ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

แม้จะจเ็บมากมายสักเพียงไหน
ก็ไม่ขอร้องไห้ให้เธอเห็น
จะไม่ขอฟูมฟายเกินจำเป็น
จะไม่ขอให้เธอเห็นความอ่อนแอ

ในคืนเหงาแหงนมองดาวที่เกลื่อนฟ้า
ดูสิหนาดวงดาวยังมีเพื่อน
อันตัวเราข้างกายช่างลางเลือน
ไม่มีเพื่อนใส่ใจ..โอ๊ย..อายดาว

นั่งมองเปลวเทีนย
ที่มันลุกเวียนมอดไหม้
เป็นความเงียบเหงาของแสงไฟ
ซึ่งไม่มีใครแลเห็นมัน

หัวใจกับเปลวเทียน
จึงเวียนกันแอบร้องไห้
เปลวเทียนจึงค่อยๆหมดไป
แต่เหงาในใจกลับเติมเต็ม

เก็บดวงใจเหงาๆใส่ลิ้นชัก
เก็บความรักที่ผิดหวังเพราะยอมแพ้
ความรู้สึกที่ไม่เคยมีใครแคร์
เก็บมาล็อคใส่กุญแจแล้วปิดตาย

จะเหลือแต่หัวใจที่ตายด้าน
จะเหลือเพียงดวงวิญญาณไร้ความหมาย
จะเหลือเพียงทุกข์ระทมที่ข่มกาย
จะไม่ยอมให้ใจใครอีกเลย