสายตา
เก็บร้อยเรื่องพันหน้ามาพินิจ

"จริงตนากาล"...คือ-ความจริง...หรือ-ความฝัน
กาลสำคัญหรือไม่ข้างในจิต
ทั้งสามสิ่ง...กาล,จริง,ฝัน...กลั่นความคิด
เนรมิต คำว่า "จินตนาการ"

ธรรมะชาดค้นพบธรรมชาติ
มนุษย์พลาดครรลองหลงมองผ่าน
ของมีค่าบางอย่างมีตั้งนาน
เราหลงลืมแก่นสารไปเสียเอง

มีคำกล่าวปรัชาญาสุภาษิต
ว่าความคิดเหลือล้นของคนเก่ง
ไม่อาจสู้...จินตนาการ...อันครื้นเครง
ของเหล่านักแต่งเพลงธรรมดา

.....................
สายตาฉันมองออกนอกหน้าต่าง
ความคิดพลางคิดไปไกลสุดหล้า
สายฝนเองยังคงสาดลงมา
ขณะฉัน...ใช้คำว่า "จริงตนากาล"

*ภาพจากอินเทอร์เนท


หัวข้อ: Re: จริงตนากาล
เริ่มหัวข้อโดย: Lจ้าVojกaoนบทนี้* ที่ 07 เมษายน 2011, 05:54:PM


จากความคิดจิตสร้างวางขอบเขต
เกิดเป็นเหตุแห่งผล กลสสาร
มาเกื้อหนุนหมุนนำดั่งลำธาร
ก่อเป็นห้วงจักรวาลเนิ่นนานมา

ดาวใหญ่น้อยพลอยเกิดกำเนิดซ้ำ
กฎแห่งกรรมเข้ากำกับสรรพสงสาร์
ชีวิตมวลดั่งล้วนว่ายสายธารา
อุบัติขึ้นในโลกาก่อฟ้าดิน

สรรพสัตว์ถือกำเนิดเกิดชีวิต
ต่างลิขิตต่างเส้นทางมิร้างถิ่น
เกิดห่วงโซ่อาหารการอยู่กิน
ก่อเกิดยินดีรักเกิดมักชัง

จิตวิญญาณอาทิปฏิสนธิ์
สู่จักรกลร่างกายคล้ายดังสั่ง
มีชีวิตล่วงไปไม่จีรัง
ก็หยุดยั้งร่วงหล่นปนธุลี

แล้วผลัดเปลี่ยนเวียนเกิดกำเนิดใหม่
ดุจดอกใบพฤกษาสง่าศรี
แล้วร่วงโรยชั่วกาลไม่นานปี
เป็นแบบนี้เรื่อยมาอยู่ช้านาน

ผลผลิตผิดถูกที่ปลูกผัง
ย่อมถูกฝังเรื่อยไปเช่นไถหว่าน
ใดเกิดมากลับคืนสู่พื้นดาน
ก็เหมือนจิตนาการให้เป็นไป

เกิดแล้วดับกับเห็นเป็นเกิดดับ
ทุกสิ่งสรรพไม่ดำรงคงฝืนได้
คือห้วงวนกลหลักวัฏฏจักรใจ
คงอีกนับอสงไขยจนนิรันดร์....

55555+มัวๆเอา อย่าว่ากันนะ







         


หัวข้อ: Re: จริงตนากาล
เริ่มหัวข้อโดย: ณัฐชรี ที่ 07 เมษายน 2011, 06:48:PM
ไม่มั่วหรอกครับมาตามหลักวิทยาศาสตร์ ปรัชญา และศาสนาเลย...
+1
  emo_85


หัวข้อ: Re: จริงตนากาล
เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 07 เมษายน 2011, 09:13:PM
...เห็นด้วยค่ะ+1 ทั้งสองท่าน
ทีละท่านนะคะ
ให้เกียรติเจ้าของกระทู้ก่อนค่ะ
ได้ชั่วโมงละหนึ่งท่าน อิ อิ...!!!
 emo_86


หัวข้อ: Re: จริงตนากาล
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 08 เมษายน 2011, 12:34:AM
จินตนา...รินร่ายสายภาษา
ทุกท่วงท่าอักษร...พลิ้วไสว
โบกสะบัดทำนองล่องผ่านใจ
ด้วงหนึ่งเสียง...ภายใน ดังออกมา

สื่อผสม อารมณ์อันหลากหลาย
เปล่งประกายลายงามตามภาษา
ทุกถ้อยเขียนสื่อออก...จินตนา
กลับพบว่า ก็เพียงเสียงอารมณ์

จริงตนา...รินร่ายสายสัจจะ
อักขระล้วนหมายสื่อผสม
ทุกข้อความไป่บอกชม
จะด้าน-คม ล้วนแต่ "กาล" ของ คน

จินตนาการ-จริงตนากาล
ร้อยวันวาน-วันพรุ่ง ยุ่งสับสน
เมื่อความคิด-ทางเดิน เผอิญชน
สุดใจตน จำเลือก เพื่อไขว่ไป............


หัวข้อ: Re: จริงตนากาล
เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 08 เมษายน 2011, 11:44:AM
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/740/5740/images/naret/wave1edit.jpg)


ปริปู

บางสิ่งบางอย่างมีแต่เราไม่เห็น
บางสิ่งบางอย่างเป็นแต่เราไม่รู้
บางสิ่งบางอย่างอยู่แต่เราไม่สัมผัส

ผู้คนในทะเลทรายมองเห็นโอเอสิส ณ เบื้องหน้า
ชาวประมงมองเห็นปลาบนภูเขา
ชาวนามองเห็นข้าวใต้ผืนดิน
คนใกล้ตายมองเห็นภาพสะท้อนจิต
เงาสะท้อนระหว่างจริงระหว่างเท็จ

โลกกลม
กรรมตามทัน
ภาพในจิต
การหยั่งรู้สรรพสิ่ง

สิ่งที่รู้โดยจิต
สิ่งที่รู้โดยจินต์
จินตนาการ

ฉันจะเรียก "ปริปู"
ก็คงไม่ผิดใช่ไหม?

ต้นก้ามปู
8/4/54


หัวข้อ: Re: จริงตนากาล
เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 08 เมษายน 2011, 09:51:PM


(http://image.free.in.th/z/iu/teces2ca11i0tfcaxbaf70ca82fq1xca87pc0cca2b7lpncaxvf3jycai1tp5jcaryf74tcac8i4nrca1xjwodca8jridncay9kgx2ca6yeu52canf8zykcacc08o0cazod2tbcai81gj2ca4u9hyu.jpg)

ความสงบ, ความเงียบ, ดวงดาว
ก่อรูปเป็นเรื่องราวหมื่นแสน
พำนักอยู่ด้วยกัน ณ ดินแดน
ในอ้อมแขนอบอุ่น…อย่างคุ้นเคย

จินตนาการ!!
วิญญาณเตลิดไม่เปิดเผย
ผ่านห้วงเวลาจนล่วงเลย
ก่อนระเหยไป, ในความจริง

จริงตนากาล!!
ห้วงการณ์คำนึงถึงทุกสิ่ง
สมมุติถ้อยคำนำอ้างอิง
คือการละทิ้งจาก "จินตนาการ"

สายลมแห่งปรารถนา
นำพาอณูแห่งมวลสาร
ปลดปล่อยโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ
ให้พ้นผ่านการจองจำ, เสรี

ถ้อยคำ!!
ถูกย้ำ ซ้ำเติมลงที่นี่
แม้ในบันทึกไม่เคยมี
แต่ในที่ ฉันฝัน, มันชัดเจน.
.....................

จริงตนากาลของข้าพเจ้า!
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
emo_68