พิมพ์หน้านี้ - ...ตื่นรับแสง...แห่งฟ้า...อ่าอรุณ...

...ยามอุษา...ชิงเดือน...เคลื่อนไถง
ยินเสียงไก่...กู่ขัน...รำพันเสียง
“เอกอีกเอ้ก...เอ้ก”ร้อง...พร้องสำเนียง
ซร้องจำเรียง...เริงเร้า...เคล้าสุรีย์

...ระกาครวญ...สรวลเส...เสน่ห์แดด
รวีพราย...ฉายแสด...แผดรังสี
ทิฆัมพร...รอนเรือง...เนื่องเมฆี
อรุณี...สว่างแจ้ง...แสงอำไพ

...แสนสุขชื่น...รื่นรมย์...ชมยามเช้า
เพียงครั้งคราว...แห่งวัน...อันสดใส
ก่อนจะก้าว...เท้าฝ่า...พาหัวใจ
เดินออกใช้...ชีวา...ล้าเรี่ยวแรง

...นี่แหล่ะคือ...รางวัล...วันละนิด
ให้ดวงจิต...ไหลหลั่ง...พลังแกร่ง
ไม่ต้องเสีย...เบี้ยค่า...ราคาแพง
ตื่นรับแสง...แห่งฟ้า...อ่าอรุณ
..........................ทัศน์รพี...พูนสุวรรณ....ประพันธ์อักษร.........

ชมแดดเช้าชูแสงสำแดงฤทธิ์
ฉาบวิจิตรชิดชวนในส่วนฉาย
ส่องไสวใสแววพริ้มแพรวพราย
ก่อนแดดสายหมายเสียบมาเทียบแทน

ตื่นเพื่อฝันเพื่อฝึกในศึกชน
สู้ในกลหนึ่งกายสุดปลายแขน
กำลังก่อกำราบความขาดแคลน
ในผาแผ่นแดนผืนรอฟื้นตัว

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน